جامعه جهانی فقط بمب خوشه‌ای نمی‌ده، بلکه در عین حال نقش «صدا خفه کن» هفت‌تیر سعودی‌ها را ایفا می‌کند. 

انفجار بی‌صدای بمب‌ها در یمن، اعتراض را نیز مبدل به امری بیهوده‌ می‌‌سازد.  در جهانی که صدای بمب‌های چند تنی شنیده نمی‌شه، از صدای من و تو چه بر میاد؟ 

کلمات، فارغ از معنایشان تبدیل به آینه ناتوانی می‌شوند. ترجیح میدی بجای «حرافی» الکن بمانی.

کاش بتوانیم کاری بکنیم.

قدیم‌ها در محیط مجازی کمپین‌های اعتراضی راه می‌انداختیم. چرا لااقل اعتراضی این شکلی در بر علیه عربستان سامان ندیم؟

 بیان مخالفت با جنایت سعودی‌ها، حتی اگر پژواک بلندی نداشته باشه به معنای عدم پذیرش  ظلم، به عنوان روال معمول امور است.

«جامعه جهانی»  آن قدر مراتب انسانیت را به قهقرا برده‌، که امروزه اگر بتوانیم جنایت را جنایت بنامیم، خودش دست‌آوردی محسوب می‌شود.