پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- دکتر سید محمدمهدی غمامی- یکی از مهم‌ترین مسائل حقوق بشری که آمریکا همواره سایر کشورها را با آن مورد انتقاد و هجمه قرار می‌دهد حقوق زنان است و با این استدلال که حقوق زنان در کشورهای دیگر نقض می‌شود، نسبت به آنها رفتارهای خصمانه و بعضاً تحریمی اعمال کند. از مهم‌ترین شاخص‌های نقض حقوق زنان که ایالات متحده بر اساس آن سیاست خارجی خود را تنظیم می‌کند کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان‌مصوب 18 دسامبر 1979 میلادی (مطابق با 28/9/1358 شمسی) مجمع عمومی سازمان ملل متحد است. در مقدمه این کنوانسیون یادآوری می‌شود که «تبعیض علیه زنان ناقض اصول برابری حقوق و احترام به کرامت انسانی است و مانع شرکت زنان در شرایط مساوی با مردان در زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور و نیز گسترش سعادت جامعه و خانواده شده و شکوفایی کامل قابلیت‌ها و استعدادهای زنان در خدمت به کشور و بشریت را دشوارتر می‌نماید...» این در حالی است که ایالات متحده آمریکا خود به این کنوانسیون ملحق نشده است. علت‌های گوناگونی برتصویب نشدن این کنوانسیون از جمله رویکردهای غیر مذهبی کنوانسیون وجود دارد ولی عمده آن است مخالفان تصویب کنوانسیون توسط دولت آمریکا، مبتنی بر یک خوش‌بینی کاذب این گروه نسبت به عملکرد دولت ایالات متحده آمریکا در رابطه با زنان است؛ اما واقعیت چیز دیگری است. تبعیض نظام‌مند در آمریکا نشان از کم ارزش بودن زن می‌دهد. در حوزه اقتصادی کارکنان تمام‌وقت زنان 18درصد کمتر دستمزد می‌گیرند که در سطح مدیران به 20درصد می‌رسد و در مشاغل حقوقی تا 43 درصد اختلاف دستمزد وجود دارد. این تبعیض شکل دهشت بارتری به خود می‌گیرد وقتی زن به عنوان کالا قلمداد می‌شود. مرکز «مقابله با بحران تجاوز سانتا باربارا» در گزارش خود می‌نویسد: در هر دقیقه ۳/۱ زن آمریکایی مورد تجاوز واقع می‌شود. تمام این تجاوزات، تجاوز به عنف است و با این حساب در هر ساعت ۷۸ زن، در هر روز ۱۸۷۱ زن و در هر سال ۶۳۸ هزار زن مورد تجاوز قرار می‌گیرند.

این فاجعه که در سطح نخبگانی و در میان سناتورهای آمریکایی نیز قابل مشاهده، نوعی تبعیض فاحش و شیء انگاری سیستماتیک نسبت به زنان است.

در انتخابات پیش رو در آمریکا هر 2 حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، دو نفر از سیاستمداران منحصر‌بفرد خود را معرفی کرده‌اند تا در معرض آراء عمومی قرار گیرند ولی هر 2 نامزد جلوه‌هایی منحصر‌بفرد از تبعیض و سوء استفاده از زنان را در زندگی خود یدک می‌کشند.

روزنامه واشنگتن‌پست روز جمعه ویدئویی منتشر کرده که ترامپ با لحنی مفتخرانه از تلاش‌هایش برای برقراری روابط جنسی با زنان سخن گفته و عنوان می‌کند: «وقتی آدم ستاره باشد آنها (زنان) اجازه هر کاری را به او می‌دهند.» ترامپ در بخش‌های دیگر این فایل ویدئویی از رکیک‌ترین الفاظ برای توصیف تلاش‌هایش برای برقراری روابط جنسی با زنان استفاده می‌کند. وی همچنین به یک مورد از تلاش ناموفقش برای فریب جنسی یک زن اشاره می‌کند. روزنامه واشنگتن‌پست می‌گوید این ویدئو، پنج ماه بعد از ازدواج دونالد ترامپ با همسرش «مالنیا» ضبط شده است. ترامپ به دختر خود نیز رحم نکرده و ظاهر وی را با الفاظی غیر اخلاقی توصیف می‌کند. در واقع آنچه کاملاً نمود پیدا می‌کند این است که بهترین انتخاب جمهوری‌خواهان از نظر اخلاقی هیچ ارزشی برای زنان قائل نیست و آنها را دستمایه دیدگاه‌های جنسی خود قرار می‌دهد. این نگاه ترامپ را «پال رایان» رییس مجلس نمایندگان آمریکا اینگونه توضیح می‌دهد: «از آنچه امروز شنیدم، متأسف شدم. بایستی زنان را تجلیل کرد و به آنها احترام گذاشت نه اینکه آنها را شیء‌انگاری کرد. امیدوارم که ترامپ این قضیه را با جدیتی که لازم است بررسی کرده و تلاش کند به این کشور نشان بدهد که او برای زنان احترامی بیش از آنچه این کلیپ نشان می‌دهد قائل است.» اما در مقابل ترامپ نیز، پدیده‌ای دیگر درباره نقض حقوق زنان وجود دارد. هیلاری کلینتون همسر رییس جمهوری است که در کاخ سفید پدیده مونیکا گیت را رقم زد و در ادامه نقش هیلاری در بدبخت کردن فردی که تحت اعمال قدرت مجبور به رابطه شده، قابل بررسی است. ترامپ با حمله به زوج سیاسی بیل و هیلاری کلینتون چنین توضیح می‌دهد: «من چیزهایی احمقانه به زبان آورده‌ام؛ اما تفاوت بزرگی بین حرف و عمل دیگر افراد وجود دارد. بیل کلینتون به طور عملی زنان را مورد آزار قرار داد و هیلاری کلینتون نیز به قربانیان خود حمله کرده و آنها را مورد اذیت و آزار قرار داده است.» در واقع زوج کلینتون یک زوج صرفاً سیاسی و نه خانوادگی و اخلاقی است و همه چیز در این خانواده به نقض سیستمی و روتین حقوق زنان مربوط می‌شود. در چنین شرایطی انتخابات هشتم نوامبر به سود هر یک از طرفین جمهوری‌خواه یا دموکرات که تمام شود پیامی جز نقض نهادمند حقوق زن و بحران خانواده در آمریکا ندارد.

 

جنسیت زنان تبعیض سید محمدمهدی غمامی