مخالفت با تندروی انقلابي نماها

به نظرم کوتاه بینی است که آدم طرفدار انقلاب باشد، و بعد برای تخریب یک نفر، سابقه انقلابی او را تخریب کند.

به این می‌گویند بر سر شاخ نشستن و بن بریدن. چون در حقیقت به طور همزمان انقلاب و نظام و همه چیزهایی که خودت به آن پایبندی را فدای اختلافت با آن فرد کرده‌ای.

با چنین منطقی از «مخالفت با تندروی» می‌شود حتی خود امام را نیز محکوم کرد، و آب نهایتا به جوی «غیرتندروهایی» چون امیرعباس هویدا و آیت‌الله شریعتمداری خواهد رفت.

آیا نمی‌شود به سوابق انقلابی و فداکاری‌های کسی احترام گذاشت، و در عین حال او را نقد کرد؟؟