اشک تمساح حامیان تروریسم برای آوارگان سوری و عراقی

به گزارش پارس، روزنامه الوطن چاپ مسقط نوشت: در جریان استمرار پشتیبانی و حمایت همه جانبه از گروه های تروریستی، کمک به آوارگی تعداد بیشتری از شهروندان سوری و عراقی و تخریب شهرها و روستاهای آن ها و بزرگنمایی پدیده آوارگان نفاق بزرگی نهفته است که واقعیت توطئه برضد سوریه و عراق را به نمایش می گذارد.

اشک تمساح توطئه گران برای مهاجران و آوارگان نیز جز تلاشی ناکام برای سرپوش گذاشتن برتوطئه و جنایت خود درحق سوریه به شکل خاص و انسانیت به شکل عام چیزدیگری نیست.

عمق نفاق توطئه گران و اشک ریزان برای آوارگان سوری را می توان به وضوح در تناقض رفتار پلید آن ها درحمایت ازتروریست ها مشاهده کرد. 

الوطن نوشت: نخستین تناقض دراین باره آن است که آن ها خود می دانند هرچه گروه های تروریستی بیشتر شوند، تروریست های تکفیری و مزدوران بیشتری از سراسرجهان جذب شوند به همان اندازه تعداد آوارگان، قربانیان، مهاجران و مصیبت های آن ها نیز افزایش می یابد.

این آوارگان یا به کشورهای همسایه پناهنده می شوند تا با آن ها تجارت و عزت و کرامت آن ها لگد مال شود و یا سوار بر مرکب های مرگ دل به دریا می زنند و طعمه کوسه ها می شوند. 

دومین تناقض این است که شیر اموال بادآورده را برای خرید سلاح و تجهیز تروریست ها بازگذاشته اند تا تعداد بیشتری از شهروندان بیگناه از مناطق زندگی خود آواره شوند و ازسوی دیگر دستمزد تروریست های مزدور را بدون هیچ مشکلی پرداخت می کنند درحالی که برای کمک به آوارگان فریاد بی پولی آن ها به آسمان می رسد. 

الوطن نوشت: در آخرین گزارش سازمان ملل و هم پیمان هایش، آمده است که برنامه حمایت از آوارگان بیش از3 و نیم میلیارد دلار کمبود بودجه دارد که میلیون ها آواره و پناهنده سوری را بدون حمایت های اولیه باقی می گذارد.

سومین تناقض در رفتار توطئه گران این است که هرچند آن ها ازحل و فصل مسالمت آمیز و سیاسی بحران سوریه سخن می گویند و خود را ضد تروریسم معرفی می کنند ولی تمام قطعنامه های بین المللی درباره مبارزه با تروریسم را زیرپا گذاشته و به جای جلوگیری از ورود تروریست ها به سوریه و توقف پشتیبانی مالی و تسلیحاتی ازآن ها، درکشورهای خود برای جذب، اعزام و پشتیبانی از تروریست ها اتاق های عملیات ایجاد کرده و ملت سوریه به بهانه حمایت از آن ها مورد هدف قرارمی دهند درحالی که هدفی جزتخریب سوریه و سرنگونی نظام آن ندارند. 

سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا ملت سوریه به این کمک ها نیاز داشت تا اینگونه مورد اهانت قرارگیرد؟ آیا ملت سوریه در سرزمین خود در امنیت زندگی نمی کرد؟ آیا سوریه با برخورداری ازاندک منابع نفتی یک دولار به نهادهای مالی بین المللی بدهکاربود؟ آیا ملت سوریه با چنین مصیبت هایی دست به گریبان بود؟ آیا همه این جنایت ها جز برای انتقام از ملت سوریه و تجزیه سرزمین آن ها به خاطرموضع گیری های تاریخی و قهرمانانه درقبال مشکلات جهان اسلام و بویژه موضوع فلسطین انجام می شود؟

پس اشک تمساح توطئه گران و سخنان تزیین شده با ارزش ها و دغدغه های انسانی، دروغی بیش نیت که عمق نفاق صاحبان آن را به نمایش می گذارد.