روحانی و نقش هنر در سیاست

در علم اخلاق اصطلاحی وجود دارد به نام جمع اضداد. یعنی فرد باید به جایی برسد که بتواند صفات ضد هم را در خود جمع کند. مثلا در مقابل عموم مردم متواضع باشد. اما در مقابل دشمن حق متکبر. این یک ویژگی مثبت.

اما یک چیز منفی داریم به اسم جمع متناقض ها. یعنی فرد سرشار از تناقض هاست. اما نه از روی رعایت اخلاق. در مورد قبل اگر شخص می بایست متخلق به اخلاق می بود، در این مورد فرد باید هنرمند باشد.

حال بپردازیم به هنرهای رییس جمهور محبوب.

حقیقتا خیلی هنر می خواهد که در انتخابات مجلس ششم با احمدی نژاد در یک لیست بوده باشی. اما امروز دشمن خونی اش باشی.

خیلی هنر می خواهد سخنران مراسم ۲۳ تیر ۷۸ باشی و از محاکمه اغتشاش گران بگویی اما در فتنه ۸۸ موضع درستی نگیری.

خیلی هنر می خواهد اینکه عضو جریان راست سنتی باشی و امروز دم از آزادی بزنی.

خیلی هنر می خواد روز تنفیذت از استبداد رأی و بستن دهان منتقد به خدا پناه ببری. اما بعد از آن فقط رسما فحش نداده باشی به منتقدان.

خیلی هنر می خواهد روحانی باشی اما بخواهی لزوم دولت دینی را زیر سوال ببری.

خیلی هنر می خواهد شیخ مملکت باشی و قرتی ها دوستدار تو و حزب اللهی ها منتقد جدی ات باشند.

خیلی هنر می خواهد مجتهد مجلس خبرگان باشی اما فرق شادی ناشی از سرور اهل بیت با شادی کنسرت را متوجه نباشی.

و البته هنرهای زیاد دیگری که فعلا حال گفتنشان نیست.

فقط یادتان هست که به قول جنابشان اصلا تفکیکی به نام هنر ارزشی و غیر ارزشی نداریم.!!