اُف بر صداوسیمایی که بیش‌تر برزیل را نگاه می‌کند تا عراق و سوریه را. اُف بر صداوسیمایی که این‌قدر سرگرم توپ فوتبال است که این فتنه دهشت‌ناک و خون‌بار را از یاد برده و وا رفته‌است. 

اُف بر مدیران صداوسیمایی که بارها این شبهه و پرسش را از زبان مردم شنیدند که چرا باید در اوضاع فلسطین و سوریه و عراق و افغانستان و پاکستان و مصر و میانمار و... ورود کرد و هزینه داد ولی شبهه‌زدایی نکردند و شک‌کننده‌گان را قانع نکردند و با شبهه‌کنندگان درگیر نشدند. 

اُف بر صداوسیمایی که ارزش خون شهدای ترور و اشغال برای‌اش تنها به اندازه یک تیتر است! اُف بر صداوسیمایی که نسبت به مستندهای مزورانه‌ای مانند «آزادی برای نفرت‌پراکنی» ساکت ماند و مبهوت شد. اُف بر صداوسیمایی که در برابر ده‌ها شبکه ماه‌واره‌ای تفرقه‌افکن و قشری‌نگر کنار کشیده و تماشا می‌کند.

اُف بر صداوسیمایی که مردم را هماهنگ با فریب‌کاری و هژمونی سرمایه‌داری در هپروت فوتبال فرو می‌برد تا نترسند و نگران نشوند و رنج نبرند و بر همین منوال بمانند. اُف بر صداوسیمایی که منگ است و فشل. اُف بر صداوسیمایی که دل‌نگران آوارگان سوری و فلسطینی و عراقی و افغانی و... نیست. اُف بر صداوسیمایی که باور ندارد ما تام‌وتمام درگیر یک نزاع سرنوشت‌ساز شده‌ایم. اُف بر صداوسیمایی که نمی‌تواند شیعه و سنی را در برابر مستکبران و تکفیری‌ها بسیج کند.

اُف بر صداوسیمایی که ره‌بر و مردم‌ش را در معرکه بیداری و نهضت تنها گذاشته‌است و برای افتضاح «فوتبال ایرانی» در برزیل 2014 شیپور می‌زند. اُف بر صداوسیمایی که باید برای تک‌مضراب‌های هر از گاهش در این گود ذوق زد و شگفت‌زده شد. اُف بر این همه پلشتی و هپروت.