بیش از 4 ماه است که از توافق برجام که فتح‌الفتوح دولت نامیده می‌شد گذشت برجامی که به گفته رییس‌جمهور قرار بود معجزه‌وار اقتصاد کشور را متحول کند و درمانی بر درد رکود باشد رکودی که چنان اختاپوسی بر تولید کشور چنبره زده و زندگی مردم را با بن‌بست بزرگی مواجه کرده است، مسیری که اگر طی روزهای آتی باز نشود شاید به قطع نخاع اقتصاد داخلی کشور منجر شود.

آقای روحانی و موافقان برجام از زمان آغاز تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری یازدهم تمام مشکلات را به گردن تحریم‌ها انداخته و معتقد بودند که توافق با 5 + 1 راهکار خروج از این سونامی است اما آنچه که پس از توافق دیده شد با گفته موافقان فاصله چشمگیری داشت به نحوی که هر روز شاهد این هستیم که تولید ملی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و عرصه کار و تجارت بیش از هر زمان دیگر به تنگنا رسیده است.

توصیه‌های مقام معظم رهبری درخصوص توجه دولت به اقتصاد مقاومتی یکی از موضوعاتی است که اخیراً شدت بیشتری گرفته است و معظم له در مقاطع زمانی مختلف و در اغلب دیدارهایشان با طیف‌های مختلف به آن تاکید دارند به نظر می‌رسد شرایط کنونی تولید و انداختن فرش قرمز دولت برای سرمایه‌گذاران خارجی دلیل اصلی این فرمایشات است.

اما متاسفانه عملکرد دولت چیزی غیراز این است و نابودی کارخانه‌های مختلف که تعداد آن‌ها رو به افزایش است دلیلی بر این مدعاست تعطیلی کارخانه قند ورامین پس از 70 سال، ورشکستگی کارخانه پارس سرام قرچک پس از 50 سال، شرکت سپید دانه بیستون، کاشی گلچین، کارخانه نساجی مازندران، صنعت سیمان و ... مواردی از عدم کارایی سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم است.

اتفاق ناگوار دیگر تداوم این اتفاقات است همین چند روز پیش خبر تعطیلی قدیمی‌ترین کارخانه لوازم‌خانگی ایرانی یعنی «ارج» به گوش رسید خبری که پس از زمان کوتاهی از انتشارش توسط جریانی خاص تکذیب شد اما دامنه این ورشکستگی تا حدی گسترش‌یافته است که پنهان کردن آن امری ساده‌لوحانه است چراکه با حضور در محل این کارخانه هیچ تصویری که گویای کار و تولید باشد نیست و شما تنها با نگهبانانی مواجه می‌شوید که بر حسب وظیفه مسئول حفاظت از دستگاه‌های نیمه جان کارخانه هستند.

همه این اقدامات در دولت تدبیر و امیدی صورت می‌گیرد که آقای روحانی در جلسه مناظره اقتصادی‌اش با دیگر رقبا زبان به شکوه از تعطیلی کارخانه کفش ملی و تبدیل شرکت صنایع پارت الکتریک به لانه کبوتر گشود و وعده داد که در صورت پیروزی، چرخ سانتریفیوژها و چرخ زندگی مردم همزمان می‌چرخد و کام مردم از این همه تدبیر شیرین خواهد شد مساله‌ای که تا امروز محقق نشده و در حد شعار انتخاباتی باقی‌مانده است.

مرور وضعیت کارخانه ارج زمانی غم‌انگیزتر می‌شود که دولت هیچ اقدامی را در جهت بهبود اوضاع آن نمی‌کند و تدبیر همان است که بود تعدیل کارمندان این کارخانه در حالی است که دولتمردان دولت یازدهم در قضیه ورشکستگی شرکت‌های خودرویی هرچه در چنته داشتند رو کردند تا خودروسازان به مراد دلشان که همان برسند و بی‌دلیل نیست که دولت تدبیر و امید دولت خودروسازان نام گرفت.

کاش دولتمردان به این باور می‌رسیدند که گشودن گره این کلاف سردرگم تنها در گرو تحقق سیاست‌های اقتصاد مقاومتی است نه تکرار شعارهای پرطمطراقی چون اینکه پس از برجام هر روز شاهد یک گشایش هستیم شاید این گشایش نیز از نوع گشایش همان هزار ال‌سی پس از توافق برجام بود که در اولین نشست خبری پس از برجام توسط روحانی اعلام و بعدها تکذیب شد موضوعی که همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

زمان زیادی از حرف‌های رییس جمهوری درباره بهبود وضعیت معیشت مردم نگذشته است و همگان به خاطر دارند که آقای روحانی مدعی شد که راه زیادی برای رسیدن به هدف مورد نظرش نگذشته است و چرخ‌های اقتصاد در حال گردش است اما این مساله در زندگی مردم و اوضاع تولیدی کشور اصلا خودنمایی نمی‌کند تا حدی که حتی طرفداران دولت نیز زبان به انتقاد گشوده و از وضعیت اشتغال و بیکاری ابراز نگرانی کرده و خواستار توجه دولت به این مهم هستند.

دولت تدبیر و امید در سایه برجام که از سوی رییس جمهور آفتاب تابان نامیده شد بیش از هموار کردن چرخ اقتصاد در داخل کشور اقتصاد کشورهای غربی را سروسامان داد چراکه نصیب ما در این ایام به ویژه دوران پسابرجام افزایش آمار بیکاری، افزایش قیمت‌ها، پایین آمدن قدرت خرید مردم و مواردی از این دست است.

به نظر توقع زیادی نیست که دولت به‌جای پرداختن به برخی اظهارات و اقدامات حاشیه‌ای مثل اصرار بر ترویج زبان انگلیسی، انتساب فرقان به اسلام انقلابی، دیدار با محکوم فتنه، پخش ربنای شجریان و ... به وظایف ذاتی خود در معیشت و اقتصاد  بپردازد و گام‌های عملی در راستای اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی بردارد.