"بمب سنگرشکن" آمریکا "تسلیحات صدام" را در جنگ 1990 نابود کرد؟ + مشخصات

ارتش رژیم بعث عراق که زیر نظر "صدام" دیکتاتور سابق این کشور بود در دهه 80 و 90 میلادی یکی از قدرت‌های بزرگ نظامی منطقه غرب آسیا به حساب می‌آمد.

**استحکامات ارتش "صدام" 

ارتش "صدام" دیکتاتور سابق عراق دارای امکانات و استحکامات گسترده‌ای بود که در دهه 80 میلادی ایالات متحده آمریکا و همپیمانانش به وی هدیه کرده بود تا با جمهوری اسلامی ایران بجنگد. 

صدام در دوران جنگ تحمیلی از کمک‌های تسلیحاتی مالی و اطلاعاتی امپریالیسم و همپیمانانش در منطقه همچون عربستان سعودی، اسرائیل، قطر، کویت، بحرین، اردن و ... برخوردار بود.

اما پس از جنگ با ایران، "صدام" سریعا به کویت حمله کرد و نشان داد که شریک غیرقابل اعتمادی برای  "واشنگتن" به حساب می‌آید و  لذا ایالات متحده آمریکا تمام همپیمانانش را بسیج کرد تا در مقابل "بغداد" بایستند.

مدتی قبل از آغاز جنگ خلیج فارس در دهه 90 میلادی، دستگاه اطلاعات مرکزی آمریکا ("سیا")، سرویس جاسوسی اسرائیل ("موساد")، بررسی هایی را درباره توان نظامی صدام انجام دادند و به نتیجه رسیدند که ارتش رژیم بعث عراق دارای تعداد زیادی پست فرماندهی و انبار تسلیحاتی زیرزمینی است که به راحتی از بین می‌رود.

این استحکامات ارتش رژیم بعث ده‌ها متر زیرزمین قرار داشت و همگی از بتون مقاوم ساخته شده بود و استحکام بالایی داشت.بنابراین ایالات متحده آمریکا برآن شد تا از "بمب‌های سنگرشکن" سنگین برای از بین بردن اهداف ارتش رژیم بعث در عمق خاک این کشور استفاده کند.

ایالات متحده آمریکا ابتدا از بمب‌های سنگرشکن 2 هزار پوندی (هر پوند 453 گرم است)  "بلو 109 (Blu-109) " استفاده کرد که توان نفوذ عملیاتی را به استحکام ارتش "صدام" را نداشت.

لذا در حالی که کمتر از 72 ساعت تا شروع جنگ با ارتش "صدام " باقی مانده بود؛ ساخت  "بمب سنگرشکن" جدید به شرکت "ریتون" سفارش داده شد  و این کمپانی در کمتر از 1 ماه توانست این بمب را که به آن "بمب تقسیم شونده (Glide Bomb unit -28) " می گویند؛ تحویل ارتش آمریکا دهد.

**ویژگی های بمب های خانواده "جی بی یو" 

"بمب جی بی یو"  یا واحد بمب های هدایت شونده، یا بمب های هدایت دقیق به آن دسته از تسلیحات  هواپایه گفته می‌شود که توسط هدایت اپتیکی، هدایت لیزری به کار می رود و  از سیستم موقعیت یاب جهانی" جی پی اس"، به سمت هدف هدایت شده و هدف خود را نابود می‌کنند.

بمب "جی بی یو-28 (GBU-28)" با طول قریب به 155 سانتی متر، قطر قریب به 40 سانتی متر، ساخت شرکت   "ریتون (Raython)  "  است و می تواند انواع اهداف را مورد اصابت قرار دهد. 

این بمب قریب به 4 هزار و 500 تا 5 هزار پوند وزن دارد   و برد عملیاتی  "جی بی یو-28 (GBU-28)"  قریب به 9 کیلومتر است و نفوذ زیادی در استحکامات بتنی دارد و جنگنده های "اف-111" ، "اف-15" و "بی-2" می تواند آن را مورد حمل و شلیک کند. 

این مجموعه از بمب ها که در تمامی آن ها از کیتهای هدایت و کنترل برای اصابت دقیق به هدف استفاده شده است در دسته بمب های هوشمند هدایت پذیر نیز به حساب می آید  و به نام بمب های سنگر کوب نیز شناخته می شوند. 

این بمب ها در نبردهای مهم 20 ساله اخیر نقش بسیار مهم و مؤثری را ایفا نموده اند. درحال حاضر و بر پایه گزارش های منتشر شده پیشرفته ترین بمب های عملیاتی نفوذگر مدل های جی بی یو-28 و جی بی یو-37 هستند که هر دو از سرجنگی بی اِل یو-113 استفاده می کنند که قبل از انفجار تا عمق 6 متری بتن مسلح توان نفوذ دارند.

بیشتر بمب های سری  "بمب جی بی یو"    مانند  "جی بی یو-۱۶ " ، "جی‌بی‌یو-۱۰ " ، "جی‌بی‌یو-۱۲ " ، "جی‌بی‌یو-۱۵ " ، "جی‌بی‌یو-۲۴ " ، و "جی بی یو-28 (GBU-28)"   خاصیت سنگرشکن یا ضد استحکامات دارند.

 این بمب ها در جنگ دهه 90 میلادی با عراق و نبرد فرسایشی ویتنام و جنگهای دیگری استفاده شده است. این بمب ها همانطور که از نام شان بر می آید توانایی نفوذ و تخریب مستحکم ترین سنگرها و تأسیسات زیر زمینی را دارند. 

بمب‌های سنگرشکن نقش مهمی در جنگ‌های ناهمگون برعهده دارند و می‌توانند استحکامات نظامی را در عمق زمین تا حد ممکن از بین ببرند. البته ارتش ایالات متحده آمریکا جمهوری اسلامی ایران را هم به حمله با بمب های سنگر شکن تهدید کرده بود که مقامات کشورمان پاسخ لفاظی های مقامات "کاخ سفید" را دادند.