هويدا؛ حلقه اتصال بهائيت و دربار+ تصاوير

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- جواد نوائيان رودسري- يکي از تأمل بر انگيزترين وقايع دوران پهلوي، گسترش و نفوذ اعضاي فرقه ضاله بهائيت در ارکان اين رژيم است؛ فرقه اي که حدود 160 سال قبل، با ادعاها و عقايد انحرافي افرادي مانند علي محمدباب و حسينعلي نوري شکل گرفت و به ابزاري مناسب براي استعمارگران در راستاي رسيدن به اهدافشان تبديل شد. واقعيت آن است که محمدرضا پهلوي به بهائيان بيش از ديگر اطرافيانش علاقه و اعتماد داشت و دليل آن، اطاعت محض آن ها از دستورات شاه بود. به تدريج با برقراري حکومت استبدادي شاه در ايران، بهائيت نيز توانست عوامل خود را به صورت زنجيره وار در سيستم حکومتي ايران وارد کند.

طولي نکشيد که بهائيان به اصلي ترين عوامل رژيم شاه تبديل شدند و از سمت پزشک مخصوص شاه تا معاونت ساواک و وزارت جنگ در اختيار آن ها قرار داشت. نخست وزيري هويدا، که پدر و جدش از اعضاي مشهور فرقه بهائيت بودند، براي بهائيان فرصتي استثنايي به وجود آورد تا در تمام ارکان حکومتي رخنه کنند. حسين فردوست، دوست صميمي شاه و رئيس دفتر ويژه اطلاعاتِ او، در خاطراتش مي نويسد:«در زمان هويدا، ديگر کار بهائي ها تمام بود و مقامات عالي مملکتي توسط آن ها به راحتي اشغال مي شد. پدر هويدا نيز مانند پدر ايادي از خواص عباس افندي[رئيس فرقه بهائيت] و گويا نويسنده مخصوص او بود.»

در کنار خانواده (اولین نفر سمت چپ)

هويدا که در زمان نخست وزيري اش، به دليل روحيه چاکرمنشي و اطاعت محض از شاه به عنوان چهره اي «مسلوب الاختيار» در افکار عمومي مشهور شده  بود، نقشي کليدي در گسترش و نفوذ بهائيت در ايران داشت؛ نقشي که معمولاً سران اين فرقه منکر آن هستند.

هویدا و حسنعلی منصور – ۱۳۴۲
هویدا در کابینه حسنعلی منصور (سمت راست) وزیر دارائی بود. او پس از ترور منصور (بهمن ۱۳۴۳) با حکم شاه به نخست‌وزیری رسید.

پيشينه خانواده هويدا
اميرعباس هويدا در سال 1299هـ.ش در شهر تهران به دنيا آمد. پدرش، «حبيب ا...آل رضا» ملقب به «عين الملک»، از پسران «ميرزامحمدرضا قناد»، از بهائيان مشهور و نوکر و پيش خدمت عباس افندي بود. «عين الملک» به خرج عباس افندي و تشکيلات بهائيت به اروپا رفت و تحصيل کرد.

ضیافت شام در منزل سلیمان دمیرل نخست وزیر وقت ترکیه – خرداد ۱۳۴۸ 
در عکس از سمت راست لیلا امامی همسر هویدا، سلیمان دمیرل نخست وزیر ترکیه، هویدا و همسر دمیرل دیده می‌شوند.

«عين الملک» پس از پايان تحصيلات و در فضاي متشنج و پرالتهاب آن دوران، به ايران آمد و به واسطه دوستانش توانست به تدريج در ميان سياستمداران جايگاهي پيدا کند. او مدتي از نويسندگان روزنامه «رعد» به مديريت «سيدضياءالدين طباطبايي يزدي» بود و از حاميان جدي قرارداد 1919، به حساب مي آمد. «عين الملک» با کمک دوستانش به استخدام وزارت خارجه درآمد و مدتي بعد به عنوان سرکنسول ايران در شامات و فلسطين منصوب شد.

در حال خروج از یک هلیکوپتر نظامی ـ ۱۳۵۲

به نوشته «دکتر علي اکبر ولايتي»، در کتاب «ايران و مسئله فلسطين»، «عين الملک» در دوران مسئوليتش به دليل حمايت و ارتباط با رؤساي بهائيت در «عکا»، دائماً مورد اعتراض زائران ايراني قرار مي گرفت. او با گزارش هاي خود موفق شد از حساسيت مسئله فلسطين در سياست خارجي ايران تا حدود زيادي بکاهد.

با فرح پهلوی بر فراز دیوار چین ـ ۲ مهر ۱۳۵۱

حمايت پنهان و آشکار از بهائيت
اميرعباس هويدا، فرزند «عين الملک»، تحصيلات خود را در لبنان و بلژيک به اتمام رساند و سپس به ايران آمد. او از جواني سعي مي کرد با همه ارتباط داشته باشد. هويدا به عضويت فراماسونري درآمد. او حتي با ايرج اسکندري و توده اي ها هم مراوده داشت.

به همين دليل برخي گمان مي کنند که اصولاً هويدا خالي از تعلقات ديني بوده است. خود او نيز گاه و بيگاه در برابر اعتراضات عمومي و خصوصي نسبت به ارتباطش با بهائيت، اين موضوع را مستمسک قرار مي داد که اعتقادات لائيک دارد و پايبند به هيچ مذهبي نيست، اما رويکرد او در به خدمت گرفتن عناصر بهائي در پست هاي مهم و نيز حمايت از اعضاي اين فرقه در مسئوليت هاي مختلف، چيز ديگري را نشان مي داد.

هويدا پيش از آن که به نخست وزيري برسد، در کسوت ديپلمات ارشد ايران در سفارت ترکيه -کاري که برخلاف شرايط علمي و سابقه کاري به وي داده شده  بود- از اعضاي فرقه بهائيت حمايت مي کرد.

شمال ویلای خصوصی ۱۳۴۹

«حسن ارفع» سفيرکبير ايران در ترکيه و شخصي که سرانجام، هويدا را به دليل رفتارهاي خارج از عرف ديپلماتيک به ايران بازگرداند، در خاطراتش مي نويسد:«سازمان اطلاعاتي ترکيه که فعاليت هاي سفارتخانه هاي خارجي را زير نظر داشت، متوجه رفتار خلاف شئون ديپلماتيک شده و چند بار به طور غير مستقيم اين مطلب را به ما گوشزد کردند.

من در مقام سفير کبير چند بار سعي کردم هويدا را به تهران برگردانم، اما او که توسط حاميان پرقدرت بهائي اش در تهران حمايت مي شد، بيدي نبود که با اين بادها بلرزد ... معلوم شد ايشان از طرف محفل جهاني بهائيان مأموريت رسيدگي به امور بهائيان مقيم ترکيه را دارد که ضمن اشتغال به کار در سفارت ايران و با استفاده از موقعيت ديپلماتيک و پاسپورت سياسي، نهايت سعي خود در خدمت به بهائيان را معمول مي دارد.» مسلماً اين تنها موردي نبود که هويدا آشکارا به حمايت از اعضاي فرقه بهائيت مي پرداخت.

نخست وزیر امیرعباس هویدا بیش‌تر کالاهای ایرانی را می‌پسندید و راننده نیز نداشت و با پیکان خود به سر کار می‌رفت

هويدا طي بيش از 13 سال نخست وزيري، که در دوران رژيم پهلوي يک رکورد محسوب مي شود، بيشترِ مسئولان رده بالاي دولت خود را از ميان اعضاي فرقه بهائيت انتخاب مي کرد.

سپردن وزارتخانه هاي کليدي، مانند آموزش و پرورش، به افرادي نظير «فرخ رو پارسا»، که از بهائيان بسيار متعصب بود، شک و ترديدهاي فراواني درباره تعلقات اعتقادي هويدا به وجود مي آورد.

همراهي هاي شاه
بدون شک اين انتصاب ها، بدون اراده و نظر شاه نبود. با اين حال شاه نيز، چنان  که اشاره کرديم، نسبت به گسترش نفوذ بهائيان حساسيتي نشان نمي داد. «عبدالکريم ايادي»، که برخي مورخان از او به عنوان «راسپوتين دربار» و رئيس فرقه بهائيت در ايران نام برده اند، پزشک مخصوص شاه بود و مهم ترين نقش را در صعود هويدا به عرصه قدرت و حمايت از برگزيدن وزراي بهائي توسط او، برعهده داشت.

استقبال هویدا از صدام پس از امضای پیمان الجزایر ـ ۱۳۵۲

ظاهراً هويدا با تمکين محض از شاه، اين اختيار را به دست آورده  بود که از اعضاي فرقه بهائيت براي مناصب مختلف و مسئوليت وزارتخانه هاي کابينه اش استفاده کند و در واقع، دست اعضاي اين فرقه را براي دخالت در همه شئون مملکتي باز بگذارد.

آبان ۱۳۵۳ – هنگام ورود به جلسه علنی مجلس شورای ملی خطاب به خبرنگاران : «بودجه کشور داخل کیف من است»

به همين دليل در بررسي ترکيب کابينه هويدا به بهائياني بر مي خوريم که گاه، مسئوليتِ مهم ترين وزارتخانه ها را برعهده داشته اند؛ اشخاصي مانند منوچهر شاهقلي(وزارت بهداري)، منصور روحاني(وزارت کشاورزي و منابع طبيعي)، اسدا...صنيعي(وزارت جنگ) و غلام عباس آرام(وزارت امور خارجه) در زمره اين افراد بودند. به ديگر سخن، هويدا طي دوران نخست وزيري به حلقه اصلي ارتباط تشکيلات بهائيت با بدنه نظام اداري-سياسي رژيم پهلوي مبدل شده بود.

۱۲ تیر ۱۳۵۴ : استقبال رسمی از ملک‌فهد، ولیعهد عربستان سعودی

در همين دوران بود که وقايعي مانند «جدايي بحرين از ايران» روي داد. هويدا حتي پس از برکناري از مقام نخست وزيري، جايگاه خود را از دست نداد و به وزارت دربار منصوب شد.

فرجام هويدا
با پيروزي انقلاب اسلامي، اميرعباس هويدا پس از محاکمه در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد. حکم صادر شده در مورد وي، روز 18 فروردين ماه سال 1358 به اجرا درآمد.

خرداد ۱۳۵۵ : استقبال از انور سادات رئیس جمهور مصر در کاخ نخست‌وزیری

با اين حال حاميان و دوستان هويدا با ربودن جسد او، انتقال آن به فلسطين اشغالي و مقر فرقه بهائيت در «عکا» و نهايتاً دفن او در کنار قبر پدربزرگش، ميرزا محمدرضا قناد، بهائي متعصب و معروف، بر آخرين برگ زندگي او مهر وابستگي به فرقه بهائيت را کوبيدند.

دیدار به اتفاق شریف‌امامی، ریاضی، اقبال و … با شاه – ۵ مهر ۱۳۵۵