بی‌اطلاعی شجریان از موسیقی ایران و جهان

محمدرضا شجریان در اظهاراتی درباره موسیقی ایران و جهان، کم‌اطلاعی خود درباره این دو موضوع را به رخ کشید.

وی در مراسم بزرگداشت زنده‌یاد جلیل شهناز گفته است: «در هیچ جای دنیا نمی‌توان خشم، اعتراض و گستاخی را در ساز هنرمندان مشاهده کرد.» این سخن شجریان در حالی است که امروزه موسیقی اعتراض، یکی از جریان‌های اصلی موسیقی در جهان و به ویژه در غرب محسوب می‌شود.
شجریان همچنین در اظهار نظر دیگری در همان مراسم بیان کرده: «در زمان شهناز آرامش در جامعه وجود داشت و شما این وقار و آرامش را در ساز شهناز می‌شنیدید.» گویا شجریان فراموش کرده که شهناز در دورانی همزمان با کودتای 28 مرداد سال 1332 فعالیت خود را آغاز کرد و از این مقطع تا پیروزی انقلاب اسلامی، اوج خفقان سیاسی و اجتماعی در ایران بود. از قضا در همین دوران موسیقی اعتراضی از سوی برخی از آهنگسازان و خواننده‌ها در ایران پا گرفت که از جمله نمودهای این نوع موسیقی را در آثار گروه چاوش در سال 1357 می‌توان دید. همچنین بیشترین شعر و ترانه‌های اعتراضی نیز در همان دوران خلق شد.