چرخش ایدئولوژیک از مبارزه با امپریالیسم تا نوکری امپریالیسم/ پیش بینی آینده یک سازمان منافقانه

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مصطفی طاهری- حمله راکتی به اردوگاه لیبرتی و به هلاکت رسیدن بیش از 20 نفر از سرکردگان گروهک تروریستی منافقین، بار دیگر سرگذشت عبرت آمیز این سازمان را به ذهن ها متبادر کرد. 

سازمان منافقین در سال های پیش از انقلاب برای مبارزه با رژیم پهلوی دست به اسلحه برد و توانست عده ای از جوانان را با شعارهای خود جذب نماید. از مهمترین شعارهای این سازمان، مبارزه با امپریالیسم بود که در رأس آن آمریکا قرار داشت. با تغییر ایدئولوژی این سازمان و پشت کردن به اسلام، تعداد زیادی از نیروهای این سازمان که اعتقادات و باورهای مذهبی، آنان را به میدان مبارزه رهنمون کرده بود، مسیر خود را از این جریان جداکرده و به روشنگری و مقابله با این جریان خطرناک پرداختند و معتقد بود ند  که مبارزه با استکبار و استعمار اگر برخاسته از اعتقادات و باورهای دینی نباشد، دوامی نخواهد داشت و سایر ایدئولوژی ها در نهایت نمی تواند ترسیم کننده مسیر درستی برای هدایت، مقاومت و ایستادگی در مسیر صحیح و مطلوب که سعادت را تأمین کند، باشد. 

سیر تاریخی و عبرت آمیز  سازمان منافقین و فراز و نشیب های طی شده توسط رهبران آن نیز، این ادعا را ثابت کرد.

رویگردانی و حتی مقابله و مبارزه با ملت ثمره ای جز ذلت و تحقیر و در نهایت نابودی برای این جریان نداشت. در سال های پس از انقلاب پس از ترور  برخی شخصیت ها و مردم بیگناه و  با روشن تر شدن چهره واقعی سازمان، آنها مجبور به ترک کشور و حضور تحت لوای صدام و حزب بعث شدند و با فعالیت های خود از جمله ترور، جاسوسی، حضور نظامی و.... به مبارزه با مردم ایران پرداختند. خوش رقصی های آنان برای صدام، چند صباحی اجازه تنفس به آنان را در عراق داد. 

از قضا سرنوشت ارباب قدیمی سازمان(صدام)نیز شباهت زیادی به این سازمان داشت. حاصل خوش خدمتی و اعتماد به آمریکا چیزی جز خیانت و ذلت برای او نبود. همان قدرت های غربی و در رأس آنها آمریکا که روزگاری از او برای حمله به ایران حمایت می کردند، با گذشتن تاریخ مصرف او به عراق لشکرکشی و وی را ساقط کردند و با ذلت به دار آویختند.

پس از مدتی و با بهبود روابط تهران و بغداد و روی کار آمدن دولتی مردمی در عراق، اعضای سازمان منافقین تحت فشار قرار گرفتند و با تخلیه پادگان اشرف به دنبال محلی برای ایجاد پایگاه و استقرار گشتند. 

برخی از کشورهای غربی که دیگر «منافعشان» اجازه حمایت از این سازمان را نمی داد، با حضور آنان مخالفت کرده و به رغم حضور برخی سران این گروهک در  کشور های اروپایی ، آن ها حتی حاضر نیستند این نوکران  حلقه به گوش  خود را به خاکشان راه دهند. شاید پیش بینی آینده این سازمان خیلی سخت نباشد، همانطور که پیش بینی آینده صدام، قذافی، مبارک و... مشکل نبود.