اصلاحات؛ سرشار از تناقض ها

آنهایی که روزی هاشمی رفسنجانی را عالیجناب سرخپوش و غیرقابل اعتماد می نامیدند، امروز شده اند نوکر حلقه به گوش او.

آنهایی که روزی از رفتن امام(ره) به موزه تاریخ سخن می گفتند امروز شده اند سینه چاک یادگار یادگار امام.

آنهایی که از محدودسازی اختیارات رهبری حرف می زدند روزی با حکم حکومتی همان رهبر در انتخابات اجازه شرکت یافتند.

آنهایی که به حذف صحنه های جنسی از فیلم ها اعتراض داشتند، ناگهان در آن مناظره معروف درد ناموس گرفتند.

آنهایی که اسلام را دین خشونت معرفی می کردند پلیس کشور را به زور کتک برهنه کردند.

آنهایی که حزب الله را گروه فشار می نامیدند خود شعار فشار از کجا و چانه زنی از کجا را سر دادند.

آنهایی که در هر دوره انتخابات را تحریم می کردند، خود گسترده ترین حضور نامزدهای انتخابات را داشتند.

آنهایی که علمای اسلام را به تقسیم بندی انسانها به درجه یک و درجه دو متهم کردند، خود در سال ۸۸ از رأی درجه یک و درجه دو حرف می زدند.

آنهایی که شعار زنده باد مخالف من می دادند، رییسشان در جواب اعتراض چند دانشجو به آنها می گوید آدم باشید. میدهم بیندازنتان بیرون.

آنهایی که برای دموکراسی گریبان چاک می زدند حاضر نشدند به اختلاف رأی ۱۱ میلیونی تمکین کنند.

آنهایی که شعار جامعه باز می دادند بیشترین خفقان را در بستن روزنامه های منتقد از خود نشان دادند.

آنهایی که نماینده زن مجلسشان در مجلس ششم با چادر ظاهر می شد، افتخارش بی حجابی در وی أو إی شده است.