پرونده هسته اي «قربانی» برای هدف بزرگتر

برای دولت خیلی اهمیتی ندارد که تحریم ها لغو بشود یا نشود، تعلیق بشود یا نشود، سرجایش باقی بماند یا نماند، این مساله از اول هم برای دولت اهمیتی نداشته است، بلکه هدف اصلی همه مذاکرات یک سال و نیم گذشته ارتباط با آمریکا در سطوح عالی و عادی سازی آن بوده است، چنانچه خبر روز گذشته واشنگتن پست این گزاره را تایید می کند: «امریکا در اقدامی که شاید در میان نخستین توافق ها با ایران پس از قطع روابط باشد، به تهران اجازه داده که بخش حافظ منافع خود را در واشنگتن به مرکزی دیگر منتقل منتقل کند و در مقابل، دفتر حافظ منافع آمریکا نیز به دفتر جدیدی در تهران منتقل خواهد شد.»

این پازل زمانی بهتر تکمیل می شود که فراموش نکنیم چندی قبل حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رییس جمهور در 22 فروردین 94 در صفحه فیس بوک خود نوشت: «به نظر من ارزش آغاز تعامل ايران و آمريكا، بيش ازموضوع هسته اي است؛ آنرا آسان ازدست ندهيم.»

یک هفته قبل از او هم در ۱۴ فروردین ۹۴ روحانی در سخنانی خطاب به مردم که از شبکه خبر سیما به طور زنده پخش شد اظهار داشت: «بحث ما فقط هسته‌ای نیست، این نیست که ما امروز موضوعی به نام هسته‌ای داریم و می‌خواهیم با دنیا مذاکره کنیم و این موضوع تمام شود، این پله اول برای رسیدن به بام تعامل سازنده با جهان است.»

روحانی 28 شهریور 93 در گفتگو با شبکه تلوزیونی ان بی سی نیز گفته بود: «به هر حال این عدم رابطه و شرایط ایران و آمریکا تا قیامت که نخواهد بود. به هر حال زمانی دریک شرایط مناسبی ، در دوره این دولت یا دولت بعدی و یا بعد از آن ، مسئله ایران و آمریکا حل خواهد شد.»

و البته پیش از همه اینها نیز هاشمی رفسنجانی بلافاصله بعد از توافق ژنو در 5 آذر 92 در گفتگو با فایننشال تایمز در پاسخ به این سوال که «اینکه می گویید توافق ژنو خط شکنی بود، در واقع منظورتان شکستن ساختار تحریم‌ها بوده یا صحبت کردن با آمریکایی‌ها؟» پاسخ می دهد:

«یک قسمتش همین‌جا بود. چون مذاکره با آمریکا یک تابو بود و این تابو آسان نمی‌شکست و بدون آمریکا هم نمی‌شد این کار پیش برود...»

همه این گزاره ها نشان می دهد پرونده هسته ای تنها یک بهانه و به عبارت دقیق تر یک «قربانی» برای هدف بزرگتری بوده است که دولت یازدهم از روز اول تلاش خود را برای رسیدن به آن کلید زده است. الان هم از دید دولتی ها اهمیتی ندارد که اصلا سرنوشت تحریم ها چه خواهد شد، در این مسیر پرونده هسته ای قرار است نخستین قربانی باشد تا بلکه اعتماد کدخدا به ما جلب شود تا شاید در ازای آن بتوان رابطه آمریکا را هر چه بیشتر گسترش داد درست مانند ماجرای نامه 2003 که قرار بود خلع سلاح حزب الله لبنان و حماس، اولین قربانی برای گسترش روابط با کدخدا باشند ...