دولتی که امروز پرچم دار اعتدال شده، یکی از کارویژه های خود را گسترش روابط خارجی تعریف کرده است. 

امروز دکتر ولایتی در حالی به روسیه رفت که حامل پیام مخصوص روحانی برای پوتین بود. 

سفیر فعلی تهران در مسکو، دکتر سنایی، علاوه بر سوابق سیاسی و اداری در داخل کشور از دامنه ی علمی خوبی در زمینه ی روس شناسی برخوردار است و شاید جزو سه اوراسیاشناس برتر کشور ما باشد.

چه ضرورتی باعث شده ولایتی به عنوان فرستاده ی ویژه ی روحانی پیام آور گسترش روابط با روسیه ی پوتین باشد؟

اصولاً ولایتی تا دیده شده، سفیر رهبرانقلاب بوده است و حمل یک پیام به تنهایی نیاز به ارسال چنین دیپلمات پرسابقه ای نداشت. 

مگر اینکه بگوئیم در کنار این پیام چندین هدف دیگر نیز نهفته بوده است. آنگونه که نیم ساعت از دیدار یک و نیم ساعته ی ولایتی با پوتین به سخنان محرمانه اختصاص یافته است.

از سویی آمریکایی ها در موضعگیری راجع به مذاکرات هسته ای دچار انشقاق شده اند و شاید هم به بازی دوگانه ای با ایران و افکار عمومی جهان می پردازند. البته احتمال انشقاق درونی بیشتر به ذهن متبادر می شود.

حضور انتقادی مغزهای متفکر کهنه کاری در سطح زبیگنیو برژینسکی در قلب سیاستمداران فعلی آمریکا نشان از جدی بودن مساله ی همراهی با ایران است. وقتی یک دانشجوی ایرانی میخواهد پایان نامه ی دکتری خود را در آمریکا پیرامون سیاست خارجی ایران در زمان پهلوی دوم بنویسد، استاد راهنمای او برژینسکی است. فراموش نباید کرد او همان کسی است که در کتاب The Grand Chess Board پیش بینی کرده بود روزی روسها به اوکراین چنگ اندازی خواهند کرد و زمین رقابت یانکی ها را به اوراسیای بزرگ خواهند کشانید.

آیا ایران می خواهد در میانه ی این انشقاق درونی آمریکایی ها، با نزدیک شدن به روسیه، خود را یک وزنه برای موازنه ی قوای منطقه ای جلوه دهد و خطری شبیه آنچه در دوران جنگ سرد، آمریکا را به باج دادن مجبور می کرد از خود بروز دهد؟

ایران بازی جنگ سرد ذهن رقابت روسیه سیاست خارجی قلب مذاکرات هسته ای مسکو