پرتاب ماهواره ۴بخش اصلی دارد, موشک, لانچر, ماهواره و دستگاهای ارتباطی زمینی. دو قسمت اول که هزینه‌بر است جزء وظایف ذاتی وزارت دفاع بوده و در هر حال قابل تعطیل نیست و ادامه می‌یابد. اما بخش ماهواره و گیرنده که هزینه‌ی کمتری هم دارد بین دانشگاههای مختلف کشور تقسیم کار شده است. تعطیل شدن سازمان فضایی در واقع یعنی شروع یک مهاجرت دسته‌جمعیِ نخبگان به خارج از کشور که تا امروز با حقوق بسیار پائین در برنامه‌های فضایی وطنشان فعالیت می‌کردند.

برنامه‌های سازمان فضایی دارای استفاده‌های کشاورزی، مخابراتی، مقابله با حوادث طبیعی، بانکداری، هواشناسی، معادن است. اما از اینها مهمتر آسیبهای امنیتی ماست که نیاز به ماهواره را حیاتی کرده‌است. حتا تصور من این است که درصورت تعطیلی سازمان هوافضا توسط دولت، سپاه مجبور است خودش ماموریتهای این سازمان را در زیرمجموعه‌اش تقسیم و احیا کند.

با توجه به راهبرد انقلاب اسلامی برای رساندن صدای اسلام ناب محمدی به همه‌جای جهان، رسیدن به مدار ژئو و داشتن ماهواره‌های تلویزیونی خواسته‌ی اکید نظام است.

فراموش نکردیم که طی دوسال اخیر چطور شبکه‌های انگلیسی زبان و اسپانیولی ما را به رغم رشد سریع بینندگان و هوادارن جهانی، به سادگی حذف و خفه کردند تا بتوانند افکار عمومی جهان را علیه ما شکل داده و سپس ما را تحت فشار وادار به تسلیم کنند.

حال دوستان هم بدنبال اضمحلال انقلاب اسلامی و پذیرش نظام ظالمانه ی جهانی اند.