چرایی برگشت واژه «حصر» به ادبیات اصلاح طلبان

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- چند روز اخیر آنچه در تمامی شعارهای انتخاباتی اصلاح طلبان بیش از همه یک چیز نمود خارجی داشت و آن هم «رفع صر سران فتنه است» موضوعی که می‌توان در چند دلیل به صورت خلاصه به آن پرداخت:

1. آمار بالای رأی اولی‌هایی که اکثراً فضای انتخاباتی 88 را درک نکردند و در دو سال اخیر فضا ساز رسانه‌ای اصلاح طلبان به گونه‌ای بوده که نظام به سران فتنه ظلم کرده به جای لطف و ترحم! گوی تبلیغاتی خود را به سمتی هل دادند که می‌خواستند از این رأی اولی‌ها بیشترین استفاده را کنند. در واقع اصلاح طلبان می‌دانند بسیاری از رأی اولی‌ها از نزدیک حوادث فتنه 88 را دنبال نکردند و حتی وقایع میدانی آن را صرفاً شنیده‌اند تا اطلاع داشته باشند. حتی نگارنده با بسیاری از رأی اولی‌هایی که مخالف فتنه 88  و تغلب علیه جمهوریت اصلاح طلبان بود، صحبت می‌کرد نمی‌دانستند سران فتنه بعد از دو سال (قریب به دو سال) آشوب طلبی و آتش زدن بانک، سطل آشغال و امت خداجوی دانستن حمله کنندگان به عزاداران حسینی برای سلامتی و حفظ حیاتشان در حصر مراقبتی قرار گرفتند. در واقع بیشترین دلیل مطرح شدن این مسئله فرار رسانه‌ای اصلاح طلبان برای به‌دست آوردن آرای رأی اولی‌ها در انتخابات پیش روست.

2. عدم حضور فعالان اقتصادی در لیست اصلاح طلبان و سیاست زدگی کامل در لیست ائتلاف گام دوم مشخصاً این تحلیل را به هر فردی ارائه می‌دهد که اصلاح طلبان طبق معمول فاقد برنامه اقتصادی قابل ارائه در صحنه‌ی قانون گذاری و نظارت هستند و می‌خواهند از موضوع برجام به عنوان یک فرصت اقتصادی وارداتی و رفاه زدگی سو استفاده نمایند. از سوی دیگر مطرح نمودن عناوین اقتصادی یعنی نقد فضای اقتصادی حال حاضر که آمار بیکاری، تورم، رشد اقتصادی و... دولت مورد حمایت شدشان و این یعنی شکست ائتلاف 92 اصلاح طلبان با حزب اعتدال و توسعه و در واقع جدا شدن از  پایگاه دولت روحانی در انتخابات 94. موضوعی که می‌تواند ظرف مدت کوتاهی صحنه تقابل دو گروه را به وجود آورده و نشان دهد اصلاح طلبان می‌خواهند عبور از روحانی را کلید زنند. به طور حتم این سناریو با واکنش دولت مردان دولت تدبیر و امید همراه خواهد شد و واکنش سختی اصلاح طلبان خواهند دید.

از سوی دیگر تقابل اصلاح طلبان با دولت یعنی تقابل عنوانی با شعار امید و تدبیر که اصلاح طلبان به هیچ وجه نمی‌خواهند چنین ذهنیتی در مخاطب ایجاد کنند که تمام حمایت‌هایشان در واقعیت هیچ مصداقی نداشته و صرفاً یک فعالیت رسانه‌ای بوده است. خطری که در این زمینه وجود دارد نه مجلس حامی دولت که تشکیل مجلس وکیل الدوله‌ای می‌تواند به خاطر وام دهی‌های سیاسی موجب تخریب تمام اندوخته‌های اقتصادی کشور شود و مجلسی که قرار است بودجه، برنامه ششم و بسیاری از برنامه اقتصادی دولت پسابرجام را ببندد عملاً تبدیل به بله قربان گوی قوه مجریه شده و هیچ اختیاری از خود نداشته باشد.

3. اصلاح طلبان هنوز هم در استراتژی‌های دهه هفتاد خود به سر می‌برند. استراتژی فتح سنگر به سنگر و چانه زنی از بالا و فشار از پایین! تبدیل کردن حصر به عنوان یک دغدغه اجتماعی و دو قطبی سازی فضا می‌تواند کشور را به سوی هیجاناتی پیش ببرد که اصلاح طلبان برآن هستند با استفاده از موج سواری رسانه‌ای از نزدیک‌ترین بهره یعنی تقابل سازی انتخابات و خارج شدن نقطع ضعف آنان در موضوع اقتصادی از دستور کار رسانه‌ها و افکار عمومی، استفاده نمایند. مسیری که اصلاح طلبان شاید در ظاهر تصور می‌کنند پیروز آن خواهند شد اما تجربه 88 نشان داد در دو قطبی سازی به دلیل نگاه جامعه به طرز تفکر اصلاح طلبان و نوع نگرششان به خارج از ایران و توجه جامعه به امنیت ملی و عدم دخالت غرب در مسائل داخلی باز با پاسخ منفی اجتماعی همراه خواهند شد.  

استفاده از کلید واژه رفع حصر بیشتر از آنکه به ظاهر حل مشکلات کشور باشد، پروژه بازگشت اصلاح طلبان به جامعه و افکار عمومی و فرار رو به جلو در مشکلات اقتصادی پیش آمده در دولت یازدهم و به تعبیر بهتر مورد حمایت اصلاح طلبان است. 

به نظر می رسد ناکارامدی و ناتوانی دولت موجب ورود روز افزون به مباحث سیاسی همچون «حصر» می شود.