به گزارش پارس به نقل از کیهان، داریوش سجادی می‌نویسد: در سفر اخیرم به تهران مجالی شد تا با یکی از مشاوران ارشد دکتر روحانی ساعاتی را به گفت‌وگو بنشینم.

در نشست مزبور با اشاره به تعمد پررنگ و قابل فهم و معنادار و وقت و بی‌وقت هاشمی رفسنجانی در هر اندازه‌ تراژیک و خوفناک ترسیم کردن دوران ریاست جمهوری قبل از روحانی، خدمت میزبان معروض داشتم؛ چنین رویکردی از جانب آقای هاشمی کاملا قابل فهم است و در واقع ایشان از این طریق در حال تشفی خاطر و ارضاء ذهنی و انتقام‌کشی از نظام است.

رویکردی که هر چند قابل فهم است اما فاقد وجاهت است.

وی می‌افزاید: علی‌ای حال خطاب به میزبان گوشزد کردم که بر آقای روحانی واجب است تا از بازی کردن در زمین هاشمی پرهیز کند!

هاشمی هر اندازه هم که بر طبل سیاه‌نمائی دولت قبل بکوبد نهایتا از این بازی متضرر نخواهد شد و به اعتبار نداشتن مسئولیت دولتی چیزی را برای از دست دادن ندارد.

اما آقای روحانی به اعتبار مسئولیت اجرایی خود چیزهای زیادی برای از دست دادن دارد که با تاسی به قواعد «بازی سیاه هاشمی» نامدبرانه و نالازم جبهه مقابل را به منظور دفاع از خود و پاتک به تک کینه‌جویانه «هاشمی» به صورتی تبعی به رویارویی با خود می‌کشاند که دست بر قضا کشانده است!

در همین حال رجانیوز در تحلیلی نوشت: ظاهرا قرار نیست روحانی به این زودی از زیر سایه سنگین هاشمی بیرون بیاید و خودش به تنهایی سیاست‌ورزی کند، حتی اگر قرار هم باشد روحانی بخواهد سیاست‌ورزی را مستقلا پیشه کند، ظاهرا این هاشمی است که تصمیم دارد همچنان روحانی را زیر سایه خود تصویر کند، نکته‌ای که در هفته‌های اخیر و اظهارات گاه و بی‌گاه هاشمی رفسنجانی درباره انتخابات ۹۲ بیشتر علنی شده است.

هاشمی در هفته‌های اخیر و در قالب اظهارنظر خود پیرامون انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ دست کم دوبار به تصریح بیان کرده است که نتیجه انتخابات ۹۲ و ریاست جمهوری روحانی نه به دلیل حرکت سیاسی شخص پیروز بلکه به دلیل ثبت‌نام و حضور وی بوده است.

هاشمی در دیداری که با یوسف صانعی در مشهد مقدس داشت، در این‌باره گفت: «کار من در مقطع انتخاب سال ۹۲ در حد نام‌نویسی بود که دیدید چه تاثیری در کشور داشت و نتیجه‌اش انتخابات آقای روحانی بود که با انگیزه و انرژی بیشتری در حال فعالیت است.»

این در حالی است که وی اخیرا در جمع دانشجویان هم این سخن را مجددا تکرار کرد: «خیلی‌ها ایجاد زلزله سیاسی در انتخابات ۹۲ را به نام‌نویسی من منسوب می‌کنند، ولی واقعیت این است که مردم با بلوغ سیاسی و شعور انقلابی آن حماسه سیاسی را خلق کردند.»