چرایی برجسته سازی یک سفر ظریف

ساعتی از ظهر گذشته بود که خبر آمد دکتر ظریف موقتا عازم تهران می شود. موضوعی که اتفاقا اینبار، به جای شایعه که در وین حسابی بازارش گرم است، بطور رسمی اعلام شد.

خیلی هم اتفاق عجیب و پیچیده ای نبود چون از صبح خبر بازگشت سایر وزرا به پایتخت هایشان یکی پس از دیگری اعلام می شد .

 البته همه می دانستند که جان کری با دهها پیچ و مهره ای که پس از عمل جراحی روی پایش بسته اند به این راحتی نمی تواند دوباره مسیر وین واشنگتن را گز کند و بنایش ماندن در اتریش است. اما سایرین احتمال دارد بروند.

پیش بینی ابن بود که رسانه های غربی بلافاصله خط برجسته سازی بازگشت ظریف و ارائه تحلیل های جهت دار در مسیر اهداف دیکته شده را دنبال کنند. همین اتفاق هم افتاد و چراغ اول را رویترز روشن کرد.

در مقابل این اقدام عمده رسانه ها و خبرگزاری های موثر ایرانیِ حاضر در محل مذاکرات، به درستی سیاست برخورد عادی و طبیعی تلقی کردن سفر را، دنبال کردند. تاکید بر این بود که از ابتدا هم برنامه ظریف بر حضور کوتاه مدت در وین بوده است ضمن اینکه بازگشت سایر وزرا هم برجسته شد. در واقع ظریف سومین وزیری بود که وین را ترک می کرد.

 اهمیت این مطلب به حدی بود که وزیر ایرانی خود به میدان آمد و در مصاحبه با صداو سیما قبل از ترک کوبورگ تاکید کرد که از ابتدا هم قرار بوده یک شب در وین بماند و بازگشتش اتفاق خارق العاده ای نیست. ظریف گفت:  الان به تهران می روم و کارهای آنجا را انجام می دهم و دوباره  بر می گردم.

اما دوشنبه را که آغاز کردیم با صفحه اول روزنامه های داخلی مواجه شدیم که با هیجان و ذوق زدگی صفحه اول شان را به موضوع بازگشت ظریف به تهران اختصاص داده بودند و تحلیل های مختلفی بر آن افزوده بودند. "24 ساعت سرنوشت ساز" ،"پرواز فوق العاده"،"مشورت با مقامات عالیرتبه"، "بازگشت معنادار" نمونه هایی از اقدامی بود که به صراحت با آنچه خود وزیرخارجه هم هنگام بازگشتش بر آن تاکید داشت، معارض است.

ای کاش کمی عمیق تر و دوراندیشانه تر مسائل را تحلیل می کردیم.