پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مرتضی خلفی‎زاده(سردبیر جهان‎نیوز)- «یک مشت شما زدید و ما خوردیم، حالا ما مشت می‎زنیم و شما می‎خورید، اما نمی‎گذاریم ارتباط پاره شود!» این جمله آقای حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس‎جمهور، در آستانه توقیف سایت جهان نیوز خطاب به سردبیر سایت، در حضور دو نفر از همکاران رسانه‎ای بود. آقای آشنا را خیلی اتفاقی در مسیر خروج از حسینیه امام خمینی (ره) پس از دیدار مسئولان نظام با رهبر انقلاب، مشغول صحبت با آن دو همکار عزیز رسانه‎ای دیدم. هنوز سایت توقیف نشده بود و شایعه‎اش مطرح بود. قدم پیش گذاشتم و آشنایی دادم و از شیوه برخورد دولت با رسانه‎‎های منتقد گلایه و این شایعه را هم مطرح کردم و اینگونه پاسخ شنیدم. 

این عبارت از مسئول دولتی که مذاکره و گفت‎وگو را راه حل همه مسائل می‎داند، عجیب به‎نظر می‎آید، اما جای تعجب باقی نمی‎ماند، چراکه آنچه در این سه سال به نمایش گذاشته شده این است: «مذاکره» و «گفت‎وگو» خوب است اما با کسی که دوستش داریم! 

کسی نمی‎تواند منکر علاقه زیاد دولت یازدهم برای برقراری ارتباط با غرب شود. درست است که برجام، نتیجه مذاکره و معامله بر سر پرونده هسته‎ای ایران برای رفع همه تحریم‎‎ها بود، اما آفتاب ـ به‎تعبیر رئیس‎جمهور ـ تابان برجام پس از چند ماه نشان می‎دهد که حتی اگر تحریم‎‎ها هم رفع نشوند، از علاقه دولت آقای روحانی به گسترش روابط با غرب به هر قیمتی کاسته نخواهد شد، حتی اگر آمریکا 2میلیارد دلار از دارایی‎‎های کشورمان را به جیب بزند و ایرباس فرانسوی هم به تعهدش عمل نکند و هم‎چنان درِ بانک‎های اروپایی به‎رغم‎ همه رفت و آمد‎ها به روی ایرانیان بسته بماند. 

اما چرا دولتِ مدعی راه حل بودن مذاکره و گفت‎وگو برای حل همه مسائل، حاضر نیست ساعتی را به گفت‎وگو با مخالفان و حتی منتقدانش بنشیند؟ اینجاست که مهر تایید بر جمله «مذاکره و گفت‎وگو خوب است اما با کسی که دوستش داریم» می‎خورد. دولتیان نه تنها منتقدان‎شان را دوست ندارند، که آنان را دشمن خود می‎شناسند، پس دلیلی ندارد با دشمن خود به گفت‎وگو بنشینند، اعتقادی که با روح مذاکره و گفت‎وگو در تناقض است. 

بدون گفت‎وگو، مسیر تقابل و برخورد و توقیف و بستن دهان منتقد باز می‎شود و آنچه می‎ماند، ادعا‎هایی پوشالی است که در مقام عمل، خلاف آن به اثبات رسیده است. 

شنیده‎‎ها از همکاران رسانه‎ای نشان می‎دهد، تعداد شکایات نهاد‎های دولتی و به‎خصوص معاونت حقوقی نهاد ریاست‎جمهوری از رسانه‎‎های منتقد، به شکل معناداری افزایش پیدا کرده است. بی‎شک این موضوع آن هم در سال پایانی فعالیت دولتی که در ماه‎‎های ابتدایی کار خود، قریب به اتفاق شکایات دولتی از رسانه‎‎ها را پس گرفت، یک عقبگرد محسوب شده و پیام نامناسبی را به‎جامعه ارسال خواهد کرد. البته سابقه شکایات دولتی از رسانه‎‎های غیر همسو عمدتاً نتیجه‎ای جز تبرئه آنان نداشته و تنها زحمت رفت و آمد به دستگاه قضا را بر دوش اهل قلم گذاشته است. 

«مشت» اعضای اتاق عملیات روانی دولت خیلی وقت است که برای مردم باز شده و خطای راهبردی بستن دهان منتقدان، نمی‎تواند جلوی افتادن «تشت» رسوایی کم‎کاری برای اقتصاد و معیشت مردم را بگیرد.