۳ نکته در باره مصاحبه رئیس‌جمهور

به گزارش پارس به نقل از تسنیممحمدکاظم انبارلویی طی یادداشتی به موضوع "سه نکته در باره مصاحبه رئیس جمهور" پرداخت.

1 ــ مفهوم این حضور چیست؟

رؤسای جمهور در دولت‌های گذشته و نیز دولت فعلی، هر از چندی مصاحبه خبری گذاشته و می‌گذارند. در صف اول این نشست شماری از وزرا، معاونین رئیس جمهور یا مشاورین می‌نشینند و به این مصاحبه گوش می‌دهند و حتی رؤسای خبرگزاری‌ها و رسانه‌های مکتوب هم در این نشست حضور دارند.

این حضور در مصاحبه شنبه گذشته رئیس جمهور، چشمگیر و پررنگ‌تر بود، واقعاً معنای این حضور چیست؟ خبرنگاران سؤال می‌کنند، رئیس جمهور هم پاسخ می‌دهد، آنها می‌توانند بعد، از طریق رسانه‌ها در جریان این گفت و شنود قرار گیرند.

جالب اینجاست که به‌علت ضیق وقت، حتی همه خبرنگاران هم امکان طرح پرسش پیدا نمی‌کنند، مثلاً وزیر صنعت، معدن و تجارت با آن همه مسئولیت سنگین اقتصادی بیاید دو ساعت در مصاحبه بنشیند، با محاسبه رفت و برگشت او به وزارتخانه، چه معنایی دارد؟ آیا او نباید این وقت خود را به کارهای مهمتری اختصاص دهد؟ همچنین است وزیر کار که باید دنبال ایجاد اشتغال باشد و رئیس کل بانک مرکزی و جمعی از مقامات بلندپایه که در صف اول نشست خبری حضور داشتند.

2 ــ اگر توافقی امضا نشده، پس این همه اقدامات چیست؟

رئیس جمهور محترم در برنامه مصاحبه با خبرنگاران فرمود: «چیزی امضا نکرده‌ایم که برای تصویب به مجلس بفرستیم»! اگر واقعاً چیزی امضا نکرده‌ایم پس اکسید کردن غنی سازی بیست درصد و انجام تعهداتی که در ژنو و لوزان و سپس وین داده‌ایم و مرتباً هم آژانس این اقدامات محدود کننده فعالیت‌های هسته‌ای ایران را گزارش و تأیید می‌کند، بر چه اساسی صورت گرفته است؟ اگر توافق امضا می‌شد چه می‌کردیم؟ البته توافقی امضا نشده است چون طرف آمریکایی تا کنون هیچ اقدامی در رفع تحریم‌ها و ختم برخوردهای خصومت آمیز انجام نداده و حتی مدام از تهدید نظامی حرف می‌زند و سایه شوم جنگ را روی مذاکرات حفظ کرده است. اما سؤال اینجاست؛ اگر توافقی نشده، پس چرا بر اساس همان گفتگوها دولت، روند پیشرفت‌های هسته‌ای و نیز غنی سازی اورانیوم بالای بیست درصد را متوقف کرده و آن را به 3/6 درصد فروکاهیده است؟ نکته دیگر آنکه اگر مجلس نتواند در مورد برجام که به‌تعبیر دولتی‌ها مهمترین رویداد در تاریخ دیپلماسی ایران است، اظهار نظر کند، چگونه می‌تواند «در رأس امور بودن» این نهاد مردمی را اثبات نماید؟ چه اصراری هست که مجلس در این امر مهم برکنار باشد؟ اگر «برجام» نه عهدنامه، نه مقاوله‌نامه، نه موافقت‌نامه، نه پیمان‌نامه و نه قرارداد دولت ایران با سایر دولت‌هاست، پس چیست؟ آیا اصل 125 قانون اساسی، نوعی از قرارداد یا مناسبات دولت ما با دیگر دولت‌ها را از قلم انداخته است؟ نکته مهم اینکه اگر چیزی را شما امضا نکرده‌اید، چرا در صف اول دفاع بی‌چون و چرا از «برجام» ایستاده‌اید؟

3 ــ خصومت دائمی سران فتنه با مردم هم نباید دائمی باشد!

سایت ضدانقلابی کلمه با سه جمله به استقبال مصاحبه رئیس جمهور رفته است، کلمه از قول رئیس جمهور نوشت: 1 ــ حصر نباید به مسئله دائم تبدیل شود 2 ــ کسی از آن سود نمی‌برد 3 ــ باید طبق قانون به این وضع خاتمه داد.

ظاهراً این حرفها درست است و باید به آن عمل کرد، اما اگر خصومت سران فتنه با مردم، دائمی یا بهتر بگوییم مادام العمر باشد، چه باید کرد؟ آقای رئیس جمهور می‌گوید کسی از آن سود نمی‌برد، در حالی که رژیم صهیونیستی و آمریکا و انگلیس و ضدانقلاب‌ها بیشترین سود را از تداوم خصومت سران فتنه با نظام برده‌اند.

می‌رسیم به نکته سوم؛ حال باید دید طبق قانون چگونه می‌شود به این وضع خاتمه داد؟ اگر قانونی وضع شود که وطن فروشی جرم نیست، اگر احکام مربوط به محاربه و بغی را از فقه برداریم، می‌شود راجع به رفع حصر، فکر و سپس اقدام کرد!