نقش فعال عناصر بیگانه در فتنه ۸۸

پس از وقوع فتنه ۸۸ بسیاری این واقعیت که فتنه ۸۸ یک مساله داخلی و اعتراضی صرف نبوده و از مدت ها قبل برای اجرای آن سرمایه گذاری و برنامهریزی انجام شده است و پای دولت های بیگانه و دشمنان در میان است را نپذیرفتند. آنها در یک دیدگاه ساده اندیشانه این موضوع را یک اعتراض داخلی و انتخاباتی می دانستند. در بین این دسته بسیاری از خواص و نخبگان نیز جای داشتند. 

اما با کمال تاسف باید گفت فتنه ۸۸ یک موضوع از قبل برنامه ریزی شده و با دخالت های دستگاه های جاسوسی کشورهای بیگانه اتفاق افتاد و آنچه که به عنوان اعتراض به نتیجه انتخابات آغازش بود یک بهانه بود همچنان که در شعارهای فتنه گران شعار انتخابات بهانه است اصل نظام نشانه است به وضوح شنیده می شد. 

در فتنه ۸۸ بنیادهایی خارجی که عملا در خدمت سرویس های جاسوسی و امنیتی قرار دارند نقش مهمی ایفا کردند . بنیادها و نهادهایی همچون بنیاد سورس، خانه آزادی، صندوق اعانه ملی برای دموکراسی، موسسه بروکینگز، موسسه ممری، موسسه هیووس و موسسه هوفر از جمله این نهادها هستند. 

کیان تاجبخش در مورد نقش این موسسات در فتنه می گوید: « «پروژة گِلُوبال وُیسِز «GlobalVoices» یا همان صداهای جهانی زیر نظر مجموعه‏ای به‏نام مرکز برکمن در دانشگاه هاروارد انجام می‏گیرد. این پروژه از سال ۲۰۰۴ آغاز شده و من در اوّلین جلسة آن در هاروارد شرکت کرده‏ام. هدف این پروژه تمرکز بر تمام بلاگهای دنیا به‏خصوص کشورهای مخالف آمریکا از جمله ایران است تا بتوانند به هدف خود که ایجاد جنگ روانی در این کشورها است برسند. منابع مالی این پروژه‏ را‏ بنیاد سُورُوس(OSI) تأمین می‏کند. این پروژه توسط مرکز برکمن انجام می‌شود که مرکز را شخصی به‏نام «جان پالْفِری» اداره می‏کند که خودش مدعی بود دایی او کِرمیت روزولت کودتای ۲۸ مرداد را مدیریت کرده است» 

همچنین سعید حجاریان در اعترافاتش از نقش این بنیادها در فتنه می گوید: « به‏ واسطه آقای ناصر هادیان استاد دانشکدة حقوق دانشگاه تهران با نمایندة بنیاد سوروس (کیان تاج‏بخش) آشنا و دو مرحله نیز با وی ملاقات نمودم. در دیدارهای به عمل آمده قرار بود سازمان‏های غیردولتی را در ایران فعال کنیم و نیز یکی از اهدافمان قدرتمند نمودن جامعة مدنی بود و قرار بود از تجارب بنیاد سوروس در جهت انقلاب رنگی استفاده نماییم.» 

پس از بنیادها و نهادهای موثر در فتنه نوبت به سیاسیون و دولتمردان کشورهای بیگانه می رسد آنها در زمان فتنه ۸۸ با اعلام مواضع رسمی حمایت از فتنه گران تمام اصول دیپلماسی و رعایت استقلال یک کشور را زیر سوال برده بودند و آشکارا از دخالت خود در امور ایران سخن می گفتند. 

در همین رابطه جان بولتن سیاستمدار معروف و تندرو امریکایی در ۱۶ می ۲۰۰۷ در دیلی تلگراف لندن می گوید: «اکنون شاهد تلاش‌های آمریکا در تهران برای دامن زدن به یک انقلاب رنگی هدایت شده از سوی سازمان سیا هستیم.» 

همچنین کلینتون وزیر امور خارجه وقت آمریکا می گوید: آمریکا علاوه بر اظهارات علنی، اقدامات پنهانی فراوانی برای حمایت از سبزها در ایران انجام داده که نمی‎تواند آن‎ها را بازگو کند. » 

هیلاری کلینتون در مصاحبه سوم آبان ۹۰ با بی بی سی فارسی، به صراحت گفت: «دولت آمریکا از بیرون ایران هر حمایتی از دستش بر می آمد از معترضان کرد، از جمله از سایت توییتر خواست که اعمال تغییرات خود را مدتی به تعویق بیندازد، اما در عین حال مراقب بود که زیاده روی نکند.» 

در کنار این اعلام مواضع دولت های بیگانه که با یک جستجوی ساده می توان به انبوهی از آنها دست یافت حضور نیروهای این دولت ها در داخل و راهبری فتنه هم قابل توجه است. 

محمدحسین رسام،‌ تحلیلگر ارشد بخش سیاسی سفارت انگلیس، ۱۳۰ رابط ایرانی داشت که اغلب تماس‌هایش با آنها در رستوران‌ها، کافی‌شاپ‌ها و مکان‌های عمومی با هزینه سفارت انجام می‌شد. جالب است که به اذعان رسام تمامی این دیدارها با آگاهی کامل ملاقات‌شوندگان از نوع و هدف رابطه صورت می‌گرفت. 

رسام می‌گوید بیشتر این ارتباطات با افراد روشنفکر و دارای زاویه با نظام خصوصاً از جریان اصلاحات مانند محمد عطریانفر، ماشاءالله شمس‌الواعظین و سعید لیلاز برقرار می‌شد و مشکل این قبیل افراد این بود که با راحتی با دیپلمات‌ها و خبرنگاران خارجی گفتگو می‌کردند. 

او همچنین از برنامه ریزی و اهداف بلند مدت دولت های بیگانه در رابطه با ایران می گوید: «شناسایی و جذب نخبگان از طریق اعطای بورس‌های تحصیلی مانند «بورس شونینگ» و اعزام این افراد به انگلستان برای تحصیل. این اقدام در حقیقت یک پروژه بلندمدت برای جهت‌دهی و تحت‌تأثیر قرار دادن رهبری فکری و نسل مدیریت آینده کشور محسوب می‌شد.» 

اما اقدامات افرادی چون حسین رسام فقط به این حوزه محدود نمی شود افرادی چون او در متن فتنه حضور داشتند و سعی می کردند با حضور خود قوت قلبی برای نیروها و کادرهای خود باشند و علاوه بر آن از نزدیک راهبری را انجام دهند. حسن رسام در تجمع طرفداران کروبی، در سعادت آباد، و در تجمعات غیر قانونی پل گیشا و سعادت آباد به همراه همسر خود حضور داشته است. 

الکس پینفیلد دبیر سیاسی اول، توماس برن دبیر دوم سیاسی، سفارت انگلستان در حین آشوب ها و درگیریهای خیابان سنایی نیز مشاهده شده است. 

ساموئل مورگان، پاول بلامی نیز از جمله دیپلماتهایی هستند که علنا در تجمعات و آشوب های فتنه ۸۸ حضور داشته اند. 

علاوه بر این دولت های بیگانه برای فتنه علاوه بر هزینه برنامه ریزی و طرح ریزی، هزینه های میدانی نیز انجام داده اند. 

یک نمونه از این هزینه ها با توجه به اعترافات یکی از متهمان فتنه خواندنی است. مازیار بهاری متهمان دستگیر شده فتنه ۸۸، در اعترافات خود می‏گوید: "در جریان آشوب‏های پس از انتخابات، دو مقاله برای مجلة نیوزویک به رشتة تحریر درآوردم و در آن به دفاع از آشوب‏گران و حمله به نظام اسلامی پرداختم. برای فعالیت خود در نیوزویک روزانه۲۰۰دلار دریافت می‏کردم. هم‏چنین پس از ارسال فیلم حمله به پایگاه بسیج در خیابان محمّدعلی جناح، مسئولان شبکه ۴ انگلیس متعهد شدند به‏ خاطر ارسال این فیلم دو دقیقه‌ای، ۲۱۰۰ پوند به بنده پرداخت نمایند". 

به این ترتیب آنچه که برخی آن را فقط یک اعتراض انتخاباتی می دانند و حرف از فراموش کردن ان می زنند یک فتنه دقیق و با حساب و کتاب بوده است و هدف آن براندازی بوده نه صرفا اعتراض خیابانی.