آیا اصلاح‌طلبان، کارگزاران و دولت به اجماع می‌رسند؟
این گروه‌ها در حالی از ائتلاف سخن می‌گویند که روحانی در سخنرانی خود رسما آنها را یک اقلیت خواند و از آنها خواست با صندوق‌های رأی قهر نکنند.
در کنار شعارها و بحث و جدل‌های سیاسی، ائتلاف بین سه‌گانه‌ی اصلاح‌طلبان، کارگزاران و حامیان دولت محتمل می‌نماید و شاید این مثلث مختلف‌الاضلاع بتواند لیست واحدی برای انتخابات پیش رو ارائه کند؛ چرا که ائتلاف معمولا بین چند گروه کوچک با توان سیاسی اندک شکل می‌گیرد تا گروه سیاسی بزرگ‌تر را که توان سیاسی بیشتری دارد شکست دهد و مانع از ورود آن به هرم قدرت شود. اما دعواهای سیاسی، سهم‌خواهی‌ها و اختلافات مبنایی، سریعا پس از اتمام انقضای تاریخ ائتلاف‌ها که معمولا انتخابات است، برجسته شده و هر گروه با توجه به وزنی که در مجلس یا دولت جدید به دست آورده، برتری خود را به رخ رقیبان مؤتلف خود می‌کشاند. اتفاقی که از خرداد 92 به این سو، به کرار شاهد آن بوده‌ایم و بارها و بارها ادعای عدم چسبندگی آرای 50 درصدی روحانی به پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان را از شخص رئیس‌جمهور و مشاوران ارشد او شنیده‌ایم. تا آنجا که محمدرضا عارف در هفته‌های اخیر با زبان تهدید به این اظهارات پاسخ داد و گفت: «اگر اصلاح‌طلبان موفق نشوند در انتخابات مجلس دهم پیروز شوند آقای روحانی در سال96 در پاستور نخواهد بود.»
عارف که پیش‌تر در روز دانشجو حاضر نشد در سخنرانی رئیس‌جمهور شرکت کند، در نشست سراسری جوانان اصلاح‌طلب با اشاره به نحوه تهیه فهرست‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان اعلام کرد: «از آنجا که سهم اصلی و کلیدی پیروزی آقای روحانی از آنِ اصلاح‌طلبان بود، این بار نیز ما در این مسیر پیش‌قدم شدیم.»
از طرفی غلامعلی دهقان، سخنگوی حزب اعتدال و توسعه، در مصاحبه با روزنامه آرمان درباره مرز جریان اصلاحات با این حزب گفت:«همه ما باید این نکته را بپذیریم که در زمستان سال 1378 نوعی رادیکالیسم چپ یا اصلاح‌طلب بر فضای سیاسی ایران حاکم شده بود... برخی از عقلای جریان اصلاح‌طلبی در شرایط کنونی پذیرفته‌اند که در گذشته در این جریان افراط صورت گرفته است. نمونه بارز این افراد محمدرضا خاتمی نایب رئیس مجلس ششم و همچنین علی شکوری‌راد است که به صراحت عنوان کردند ما اصلاح‌طلبان 18 سال پیش نیستیم و قصد نداشتیم افرادی مانند آیت‌الله هاشمی در دوران اصلاحات مورد هجمه و تخریب قرار بگیرند. این در حالی است که اعتدال همواره معیار بوده و براثر گذشت زمان هیچ تغییری نکرده است.»
این گروه‌ها در حالی از ائتلاف سخن می‌گویند که روحانی در سخنرانی خود رسما آنها را یک اقلیت خواند و از آنها خواست با صندوق‌های رأی قهر نکنند.
این روزها کارگزارانی‌ها نیز که بنا بر برخی خبرها در ایام مرخصی مهدی هاشمی، جلساتی را با حضور او و با موضوعیت خط زدن نام عارف از سرلیستی فهرست انتخاباتی برگزار کردند، با اعلام مواضع دوپهلوی عضو شاخص خود روبه‌رو هستند که گفته است می‌خواهد به زودی علیه عارف افشاگری کند. غلام‌حسین کرباسچی مدعی شده که عارف به دلیل وجود برخی سوابق نمی‌تواند ادعای رهبری جریان اصلاحات را داشته باشد
به نظر می‌آید اضلاع کوتاه و بلند این مثلت، برای بقا در عرصه‌ی سیاسی کشور و جلب نظر افکار عمومی در انتخابات، راهی جز ائتلاف و تحمل یک‌دیگر در چند روز منتهی به انتخابات ندارند؛ ائتلافی که قرار است پای لاریجانی را هم وسط بکشد و او را بین ماندن در اردوگاه اصول‌گرایی و مهاجرت راهبردی به مقر اصلاح‌طلبان مخیر کند. اقدامی که مسلماً نه یک ائتلاف، بلکه یک «لاف سیاسی» نام خواهد گرفت..
ارسال نظر