سه سال پس از پیوستن "حبیب" به شهدا

در سومین سالروز ارتحال مرحوم حبیب الله عسکراولادی، حزب موتلفه اسلامی با صدور بیانیه‌ای تاکید کرد: «راه مرحوم عسگراولادی و یاران شهیدش در سربازی برای ولایت فقیه و تشکیل جامعه نمونه اسلامی ادامه خواهد یافت»

متن این بیانیه به شرح زیر است:

«مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَی نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (سوره مبارکه احزاب آیه ۲۳)

سه سال از پیوستن حبیب انقلاب به یاران شهیدش می گذرد اما همچنان نام او در میان اقشار مختلف زنده است. او که مآموریت اول خود را رسیدگی به حال محرومان قرار داده بود و با تنی رنجور – از بیماری های به یادگار مانده از شکنجه ها و مرارت های ۱۲ سال زندان رژیم ستمشاهی همراه با دو بار تبعید- در جای جای ایران حضور می یافت تا یاور مستضعفان باشد و با برنامه هایی عمیق در مسیر محرومیت زدایی گام بردارد. سرانجام نیز ارزیابی ولی فقیهی که عسگراولادی همواره خود را سرباز او خواسته بود، کارنامه ای موفق در مبارزه با فقر و محرومیت  بود.

اما او – که در روزهای اوج جفای بدخواهانش، امام خمینی(ره) او را همچون عراقی برای خود خوانده بود- به رزم در یک جبهه راضی نبود و از نهضت ملی شدن صنعت نفت تا روزهای آخر عمر پربرکتش، همواره در پی یافتن تکلیف شرعی و عمل به آن بود. نیک آنکه امام خامنه ای در جمع نزدیکان وی بر انگیزه او از یک عمر مبارزه چنین شهادت داد: « انگیزه این مبارزاتی هم که ایشان می کرد – چه از دوران جوانی و در مجموعه مؤتلفه؛ و بعد داخل زندان و بعد از زندان تا پیروزی انقلاب؛ و بعد از پیروزی انقلاب تا آخر؛ و در این اواخر هم با این نامه نگاری ها و این کارهایی که ایشان می کرد؛ همه  اینها مبارزه بود دیگر – تدین بود»

روح انقلابی او از مقطع یاری به امام در مبارزه با کاپیتولاسیون آمریکایی و به زندان رفتن به خاطر مجازات عامل آمریکایی تبعید امام در ۱۳ آبان، تا نامه نگاری به رییس سازمان کنفرانس اسلامی برای مقابله با طرح آمریکا علیه بیداری اسلامی مستدام اما متناسب با اقتضای زمان بود، از برچسب اسلام آمریکایی از سوی کسانی که امروز در دامن آمریکا علیه منافع ملی موضع می گیرند و دیگر اتهام ها نهراسید و میدان جهاد کبیر را خالی ننمود.

جوهره ممیزه عسکراولادی که او را همچون لعل بدخشان، خونین جگر اما پر تلألو ساخته بود؛ خلق حسن او در انجام تکلیف الهی و صبر همراه با حکمت و تدبیر بود. او در نقد رقیب حرمت نگاه می داشت و اجازه عبور احساسات از مرزهای عقلانیت و اخلاق را نمی داد. حکمیانه لب به سخن می گشود اما آغوشش به سوی نقد از سوی هر سطح و سن و جایگاهی باز بود؛ بلکه خود در صدر صف منتقدین خویش قرار داشت و اجازه نداد گذر زمان پیچ و خم زندگی روزمره از طراوت فکر و روح او بکاهد.

اینک ماییم و میراث برجای مانده از او و همرزمان شهیدش؛ عسکراولادی در یکی از آخرین گفتگوهای رسانه ای – اندکی پیش از آرمیدن در بستری بیماری ای که هرگز از آن برنخاست- پیام مهمی برای ما باقی گذاشت. او گفت «آینده اصولگرایی آینده ای روشن و امیدوار کننده است ... رقیب ما در سال ۸۸  راه افراط را در پیش گرفت و کشور را تا لب پرتگاه پیش برد، امّا مقاومت مردم آنها را سر عقل آورد و اکنون هیچ کس از آن اعمال بی منطق و احساس خود بزرگ بینی دفاع نمی کند… این آرامش و امنیت که الآن ملاحظه می کنید از آثار گفتمان اصولگرایی است. قرار نیست اصولگرایان تا قیامت مورد اقبال مردم قرار بگیرند. مفهوم جمهوریت آن است که قدرت دست به دست شود لذا ما حضور جدّی در صحنه خواهیم داشت تا حداقل ۴ سال دیگر یا حداکثر  ۸ سال دیگر با بازسازی سازمان رأی خود انشاءالله برگردیم»

او راه بازگشت اصولگرایان را بازخوانی و بازتولید گفتمان خود، پالایش اصولگرایان پس از آن، ارتقای الگوی تحزب خود بر اساس ارتباطات جدید و عبرت گرفتن از آثار تکثر و در پیش گرفتن وحدت و برنامه ریزی عملی دانسته بود و افزوده بود «اصولگرایان باید از کادرهای ورزیده جوان خود رونمایی کنند تا نسل جدید رهبران اصولگرا بتوانند حداقل دو دهه کاروان اصولگرایی را درست رهبری کنند» این سخنان او پس از سه سال همچنان تازه و الهام بخش است و رمز کسب اعتماد عمومی در انتخابات های ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا در سال ۹۶ می باشد.

حزب مؤتلفه اسلامی ضمن تجدید میثاق با عسکراولادی، و یاران شهیدش همچون بهشتی، رجایی، عراقی، امانی، لاجوردی و … که همگی از پیشروان مبارزه بودند؛ با السابقون خود عهد می بندد که راه آنها را در سربازی برای ولایت فقیه ادامه داده و در مسیر تشکیل «جامعه نمونه اسلامی» که آرمان آنها بود، لحظه ای از پای ننشیند»