دو سال و اندی از روی کار آمدن دولت روحانی می‌گذرد. انتخابات 24 خردادماه سال 92 سرنوشت دولت یازدهم را تعیین کرد؛ سرنوشتی که نتیجه سخنان و وعده‌های نامزدهای انتخاباتی از جمله حجت‌الاسلام حسن روحانی بود. 
 
یکی از این وعده‌ها که مورد توجه افکارعمومی قرار گرفت، اظهارات روحانی در مورد رشد سرشار اقتصادی و همچنین عدم احتیاج مردم به پول یارانه‌های نقدی بود. اما روند اقتصادی کشور نشان می‌دهد که از زمان ریاست حسن روحانی کشور دچار رکودی است که بعضا حالت تورمی پیدا کرده و این رکود تا به امروز ادامه داشته تا جایی که وزرای اقتصادی دولت به رئیس‌جمهور نامه نوشته و بیان کردند که ادامه این موضوع ممکن است به بحران اقتصادی و متعاقب آن اجتماعی تبدیل شود.

وعده‌ رئیس‌جمهور درباره عدم نیاز مردم به یارانه‌های نقدی درحالی است که محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت چندی پیش در گفتگوی ویژه خبری و درباره اینکه یارانه نیازمندان قطع نمی‌شود، با استفاده از عباراتی قابل تأمل درباره نیازمندان بیان کرد: «یه گروهی هستن که از چند ساعت باقی‌مونده به اون ساعت 24، این کارت تو دست‌شونه و منتظرن تا بتونن پولاشونو دریافت کنن»؛ سخنانی که به نظر می‌رسد فارغ از عباراتی که آقای سخنگو به کار برده است با وعده‌های دیروز رئیس‌جمهور فاصله بسیاری دارد.