پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سید محمد اسلامی- برخی کشورها یا درباره سیاست خارجی شان حرف می زنند، یا عمل می کنند. به عبارت دیگر وقتی سر و صدا راه می اندازند، احتمالا کار خاصی از دست شان ساخته نیست. 

هنگامی که سکوت پیشه می کنند، یعنی احتمالا در گوشه ای مشغول انجام کاری هستند که نمی خواهند دیگران متوجه شوند. ترکیه در بحران سوریه بهترین مثال برای چنین شرایطی است. اگرچه قابل درک است که بخشی از سکوت اردوغان در عرصه سیاست خارجی به سبب تلاش هایش برای ایجاد یک دیکتاتوری حزبی در این کشور و قبضه کردن قدرت است، اما بخشی دیگر نیز مربوط به سیاستی است که در زمینه مهاجران سوری و در تقابل با اتحادیه اروپا در پیش گرفته است. 

اروپایی ها به سبب راه ندادن ترک ها به اتحادیه، عدم همراهی نظامی علیه بشار اسد، همراهی با برخی گروه های جامعه مدنی ترکیه علیه اردوغان و ... هدف انتقام گیری اردوغان قرار گرفته اند. اما اردوغان در این زمینه اشتباه می کند. 

این سبک تقابل، برای اروپایی ها فقط یادآور سال های جنگ های خونین با امپراتوری عثمانی است و ترکیه را روز به روز منزوی تر خواهد کرد.

بحران سوریه بشار اسد ترکیه جامعه سیاست خارجی