یادداشت/
رمز بهبود معیشت
گره زدن مسئله بهبود معاش به کوتاه آمدن از اصول قاطع انقلاب اسلامی و بهرهبرداری سیاسی از آن، موضوعی کاملاً شیطنتآمیز است
«محمدصادق کوشکی» در روزنامه «حمایت» نوشت:
یکی از شاخصههای توانمندی هر مسئول و مجموعهای در نظام جمهوری اسلامی ایران، اهتمام به مسئله معیشت و ارتقاء سطح توان اقتصادی جامعه است. مسئله معیشت و توجه به آن، همواره مورد تأکید بزرگان ازجمله رهبر معظم انقلاب و مراجع عظام تقلید بوده و رهبر حکیم انقلاب در دیداری که شهریورماه گذشته با مسئولین اجرایی کشور داشتند، بر این امر تصریح کرده و فرمودند: «اقتصاد مسئله اول کشور است».
واقعیت این است که به ندرت میتوان جلسهای از دیدار مسئولین با بزرگان کشور را آدرس داد که نسبت به موضوع بهبود اوضاع اقتصادی کشور، توصیه نشده باشد اما بااینوجود، به دلایل مختلف، جایگاه اقتصادی کشور هنوز به قوت دیگر مؤلفههای اقتدار نظام اسلامی نرسیده که پرداختن به حواشی، بیعملی یا کمکاری در حوزه اقتصادی مقاومتی و غفلت از اولویتهای مندرج در اسناد بالادستی، ازجمله عوامل آن به شمار میآیند.
ازجمله عواملی که کشور را به وضعیت نابسامان و ناخوشایند فعلی اقتصادی رسانده، اعتماد بعضاً نابجا و غیرمنطقی به وعدههای پسابرجامی غرب است و موجب شده تمرکز برخی مسئولین از توان داخلی به خارج از مرزها معطوف گردد؛ غافل از اینکه این وعدهها به دلیل سیگنالهای اشتباهی بود که از داخل به طرفهای مقابل داده میشد، به این معنا که وقتی رفع مشکلات اساسی کشور از نگاه برخی مقامات کشور، به رفع تحریمها ارتباط داده شد، بهترین فرصت برای غرب به وجود آمد تا بدون تعهد به وعدههایش و با نشان دادن در باغ سبز، امتیاز کسب کند.
از سوی دیگر زمانی که مذاکرات هستهای در اوج خود قرار داشت، برخی به بهانه تحریمهای غیر مشروع و یکجانبه تحمیلی، بر این انگاره غلط دامن میزدند که بهبود معیشت و اقتصاد کشور در صورتی محقق خواهد شد که از مواضع انقلابی دست بکشیم و بدون دعوا و چالش با دیگران، با دنیا تعامل کنیم.
در اینکه دشمنان ما با ملت صلحطلب ایران، سر جنگ دارند و آنها بودند که ابتدا به مخالفت با نظام اسلامی پرداختند، شکی نیست اما سؤال اینجاست که چرا با وجود عداوت دشمنان در زمانی که حتی مسئله هستهای در میان نبود، اینگونه وانمود میشود که گویی ما هستیم که با دنیا سر جنگ داریم ؟!
آیا جز این است که برخی دستگاهها و بعضی مسئولین نمیخواهند یا نمیتوانند به اوضاع معیشتی سروسامان بدهند و از مسئله وفاداری به آرمانهای انقلاب بهعنوان پوششی برای ضعفها و توجیه دشمنی دشمنان سوءاستفاده میکنند؟ در این میان، سخنانی در مورد برجامهای بعدی مطرح گردید و گمانه سیاسیکاری برخی مسئولان برای فرار از مواجهه با واقعیتهای جامعه را نیز تقویت کرد.
بر اساس تجارب تاریخی انقلاب، گره زدن مسئله بهبود معاش به کوتاه آمدن از اصول قاطع انقلاب اسلامی و بهرهبرداری سیاسی از آن، موضوعی کاملاً شیطنتآمیز است که اگر نگوییم سرنخ آن در آنسوی مرزهاست، دستکم نشان میدهد که معتقدین به این توهم، درنهایت غفلت و ناآگاهی قرار دارند.
دشمنان ما در طول سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی بارها تلاش کردهاند که با ایجاد دوقطبی «آرمان – معیشت»، آموزههای اسلامی – انقلابی را ابتدا از ضروریترین نیاز مردم جدا کرده و به تدریج، دیگر حوزهها مانند سیاست، فرهنگ و ... را نیز به بلای سکولاریسم دچار سازند.
زمینهسازی برای ایجاد این دوقطبی که با عاملیت بعضی متصدیان بیبصیرت کشور و برخی عوامل رسانهای آنها صورت میگیرد، در واقع به منظور «تغییر محاسبه و رفتار» مسئولین انقلابی صورت میگیرد و مقامات آمریکایی بارها به این مسئله اذعان کردهاند. به خصوص اینکه «جان کری»، وزیر امور خارجه آمریکا در تیرماه سال جاری، از ابزار «تجارت» بهعنوان «وسیلهای برای تغییر» در ایران یاد کرده بود و مشخص است که تجارت از نظر آمریکاییها زمانی مجاز است که از آرمانهای انقلاب، دست بکشیم.
بنابراین، حل ریشهای مسئله اقتصاد و بهبود معیشت، علاوه بر اینکه وظیفهای شرعی و قانونی است، راهبردی سیاسی در منشور انقلاب اسلامی به شمار میآید و برخی دستاندرکاران و نهادهای حکومتی به جای پرداختن به حواشی و بازی با الفاظ، باید ثابت کنند که جمهوری اسلامی برای کارزار در آوردگاه اقتصادی با دشمن، آماده پیکار است و کاملاً قاطعانه، مؤمنانه و انقلابی عمل میکند.
حقیقت این است که برخی مسئولین نسبت به فهم توطئهها و نقشههای دشمنان، عقبتر از مردم عادی کوچه و بازار هستند، چراکه وقتی مصاحبهها و گفتگوهای مردم را در رسانهها میشنویم، میبینیم که اغلب افراد جامعه، اتکا به توان داخلی را رمز پایداری اقتصاد و ناامید کردن امید معاندین داخلی و خارجی میدانند اما در عوض وقتی گفتگوی برخی مسئولین را میشنویم، بوی وابستگی، عدم اعتماد به جوانان و قدرت شگفتانگیز آنان، عقبافتادگی از علم روز دنیا و ضرورت دنبالهروی از غرب را استشمام میکنیم و گویی هیچ پیشرفتی در حوزههای هستهای، نانو فناوری، پزشکی، فضایی و ... در کشور به دست نیامده است!
این در حالی است که برای ارتقاء سطح معیشتی مردم، باور داشتن ظرفیتهای اجتماعی و انسانی داخلی از اهمیت فراوانی برخوردار است، زیرا اگر موفق شویم از تمام ظرفیت کشور در جهت خارج نمودن واحدهای تولیدی از رکود استفاده کنیم، در نتیجه قادر خواهیم بود تا زمینه اشتغال و رفع بیکاری را فراهم نماییم. شرایط فعلی حاکم بر اقتصاد کشور به گونهای است که با توجه به عدم حمایت کافی از تولیدکنندگان داخلی و سوددهی فعالیتهای غیر تولیدی، سرمایهگذاران از سرمایهگذاری در بخشهای مختلف صنعتی و اقتصادی حذر کرده و اقتصاد کشور به جای پویایی و بهرهگیری از همه توان و قدرت، در هیاهوهای شعارها و بازیهای سیاسی متوقف مانده است.
با عنایت به نزدیک شدن به موعد فعالیتهای انتخاباتی، این خطر نیز وجود دارد که اقدامات جناحی و سیاسی بر اولویت اقتصاد و معیشت سایه افکنده و شعار سال جاری (اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل)، جنبه تزیینی و تبلیغی به خود بگیرد، لذا مسئولین باید توجه داشته باشند که یکی از ملاکهای اصلی مردم در هر انتخاباتی، عملکرد اقتصادی و اهتمام بر رفع مشکلات بر پایه تبیین مسیری شفاف در نقشه راه اقتصاد مقاومتی است.
در پایان باید گفت که رونق، تحرک، پویایی و شکوفایی همهجانبه جامعه اسلامی در پرتو جایگاه معیشتی و اقتصادی کشور است که در تعالیم دینی ما نیز بر آن تأکید شده و هیچ راهی برای تحقق مؤلفههای ذکر شده، هموارتر و سریعتر از پرهیز از حواشی و توجه به اولویتهای اقتصادی وجود ندارد.
ارسال نظر