برخلاف پیش بینی من طی مقالات متعددم مذاکرات هسته ای شکست نخورد و این یکی از شیرین ترین شکست های بنده در پیش بینی هایم بود که منجر به موفقیتی چشمگیر برای ایران شد.

دلائل شیرین بودنش را و دلائل موفقیت ایران را بزودی خواهم نوشت.

اما قبل از هر چیز این پیروزی را به مردم ایران و شخص رهبری تبریک می گویم که بسیار حرفه ای و حاذقانه مذاکرات را مدیریت کرد و متقابلا ارزنی اعتبار و کردیت به ... و تیم اش نداده و نخواهم داد چرا که روحانی کمترین نقش مثبت را در این پرونده بر عهده داشت و تنها آینه دق بود و مدام بر کرسی ناله نشست و بدون کمترین لحاظ سیاست ورزی و هوشمندی و ذکاوت تنها داد و فغان می کرد که بدبختیم بیچاره ایم و خزانه خالیه نون نداریم آب نداریم تحریم ایم و تعامل با «کدخدا»!

خوشبختانه مدیریت مقتدرانه رهبری وجود داشت والی در نبود ایشان مطمئنم ماجرا با مدیریت روحانی ختم به ذلت و خاکساری ایران می شد.

تنها نکته قابل گوشزد همان توقعات فزاینده خطرناکی است که در پست قبل متذکر شدم و بر مدیریت عالیه نظام است در این مورد تدبیر مقتضی کنند.