غرب باید همچون ایران به وعده هایش عمل کند

به گزارش پارس به نقل از ایرنا، وزیر خارجه ایران در این مقاله آورده است: دست کم واقع بینانه به نظر می رسد که به یافتن راه حلی برای خروج از بحران غیرضروری که برنامه هسته ای ایران را احاطه کرده است امیدوار باشیم.

این امر عمدتا به دلیل آن است که رویکردها درباره کشورم در حال تغییر است. اکنون همه بر مهارت دانشمندان ایرانی در زمینه فناوری هسته ای واقف هستند و عموما پذیرفته شده است که نمی توان دانشی را که ما کسب کرده ایم، نادیده گرفت.

هم چنین درک فزاینده ای از این موضوع وجود دارد که ایران منفعتی در دستیابی به سلاح هسته ندارد. درست است که ما در منطقه ای پرتنش زندگی می کنیم اما همواره به وضوح اعلام کرده ایم که به دنبال سلاح هسته ای نیستیم، حتی اگر مشکوک به چنین فعالیتی باشیم، این امر امنیت ملی ما را به خطر می اندازد.

ما معتقدیم، سلاح هسته ای ابزاری منسوخ و مربوط به گذشته است. زرادخانه هسته ای اسرائیل در جنگ سال ۲۰۰۶ در لبنان کمک چندانی نکرد. حوادث تلخ یازده سپتامبر ثابت کرد که بی تردید حتی قوی ترین قدرت هسته ای هم نمی تواند با ایجاد ناامنی علیه کشورهای دیگر امنیت خود را تامین کند.

سلاح های کشتار جمعی، ابزارهای ضعیفی برای امنیت و بازدارندگی هستند. این موضوع در رابطه با همه کشورها و به ویژه ایران صدق می کند. کشور من از وسعت، جغرافیا، منابع طبیعی و سرمایه انسانی خود راضی است و در سه قرن اخیر، آغازگر هیچ جنگی نبوده است.

گزینه سلاح هسته ای، امنیت ما را به خطر می اندازد و امتیاز نسبی ما در نیروهای متعارف را با تهدید مواجه می کند. در مقابل، ما باید اعتماد فعالانی را که بی دلیل از قدرت ایران نگران شده اند، بدست آوریم. ایران نمی تواند انتظار داشته باشد به بازدارندگی هسته ای معنا داری به صورت مستقیم یا از طریق نمایندگانش دست یابد.

گذشته از محاسبات راهبردی، ما اصولا با سلاح های هسته ای مخالف هستیم. آیت الله ˈعلی خامنه ایˈرهبر ایران تا آنجا پیش رفته است که فتوایی در زمینه حرام بودن توسعه، ذخیره و استفاده از این نوع سلاح ها صادر کرده است.

وجدان ما پیش از این در معرض آزمایش قرار گرفته است. زمانی که ˈصدام حسینˈ رئیس جمهور مخلوع عراق در سطحی بی سابقه از جنگ جهانی اول تاکنون، مردم ما را با گاز شیمیایی مورد حمله قرار داد، ما حتی برای تلافی کردن آن از سلاح های کشتار جمعی استفاده نکردیم.

در حالی که برخی در غرب همچنان ممکن است گرفتار توهمات گذشته خود باشند، تعداد معدودی اکنون درباره این که دستیابی به توافق مورد پذیرش دو طرف، تنها گزینه برای اطمینان از آن است که برنامه انرژی هسته ای ایران فقط صلح آمیز باقی می ماند تردید دارند. این تغییر یک شبه حاصل نشد بلکه به خاطر درک این موضوع بود که فشار بیشتر و تحریم ها تنها منجر به سانتریفیوژ بیشتر، خشم و بی اعتمادی بیشتر شد.

برنامه اقدام مشترک که در نوامبر مورد توافق من و همتایانم در ژنو قرار گرفت، سندی مهم و تاریخی است. این توافق بر مبنای این دیدگاه استوار است که اطمینان از منع تکثیر هسته ای فقط از طریق برنامه شفاف هسته ای ایران، شامل غنی سازی و نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی امکان پذیر است.

دستیابی به این توافق موقت، برای اولین بار در دهه گذشته، نیازمند رهبری و شهامت از همه طرف ها بود. مذاکره برای توافق نهایی چالش بزرگتری را در پیش دارد. همه طرف ها در مذاکرات تمایل به تعامل نشان داده اند؛ اما این موضوع در ماه های آتی محک زده می شود.

تعامل ایران، به خودی خود هدف نیست بلکه یک اولویت امنیت ملی است. اگر بخواهم با صراحت لهجه سخن بگویم، ما برای مذاکره، مذاکره نمی کنیم و به دنبال خرید زمان نیز نیستیم. ما یک بار دیگر نیز نشان دادیم به وعده مان پایبند هستیم. همان طور که آژانس بین المللی انرژی اتمی به تازگی تأیید کرد، ما به همه تعهداتمان عمل کرده ایم و اکنون زمان آن است که طرف های مقابل به تعهداتشان عمل کنند.

با ورود به مذاکرات درباره توافق نهایی، همتایان ما باید انتخاب های دشواری کنند. آنها باید به آنچه که می گویند عمل کنند. برخی از آن ها باید سرمایه سیاسی زیادی خرج کنند تا همچنان در برابر جامعه بین الملل معتبر بمانند. دیگران هم که به وضعیت فعلی عادت کرده اند باید تلاش کنند تا موضع خود را تغییر دهند.

چیزی که هر طرف باید بیشتر از هر زمان نشان دهد، شجاعت است. با نزدیک شدن بهار، ما همه جهان را دعوت می کنم تا طلوع جدیدی را همراه با مردم کشورم جشن بگیرند. بیش از همه، همتایانم را در مذاکرات هسته ای دعوت می کنم تا از این فرصت به طورکامل استفاده کنند. اجازه دهیم این بحران غیر ضروری را پایان دهیم و چشم انداز های جدیدی را بگشاییم.