ابتکار صداوسیما در نقد توافق لوزان

به گزارش پارس به نقل از فارس، ۱۳فروردین همه نگاه ها به جایگاه نشست خبری دانشگاه لوزان سوئیس دوخته شده بود؛ افراد و اشخاص بسیاری منتظر بودند تا وزیر امور خارجه ایران و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بیانیه‌ای را که حاصل ۹ روز مذاکره ۵+۱ و ایران بود، قرائت کنند.
 
چشم‌های مردم در ایران نیز به صفحه تلویزیون دوخته شده بود تا از جزئیات یک پیش نویس توافق یا به قول دیپلمات ها «راهکارهای رسیدن به توافق نهایی» آگاه شوند.
 
در این میان منتقدان و موافقان با دقت بیشتری به بند بند بیانیه دقت می‌کردند تا نقاط قوت و ضعف آن‌ را تشخیص دهند، اتفاقی که پس از توافقنامه اقدام مشترک یا همان توافق ژنو نیز روی داده بود.
 
پس از قرائت بیانیه لوزان از سوی ظریف و موگرینی دو موج در فضای کشور ایجاد شد؛ گروهی تلاش کردند با نقد کلیات این بیانیه، رویه پیشین را که درباره توافق ژنو داشتند، در پیش بگیرند و گروه دیگری تلاش کردند با ایجاد فضای احساسی در سطح جامعه از بدنه اجتماعی خود برای مطلوب نشان دادن بیانیه استفاده کنند.
 
* بیانیه در لوزان؛ پایکوبی در تهران!
 
پس از قرائت بیانیه در لوزان سوئیس که تیم مذاکره کننده بر غیرالزام آور بودن آن تاکید داشت، خبری عجیب به سرعت در شبکه های اجتماعی و پس از آن بر روی خروجی رسانه ها قرار گرفت.
 
«شادی و پایکوبی حامیان تیم مذاکره کننده در نقاط مختلف شهر تهران»؛ خبر برای برخی عجیب و غیرقابل هضم بود؛ هنوز ساعاتی از قرائت بیانیه نگذشته و برخی جزئیات مشخص نبود که این عده با حضور در مقابل وزارت امور خارجه، تقاطع خیابان ولیعصر و چند میدان اصلی شهر به شادی پرداختند، شادی هایی که خبر از تلاش برخی برای احساسی کردن فضای کشور می داد.
 
این عده با شعارهایی نظیر «ظریف مچکریم، روحانی مچکریم»، «ثبات اقتصادی حق مسلم ماست» و شعارهایی اینچنینی حمایت خود را از تیم هسته نشان دادند؛ حمایتی که با رصد آن نشانه‌ای از بررسی حقوقی و علمی متن منتشر شده، از سوی تجمع کنندگان یافت نمی‌شد.
 
اما این آخرین تلاش برای احساسی کردن فضای کشور بعد از مذاکرات لوزان نبود و تنها چند ساعت پس از تجمع اولیه، پیام های مشکوکی در سطح گسترده در شبکه های اجتماعی مبنی بر دعوت وزیر امور خارجه کشورمان برای تجمع حامیان تیم مذاکره کننده هسته‌ای منتشر شد؛ پیامی که اگرچه تکذیب نشد ولی با توجه جایگاه محمد جواد ظریف جعلی بودن آن بیش از واقعی بودنش قابل باور بود.
 
این پیام که عده ای سعی داشتند آن‌را به وزیر امور خارجه کشورمان منسوب کنند، تاکید داشت که «باید با حضور خود در خیابان ها وزن موافقان توافق هسته ای را نشان دهیم»
 
در ادامه نیز پیام هایی مبنی بر حضور گسترده در فرودگاه مهرآباد برای استقبال از تیم مذاکره کننده در روز ۱۴ فروردین در شبکه های اجتماعی منتشر شد.
 
فرودگاه مهرآباد روز جمعه پس از مذاکرات لوزان جمعیت چند صد نفری را برای استقبال از ظریف و همراهانش به خود دید؛ جمعیتی که با شعارهایی نظیر «دکتر ظریف مچکریم، روحانی مچکریم» حمایت خود را از آنچه در لوزان رخ داده بود، اعلام کردند.
 
البته در ادامه این تجمع شعارهای ساختار شکنانه ای از سوی برخی حاضران سر داده شد که حکایت از تلاش برخی برای سواستفاده از بستر احساسی ایجاد شده از سوی حامیان بیانیه لوزان داشت.
 
در این میان اما نیاز بود تا فضای علمی و منصفانه برای حضور دو طیف فکری موافق و منتقد ایجاد شود تا به دور از فضای احساسی بتوان به بررسی ابعاد مختلف بیانیه لوزان و آینده مذاکرات هسته ای پرداخت.
 
* ابتکار رسانه ملی؛‌ بیان آزادانه نظر موافقان و منتقدان به‌دور از احساس
 
پس از توافق ژنو منتقدان آن تلاش های زیادی را برای حضور در رسانه ملی انجام دادند تا شاید بتوانند با استفاده از ظرفیت های این رسانه نظرات خود را به گوش مردم برسانند.
 
حتی در همین راستا تعدادی از نمایندگان مجلس به رئیس وقت رسانه ملی عزت الله ضرغامی نامه ای نوشته و خواستار حضور منتقدان در صدا و سیما شدند؛ درخواستی که از سوی ضرغامی بنا به دلایلی رد شد و پای منتقدان جدی توافق ژنو هیچگاه به رسانه ملی باز نشد.
 
اما پس از بیانیه لوزان رسانه ملی رویکرد جدیدی را در پیش گرفت و زمینه را برای حضور منتقدان به همراه موافقان فراهم کرد.
 
در همین راستا شب گذشته مردمی که از در ساعات پایانی شب پای گیرنده های تلویزیون نشسته بودند، یکی از داغ ترین مناظره های چند ماه گذشته درباره مذاکرات هسته ای را دیدند.
 
برنامه «تیتر امشب» شبکه خبر که با حضور حسن بهشتی پور کارشناس مسائل هسته ای به عنوان موافق و مهدی محمدی کارشناس سیاسی به عنوان منتقد بیانیه اخیربرگزار شد، توانست نمونه‌ای از بحث علمی درباره مذاکرات را به دور از فضای احساسی به نمایش بگذارد.
 
در برنامه شب گذشته محمدی به عنوان کارشناس منتقد بیانیه لوزان و بهشتی در جایگاه موافق تندترین انتقادات را نسبت به مواضع یکدیگر ابراز داشتند اما فضای علمی موجود مانع از احساسی شدن فضای کلی مناظره مذکور شد.
 
قطعا ادامه یافتن این رویه از سوی سازمان صدا و سیما طی سه ماه آینده و تا توافق نهایی می تواند دست تیم مذاکره کننده را برای رسیدن به توافقی بهتر باز کرده و جامعه را نسبت به چند و چون مذاکرات آگاه کند.
 
بدون شک اگر چنین فضایی پس از توافق ژنو ایجاد می شد، می توانست تاثیر مثبت بسیاری بر فضای مذاکرات و افکار عمومی جامعه داشته باشد و مانع از بهره برداری احساسی برخی جریان های خاص از نیازهای اقتصادی جامعه شود.