مرضیه دباغ: در فتنه ۸۸ گریه کردم

به گزارش پارس به نقل از فارس، همه کم و بیش می شناسیمش؛ از فعالان مبارزه مسلحانه ضد حکومت پهلوی است و از بنیانگذاران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. مرضیه حدیدچی، مشهور به خواهر دباغ، خواهر طاهره و زینب احمدی نیلی را می گویم.

همو که سوزن های ته گرد که زیر انگشتانش نهادند و دستانش را به دیوار کوبیدند، درد استخوان هایش را سوزاند اما نتوانست لب از لبش باز کند!

همان مادر « رضوانه» را می گویم که وقتی رضوانه اش از شدت ضربات شکنجه بیهوش شد خدا را شکر کرد که دخترش مرده است و دیگر زجر و دردی را تحمل نمی کند!

… وارد که می شود نه فقط به احترام که از روی دل به یمن قدم هایش می ایستم. عصازنان وارد می شود، آرام و بااقتدار و با کوله باری از خاطرات سال های سختی و درد و شکنجه و اسارت و…

اینجا دفتر جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران است و در مقابل دیدگان من شیرزنی نشسته که عناوینی چون محافظ شخصی حضرت امام خمینی (ره) در فرانسه، فرماندهی سپاه همدان، ریاست زندان های زنان تهران، اولین فرمانده سپاه غرب کشور بعد از انقلاب، یکی از ۳ نماینده ای که در سال ۶۷ پیام تاریخی امام (ره) را به گورباچف رساند، ۳ دوره نمایندگی مردم تهران و همدان در مجلس شورای اسلامی، مسؤول بسیج خواهران کل کشور، استاد مدرسه عالی شهید مطهری، دارنده نشان درجه ۳ ایثار، مدرس واحد معارف اسلامی دانشگاه علم و صنعت و قائم مقامی دبیر کل جمعیت زنان جمهوری اسلامی را در کارنامه خود دارد. خواندن گفت وگوی « وطن امروز» با ایشان خالی از لطف نیست.

***

* چگونه وارد فعالیت های سیاسی شدید؟

چند دلیل وجود داشت؛ من و دختر شاه -شهناز- هر دو در یک شب به دنیا آمدیم؛ این مساله ای است که همه به من گوشزد می کردند و می گفتند شهناز کجا و تو کجا؟ او با آن همه امکانات و تو اینجا اینگونه. از همان روزها بود که دلم برای این همه تبعیض به درد آمد. دلیل بعدی پدرم بود که همواره در صحبت هایش به ظلم هایی که رژیم در حق مردم می کرد، معترض بود. دلیل دیگر هم بازمی گردد به اساتیدی که خدمتشان درس می خواندم. اساتیدی چون مرحوم حاج آقا کمال مرتضوی، حاج شیخ علی خوانساری، استاد سیدمجتبی صالحی خوانساری و آیت الله شهید سعیدی.

* همسرتان چطور؛ آیا ایشان هم فردی سیاسی بودند؟

همسرم بسیار مذهبی بودند. ایشان هم در سال ۴۲ فعالیت سیاسی می کردند و به پخش اعلامیه می پرداختند اما بعد که کارشان از تهران به اهواز و شهرهای دیگر منتقل شد بیشتر تمرکزشان روی مسائل کاری بود و چند روزی که مرخصی می آمدند بیشتر به بچه ها می پرداختند.

* هنگام مبارزات سیاسی چند فرزند داشتید؟

هر ۸ فرزند را داشتم. کوچک ترینشان ۵ ساله بود.

* چطور با حضرت امام آشنا شدید؟

در آن سال ها، منزل مان نزدیک مسجد موسی بن جعفر (ع) بود. در رفت و آمدهایم به مسجد متوجه شدم آیت الله سعیدی به مسجد می آیند. همراه همسرم با ایشان به صحبت نشستیم و ایشان را قانع کردیم که برای ۱۶-۱۵ نفر از خانم ها کلاس درس بگذارند که ایشان هم قبول کرده و کلاس اخلاق و جامع المقدمات را برگزار کردند. در این جلسات شرکت کردیم و از سال ۴۶ زیر نظر ایشان وارد مسائل انقلاب شدیم و به تهیه و تنظیم و پخش اعلامیه های حضرت امام خمینی (ره) پرداختیم تا سال ۱۳۴۹ که آیت الله سعیدی که خداوند او را با شهدای کربلا محشور کند، به شهادت رسید. بعد از ایشان ادامه کار را در محضر مجتبی صالحی خوانساری دنبال کردیم.

* اولین دستگیری تان چه زمانی بود؟

سال ۵۲. ساواک همه تلاشش را می کرد تا بتواند سرنخی پیدا کند که یکی از دانشجویان علم و صنعت مراسم عروسی اش را در منزل ما گرفت و آدرس ما لو رفت. فردای عروسی ساواک ریخت توی منزل و چند نفر از اقوام همسرم را که در خواب بودند گرفت و برد. متاسفانه آنها زیر شکنجه دوام نیاوردند و اطلاعات را لو دادند. دو سه روز بعد هم ساواکی ها آمدند و مرا بردند. چند روز بعد، بعد از گشتن خانه، رضوانه را هم دستگیر کردند.

* از ساواک بگویید. از شکنجه هایی که می شدید.

ساواک تشکیلاتی بود که شاه برای آزار و اذیت و از بین بردن مردمی که علیه دستگاه حکومت حرف و برنامه ای داشتند راه اندازی کرده بود. به همین دلیل عده ای از آدم های خاص، ساواکی بودند چرا که به ظاهر، آدم بودند اما در صفت و خلق و خوی از هر حیوانی درنده تر بودند و علت این همه درندگی و خباثت جسمی و جانی، ناشی از آموزش های شکنجه و آزاری بود که در آموزشگاه های انگلیس، آمریکا و اسرائیل دیده بودند. در حقیقت انسان تعجب می کرد که آیا یک آدم می تواند خلقت آدمی داشته باشد و اینقدر هم درنده، پست و کثیف باشد که بتواند با یک ضربه به صورت، فک را از جا خارج کند طوری که فرد نتواند آب دهانش را جمع کند یا طوری ناخن را از زیر پوست بیرون بکشد که خون فواره بزند و از آن لذت ببرد. یا آنکه دو پای افراد را می بستند و آنقدر شلاق بر آن می زدند که کف پا مثل انار آبلمبو می شد، بعد به سرعت فرد را باز می کردند و با شلاق او را مجبور می کردند دور ۸ بدود (هر کسی که موزه عبرت رفته باشد می داند دور ۸ چه معنایی دارد) و این عملکردشان معنا داشت چرا که با این حالت آب کف پا جذب پا می شد و پای فرد دوباره آمادگی دریافت شلاق را پیدا می کرد. باور نمی کنید بازجوها ظرف مدت ۱۰ دقیقه حداقل ۱۰ سیگار را روشن می کردند و هر کدام از سیگارها را روی سینه، بازو، بغل گوش، وسط شست و انگشت سبابه و هر جایی که پوست نازک داشت خاموش می کردند و هر جنایتی که می خواستند در قبال زن، مرد، پیر و جوان انجام می دادند. حتی از اعمال شنیع نیز رویگردان نبودند و ۶-۵ نفر را می نشاندند و خودشان برهنه مادرزاد وارد می شدند و…

من حتی نمی توانم مسائل را به زبان بیاورم که چگونه این دستگاه شاه، در ظاهر با مکه رفتن و برنامه ۱۰ ساله و… مردم را گول می زد و در باطن این همه اعمال شنیع و شرم آور داشت. در واقع شناخت دشمن یکی از تکالیف شیعیان است که باید دشمن را در هر زمانی شناخت و در مقابلش مقاومت داشت البته بعضی جاها دست آدمی خالی است اما خداوند باریتعالی نظر دارد مثل جنگ تحمیلی که تازه انقلاب پیروز شده بود و از خیلی چیزها خبر نداشتیم، از تجهیزات نظامی نیز خبری نبود حتی همان قضیه صحرای طبس که توفان شن آمریکایی ها را غافلگیر کرد و انقلاب از خیانت و تجاوز حفظ شد و این محقق نمی شود مگر اینکه بگوییم و باور داشته باشیم که انقلاب از آن آقا امام زمان (عج) است.

* از دشمن شناسی گفتید و اینکه باید شیعیان آگاه باشند که در دام نیفتند. نظرتان راجع به فتنه ۸۸ چیست؟

خیلی مایل نیستم وارد آن بحث شوم چرا که دلم خیلی آزرده می شود و اعصابم بهم می ریزد، واقعا تحمل آن برایم سخت است ولی واقعا خدا لطف کرد که انقلاب نجات پیدا کرد. متاسفانه بعضی اتفاقات در این قضیه روی داد که زیبنده جمهوری اسلامی نبود منتها در هر اتفاقی بالاخره یکسری اختلالات وجود دارد اما آقا بحمدالله خوب توانستند قضیه را جمع کنند. این هم شاید بیشترش عنایات الهی بود و داشته های قبلی ایشان و شناختی که از دشمن و توطئه های آنها داشتند چرا که ایشان به زیربنای قضایا پرداختند نه به مسائل ظاهری و اینکه چه شعاری رد و بدل شده و…

* به نظر شما چرا نیروهای چپ اسلامی دهه ۶۰ و ۷۰ به این سمت متمایل شدند؟

فکر می کنم همه انقلابی های سال های ۵۷ و ۵۸ یکسان نبوده اند. شما این مثال را در نظر بگیرید؛ وقتی سیل در محله ای می آید هم خانه روحانی محله را می برد و هم خانه چاقوکش محله را. نباید گفت سیل فقط خانه علما را برده است. وقتی هم انقلاب پیروز شد کسانی که کنار بودند و دلشان نمی خواست قاطی مسائل شوند به حساب ظاهرفریبی که باید بوده باشد وارد میدان شدند. یک مدت هم لفت و لیسی داشتند و آخر هم به آمریکا و انگلیس پناهنده شدند.

ولی دیدند که با این مسائل هم ارضا نمی شوند با اینکه وزیر یا معاون وزیر شدند، نمی توانستند به خواسته های حیوانی شیطانی وجودشان کاملا جواب بدهند و می بینیم که یکسره سر از انگلیس درآوردند و علیه جمهوری اسلامی و انقلاب و همصدا با دشمنان قسم خورده اسلام مثل منافقین، چپی ها و توده ای شدند. لذا انسان باید به این مساله توجه داشته باشد که در هر زمانی بالاخره دوروها و منافقین و دوئیت ایجادکن ها در هر مساله ای خود را می گنجانند و تاریخ برای ما ثابت کرده که همه درهمند اما باید یک وقت این درهمی را با حوصله از هم جدا کرد یا حداقل کلید اصلی را به دست آنان نداد و ما در این قضیه متاسفانه اشتباه کرده ایم و واقعا خیلی از مسؤولان گول خوردند. چه آن جنایتکاری که در ریاست جمهوری بمب گذاشت و چه آن جنایتکارانی که باعث شهادت بهترین انسان های پاک و خدمتگزار شدند، مثل شهید رجایی، شهید باهنر، شهید بهشتی و… بنابراین فکر می کنم دیگر برای مان ثابت شده است و آدم ها را بعد از ۳۰ سال شناخته ایم. آدم هایی که به پول و دنیا وابسته اند زیاد قابل اعتماد نیستند. مسؤولان را هم دیده اید؛ بعضی ها ۴ نفری توی یک ماشین می نشینند و با یک موتور پیشگام و پسگام تردد می کنند اما بعضی هایشان ۴ ماشین دنبالشان است… از نظر باری که روی دوش حکومت می اندازند و بر دوش ملت، بماند. بعد هم خیلی

گنده گنده حرف می زنند اما از عمل کمتر خبری می شود… خیلی راحت می توان آدم ها را محک زد تا دوباره در چاه نیفتیم.

* به نظر شما چرا این افراد بعد از ۹ دی به جمع مردم نپیوستند و عذرخواهی هم نکردند؟

من که واقعا دلم می سوزد ولی کاری نمی شود کرد. شاید خیلی ها هم دلشان بسوزد اما چرایی این حرکت را باید از خودشان پرسید که با توجه به اینکه مردم و ملت را خوب می شناختند چرا چنین حرکتی کردند و چرا هنوز ادامه می دهند؟

* در روزهای دولت تدبیر و امید قرار داریم. نظر شما نسبت به آقای روحانی چیست؟

ما یک امید بسیار گسترده ای در رابطه با آقای روحانی داریم. به دلیل چند خصوصیتی که در اقدام شان برای تصدی ریاست جمهوری بیان کرده اند؛ اول آنکه تکیه شان بر رهبر معظم انقلاب است و همراهی و همسویی شان نسبت به رهبر معظم، آدم را دلگرم می کند. دوم آنکه ایشان به این امر توجه دارند که تا آنجا که برای شان مقدور و ممکن است مسائل مردم برای شان اصل باشد که این خصوصیت بزرگی است برای مردی که می خواهد خدمتگزار باشد. کاری از ما برنمی آید و فقط دعا می کنیم که حتما آقای روحانی برای تامین نیازهای ملت موفق باشد و دعا می کنیم اطرافیان ایشان نیز از کسانی باشند که خودشان در آن مسیر قرار دارند تا بتوانند یاری شان کنند تا مشکلات را حل کنند.

* راستی! خانم دباغ، متمایل به جریان چپ هستید یا راست؟

هیچ کدام را قبول ندارم. برای آنکه آنهایی که واقعا در خط امام حرکت می کنند هم در این جریان هستند و هم در آن. به همین دلیل نمی شود گفت کدامیک خوب هستند و کدام بد. فقط خدا همه آنها را هدایت کند تا به جایی برسند که جز خط امام، خط دیگری نباشد چرا که فقط خط امام می تواند این انقلاب را نجات دهد.

* اصلاح طلبید یا اصولگرا؟

اصلا معنای آنها را نمی فهمم. من می گویم اگر قرار است اصلاح طلبی شیوه ای باشد که فرد خود را اصلاح کند باید از اصول استفاده کرد. پس هر دو تای آنها یکی هستند؛ منتها این امر برای من که از بیرون به قضیه نگاه می کنم یکی است اما ممکن است برای افرادی که اینها را ساخته اند، معناهای دیگری داشته باشد که خدا هدایت شان کند.

* تا به حال چیزی آزارتان داده است؟

بله! مسائلی که پیش آمد در فتنه ۸۸ همه را آزار داد. روزی که تظاهرات بود من از بیمارستان مرخص شده و به سمت منزل حرکت می کردم و واقعا وقتی زن هایی را می دیدم که با آن ظاهر نامناسب تکه ای نوار سبز به دست شان بسته بودند و داد می زدند: « موسوی، حمایتت می کنیم» گریه کردم. گریه کردم که خدایا آقای موسوی که نمی داند اینها چه کسانی هستند. گریه کردم که چرا زنی که باید حجابش را رعایت کند تا دل آقای موسوی گرم شود، با آن اوضاع و احوال آمده و می گوید: « موسوی حمایتت می کنیم» … بسیار هم آزار دیدیم.

* از مردم چه توقعی دارید؟

نمی توان از مردم توقع داشت. هر وقت آنها را خواستیم، آمدند حضور پیدا کردند. هر وقت گفتیم شعار بدهید، شعار دادند. هر وقت گفتیم در خانه بنشینید، رفتند و نشستند. گفتیم نخورید، گفتند چشم. گفتیم ماست دبه ای ۳ [هزار تومان] بخرید و بخورید، گفتند چشم. از این ملت دیگر چه توقعی می توانیم داشته باشیم. این مسؤولان هستند که باید از آنها توقع داشته باشیم که به این ملت خوب و مردم عزیز و بزرگوار ادای دین کنند.

* راستی! یادگاری هایتان از آن دوران چیست؟

زخم هایی که بر جسمم باقی مانده و عضوهایی که از تن جدا شده!

* و حرف آخر…

ان شاءالله خداوند باری تعالی این انقلاب را به انقلاب حضرت مهدی موعود (عج) پیوند دهد.