ضربه نفتی در پشت لبخند کری برای عبرت دولت کافی نیست؟!
کیهان نوشت: اظهارات بیمبنای وزیر اقتصاد با انتقاد کارشناسان اقتصادی مواجه شد.
علی طیب‌نیا در چهارمین همایش بانکداری الکترونیک گفت در آینده نزدیک شاهد حذف تحریم‌ها خواهیم بود و تصور می‌کنم رشدهای بالاتر از 6/5 درصد و افزون بر 8 درصد را با اتکا به منابع کشور خواهیم داشت.
وعده حذف تحریم‌ها، وعده‌ای است که رئیس جمهور و برخی اعضای دولت از یک سال و نیم پیش مطرح کرده و تقویم زمانی 3 تا 6 ماهه را در این باره عنوان نموده بودند حتی پس از اعلام توافق ژنو از سوی آقای روحانی اعلام شد که توافق ژنو یعنی شکستن تحریم و شکاف اساسی در آن. اما گذر زمان ثابت کرد آمریکایی‌ها کمترین اراده‌ای برای برداشتن این اهرم فشار ندارند. حتی حضور برخی هیئت‌های اروپایی در برخی همایش‌های اقتصادی نیز در حد حرف و وعده باقی ماند.
اما ماجرا به عدم تحقق وعده لغو تحریم‌ها متوقف نماند. در حقیقت در حالی که طرف ایرانی با خوش خیالی منتظر لغو تحریم‌ها بود و به مدت یک سال و نیم زمان را از دست می‌داد و درست در زمانی که وزیر خارجه آمریکا ادای رفاقت و صمیمیت را در جریان گرفتن عکس‌های یادگاری با همتای ایرانی درمی‌آورد، یک شوک و شبیخون تازه با همکاری آمریکا و عربستان به بازار نفت وارد آمد و باعث نصف شدن قیمت نفت شد به نحوی که دیوید کوهن معاون وزارت خزانه‌داری آمریکا می‌گوید ایران به خاطر کاهش قیمت نفت، تا پایان مذاکرات اتمی 11 میلیارد دلار از درآمد خود را از دست می‌دهد.
بنابراین باید پرسید خوش‌گمانی مجدد نسبت به مذاکرات و رها کردن مسئولیت‌های اقتصادی و مدیریتی در حوزه‌هایی نظیر مقابله با فرار مالیاتی 80 هزار میلیارد تومانی یا دست کم حذف 5400 میلیارد تومان یارانه افراد ثروتمند و یا مقابله با قاچاق کالا که یک سوم کل واردات را تشکیل می‌دهد و به مفهوم ضربه به تولید داخلی و فرار از پرداخت حقوق گمرکی است، با تدبیر سازگار است؟
در همین زمینه حجت‌الله عبدالملکی عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) با انتقاد از اظهارات وزیر اقتصاد می‌گوید: صحبت اخیر آقای وزیر اقتصاد بسیار عجیب بود. البته ایشان پیشتر نیز چنین صحبتی را در جمع مسئولین بانکی کشور گفته بودند (به این مضمون که خود را آماده کنند، چرا که با برچیده شدن تحریم‌ها سیل سرمایه‌های خارجی است که روانه کشور می‌شود!). اما در شرایطی که حتی کارشناسان سیاسی و دیپلمات‌های کشور هم امید کمی به ثمردهی مذاکرات و رفع تحریم‌ها دارند، القای چنین کلامی از سوی بالاترین مقام اقتصادی کشور چه معنایی می‌تواند داشته باشد، جز اینکه در خوشبینانه‌ترین حالت وزیر محترم اقتصاد کوچک‌ترین درکی از اوضاع کشور و نقشه‌های خصمانه دشمنان در عرصه بین‌الملل نداشته باشد!
وی در گفت‌وگو با نسیم افزود: گیریم که آقای دکتر طیب‌نیا دانش این را نداشته باشند که آمریکا قریب به دو دهه است با نا امیدی کامل از اثربخشی حمله نظامی و دست‌اندازی سیاسی به ماهیت انقلاب و نظام، به راهبرد نبرد اقتصادی روی آورده و از این رو مساله‌اش با چند نشست و برخاست و لبخند و قدم زدن برطرف نمی‌شود؛ اما ایشان- که دارای مدرک معتبر دانشگاهی در رشته اقتصاد هستند- دست کم می‌بایست در دروسی از جمله «اقتصاد تحریم» خوانده باشند که امثال چنین تحریم‌هایی بر علیه یک کشور راهبردی مانند ج.ا. ایران با اهداف واهی از جمله برچیده شدن برنامه هسته‌ای و امثال این حرف‌ها وضع نمی‌شود و طرف متخاصم خواسته‌هایی عمیق‌تر (آرمان‌ها و ماهیت نظام) را هدف قرار داده است! و بدین‌لحاظ امید بستن به اینکه بخواهد در رودربایستی وتعارفات دیپلماتیک و تحت تأثیر هوای خوب (هنگام قدم زدن) برنامه خصمانه خود را تعطیل کند، امید بستن به سراب است.
این کارشناس اقتصادی گفت: آقای دکتر طیب‌نیا این سؤال را هم بد نیست پاسخ بدهند که با فرض برچیده شدن تحریم‌ها (تماماً) در وضعیت کنونی کشور چه اتفاقی به جز افزایش فروش نفت خام (به ثمن بخس) و افزایش واردات (به خصوص واردات کالاهای لوکس و بی‌خاصیت) برای کشور می‌افتد؟! که این وضعیت را این چنین مطلوب می‌دانند؟! آیا زمان آن نرسیده است که مسئولین محترم دولت بند اقتصاد کشور را از دم مذاکرات و توافقات و... جدا کنند و نسبت به الگوی اقتصاد مقاومتی (که پایه آن تقویت تولید ملی و ارتقاء قدرت درونزا، تحریم ناپذیر و تهدیدناپذیر اقتصادی کشور است) تمکین و تواضع کنند؟ وجهت‌گیری‌های خود را اصلاح کنند؟
ارسال نظر