چند می‌گیری از منافقین شوی؟!

19 تیرماه گروهک تروریستی منافقین نشست سالانه خود را در پاریس برگزار کرد. در این نشست که با هزینه سنگین برای مشارکت بالای سخنرانان و حاضران همراه بود اتفاقاتی رخ داد که بخشی از آن برای اولین بار بود.

از جمله این اتفاقات می‌توان به حضور علنی هیئت‌هایی از برخی کشورهای عربی اشاره کرد. کشورهایی نظیر عربستان، اردن و مصر که در گذشته هم با منافقین ارتباط داشته‌اند  اما این ارتباط همواره مخفی و غیر علنی بوده است.

درباره حضور نمایندگانی از مصر، «مجتبی امانی» رئیس دفتر حافظ منافع کشورمان در قاهره عنوان کرده است که "اینکه از مصر هم چند نفر به گردهمایی منافقین در پاریس رفته باشند؛ موضوع عجیبی نیست. آشکار است که هزینه‌های این گردهمایی را عربستان داده است. حال عربستان که جزایر مصری را می‌خرد؛ نمی‌تواند چند نماینده مجلس مصر را هم بخرد؟"

درباره عربستان نیز باید گفت که طی چند سال گذشته و با بروز تحولات در کشورهای سوریه، یمن، بحرین، عراق و ... اختلافات ریاض با تهران عمیق‌تر شده چراکه به طور آشکاری شاهد از دست رفتن کشورهایی است که زمانی حیاط خلوت خود تلقی می‌کرد و در همه کشورهایی که با قدرت نظامی وارد شد تا به دایره متحدان خود باز گرداندشان با شکست روبرو شد. ریاض عامل همه این شکست‌های منطقه‌ای خود را تهران می‌داند و بر همین اساس شاهد هستیم که طی چند سال گذشته دشمنی مخفی و غیر علنی مقامات سعودی جای خود را به انتقادات و لفاظی‌های آشکار داده و آنها علناً تلاش می‌کنند ضمن مقابله با جمهوری اسلامی در منطقه، از همه ابزاری که فکر می‌کنند می‌تواند علیه جمهوری اسلامی به کار گرفته شود استفاده حداکثری را ببرند.

حضور «ترکی الفیصل» رئیس سابق دستگاه امنیتی عربستان در نشست پاریس نشانگر آشکار شدن سیاست‌های خصمانه ریاض علیه تهران و توهم براندازی جمهوری اسلامی است.

موضوع این گزارش اما نه سخنرانان این نشست است که در ازای دریافت مبالغی بین 50 تا 150 هزار دلار برای چند دقیقه سخنرانی آمده بودند تا ایام بازنشستگی خود را با پولهای سازمان منافقین سپری کنند(البته بجز شاهزاده سعودی که توهم براندازی را در سر می‌پروراند)؛ بلکه نگاهی به شرکت کنندگان این نشست است.

گروهک تروریستی منافقین هر ساله با صرف میلیون‌ها دلار ثروتی که از دوره صدام و با استفاده از درآمد نفتی حاصل از خوش خدمتی خود کسب کرده بود اقدام به برگزاری نمایشی در پاریس می‌کند تا زنده بودن خود را نشان داده و بتواند همچنان بازاریابی را در اروپا و آمریکا برای خود داشته باشد.

این نمایش برای هر چه جذاب‌تر نشان داده شدن نیازمند مشارکت بیشتر مردمی است و از آنجا که سازمان منافقین آنقدر بد نام هست که هیچ ایرانی خارج نشینی حاضر به پذیرش ننگ همراهی با آنها نیست، سران سازمان مشارکت غیر ایرانی‌ها اعم از آفریقایی تبارها و بی خانمان‌ها و دانشجویان در اروپا را در دستور کار قرار داده‌اند.

در همین راستا هر ساله شاهد حضور طیفی از افراد با ملیت‌های مختلف در پاریس هستیم که وظیفه آنها شرکت در این نشست برای چند ساعت در قبال دریافت مبلغی پول، یک وعده غذایی و نیز تور یکروزه پاریس است.

در برنامه منافقین پناهجویانی که اغلب در آلمان و اتریش آواره هستند حضور می یابند. از سوی دیگر دانشجویان شرق اروپا مانند لهستان و  آسیایی‌ها مانند سالهای قبل با مبالغ اندک 40 یورو با تور 3 روزه پاریس به شرط شرکت در این برنامه حاضر می‌شوند.

در این رابطه می‌توان به خاطرات یک دانشجوی قرقیز از نشست پاریس اشاره کرد.

آنگونه که خاطرات آلینا آلیمکولوا (از شرکت‌کنندگان در تجمع منافقین در ویلپنت در سال 92) تصریح می‌کند بسیاری از حاضرین در تجمع 22 ژوئن انگیزه‌ای ورای آرزو برای ایرانی آزاد داشته‌اند.

«من در پراگ در حال گوش دادن به موسیقی بودم و اخبار و مطبوعات رو چک می‌کردم که یک آگهی توجهم را جلب کرد که دعوت به سفر به پاریس برای آخر هفته بود؛ شهری که همیشه در رویای دیدنش حداقل یک بار در زندگیم بودم. هزینه سفر به طرز وحشتناکی ارزان بود؛ 35 یورو معادل 46 دلار؛ من با سازمان‌دهنده سفر مکاتبه کردم و فهمیدم که باید در قبالش کاری انجام داد اما ناراحت نشدم. او برایم توضیح داد که باید در یک تجمع چند ساعته در پاریس شرکت کنم و قول داد که این تجمع اعتراضی مسالمت‌آمیز و به دور از خشونت خواهد بود و در صحت و سلامت کامل به خانه برخواهم گشت.»

غالب افراد در آنجا جوان و به وضوح مثل من دانشجو بودند. من دانشجویان روسی، اوکراینی، چک و دانشجویان آسیایی زیادی را دیدم که برای تور از طریق اینترنت ثبت نام کرده بودند.

«من به دوتا دختر روس نزدیک شدم که ببینم آیا آنها از هدف این سفر چیز بیشتری می‌دانند یا نه! یکی از آنها گفت برای دفاع از حقوق زنان ایرانی! دیگری هم گفت برای دیدار با مردای خوشتیپ فرانسوی! چه کسی به حقوق زنان ایرانی اهمیت می‌دهد!»

21 ژوئن؛ «بعد از یک مسافرت طولانی و یک شب بی‌خوابی به پاریس رسیدیم. به ما گفتند که کل روز را وقت داریم که هرجا را می‌خواهیم ببینیم. من دانشجویی را دیدم که از آلمان آمده بود تا در تجمع اعتراضی شرکت کند. اما او مطمئن بود که قرار است در یک تجمع اعتراضی در حمایت از تغییرات در عراق شرکت کند نه ایران!»

22 ژوئن؛ «هتل حدود 60 کیلومتری حومه پاریس بود. به ما وعده یک هتل 4 ستاره داده بودند اما من به این خرابه حتی یک ستاره هم نمی‌دهم. "خب چه توقعی می‌توانستید از یک سفر 35 یورویی داشته باشید!؟" این چیزی بود که یک نفر وقتی در صف استفاده از توالت بودیم گفت.»

«1:16 بعدازظهرما وارد محل عجیبی که نزدیک فرودگاه شارل دوگول بود شدیم. به ما کاغذهایی دادند که نوشته شده بود کجا برویم و چه‌ کار کنیم. دوربین ممنوع بود. به محض خروج از اتوبوس از پیچاندن قضیه منصرف شدم چون کل محوطه توسط افرادی محافظت می‌شد و امکانی برای نرفتن به تجمع نبود.»

«پرچمهای زرد و بنفش همه جا آویزان بود، نام مریم رجوی روی همه نوشته شده بود، خوب حداقل اسم کسی را که پشت این رویداد عظیم بود فهمیدم. صف بی پایان اتوبوس‌ها که از کشورهای مختلف آمده بودند تا حدی هشدار دهنده به نظر می‌رسید. از بازرسی امنیتی رد شدیم و وارد ساختمان شدیم. من را متوقف کردند چون علیرغم هشدار سازمان دهنده‌ها دوربینم توی کوله پشتیم بود. اما در نهایت تعجب وقتی چند یورو به آنها دادم گذاشتند یواشکی دوربینم را با خودم ببرم و ظرف چند ثانیه داخل بودم.»

«به همه کوپن ساندویچ و نوشیدنی دادند؛ بعد از خوردن و نوشیدن به تجمع پیوستیم؛ روی هر صندلی یک هدفون بود تا بتوانیم به ترجمه مستقیم سخنرانی‌ها بپردازیم. نزدیک درهای خروجی سازمان دهندگان ساندویچ ماهی قزل آلا و کباب توزیع می‌کردند. چند تا دانشجوی قرقیزی را دیدم که از آلمان آورده شده بودند، زمانی که برگشتم داغون و خسته بودم و به این نتیجه رسیدم که فقط یه تله موش پنیر مجانی دارد.»

سران سازمان هر سال پس از این نمایش رسانه‌ای، اعضای خود در عراق را با این فریب که هنوز پایگاه مردمی در بین ملت ایران دارند نگه می‌دارند و از سوی دیگر به سازمان‌های امنیتی غربی و عربی این پیغام را می‌دهند که هنوز زنده هستند و می‌توانند برای اعمال خرابکاری دست به اقدام زده و در واقع برای مزدوری خود اعلام آمادگی می‌کنند.