چرا اشتون به دیدار خانواده های شهدای ترور هسته ای نرفت؟

به گزارش پارس به نقل از مشرق، محمد کاظم انبارلویی در یادداشتی به نقد مواضع روحانی در اختتامیه جشنواره مطبوعات پرداخت و نوشت: مواضع آقای روحانی رئیس جمهور محترم در مراسم اختتامیه جشنواره مطبوعات واکنش های را در میان نخبگان و اهل رسانه در همان جلسه به همراه داشت.

اگر با نگاه انصاف و عدالت بخواهیم به این مواضع نگاه کنیم باید از تاکید رئیس جمهور بر حفظ اصول و ارزش ها و رعایت حریم مقدسات و مردم قدردانی کنیم و از تاکید ایشان به مبازه با فساد و نقش مطبوعات در این باره هم سپاسگزار باشیم. اما نکاتی در این نشست از سوی رئیس جمهور مطرح شد که در شأن ایشان نبود و مراسم اختتامیه جشنواره را در حد یک میتینگ سیاسی فرو کاهید.

به چند جمله از بیانات ایشان در زیر توجه کنید؛
- فشار و شیوه پلیسی مسئله فرهنگی را حل نمی کند
- بگذارید همراهان دولت هم از آزادی و امنیت برخوردار باشند
- اگر دهان ها بسته و قلم ها شکسته شود، اعتماد عمومی از بین می رود چشم و گوش ها به سمت امکانات ارتباطی بیگانگان می رود.
نمی دانم مخاطب رئیس جمهور در بیان این مواضع کیست؟
رئیس جمهور رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی و رئیس شورای امنیت ملی است. کجا و چه وقت در زمان کدام دولت مسائل فرهنگی را با فشار و شیوه پلیسی خواستند حل کنند. این یک تهمت به نظام و مردم و انقلاب است.
تنها وقتی می شود این داوری را درست بدانیم که اهانت به خدا و مقدسات مردم، نشر اکاذیب و… را" مسئله فرهنگی" و تبلیغ و ترویج فرهنگ منحط غرب و دفاع از سلطه فرهنگی آمریکا در ایران را" فعالیت فرهنگی" قابل دفاع بدانیم. عناوین مجرمانه یاد شده در قوانین کشور حساب و کتاب دارد.

رئیس جمهور محترم می گوید بگذارید همراهان دولت هم از آزادی و امنیت برخوردار باشند. چه کسانی نمی گذارند همراهان دولت از آزادی و امنیت برخوردار باشند. آیا کسی که در روزنامه بهار روز عید غدیر، فلسفه غدیر را زیر سئوال می برد و روایت غدیر را تحریف می کند و کسی که در روزنامه آسمان به خداوند متعال اهانت می کند و حکم قصاص را غیر انسانی می نامد از همراهان دولت هستند؟ آیا آنها آزادند این اهانت ها را بکنند و باید از امنیت برخوردار باشند؟
رئیس جمهور محترم می گوید؛ اگر دهان ها بسته و قلم ها شکسته شود و… چه کسی در کشور می خواهد دهانی را ببندد یا قلمی را بشکند. امروز به برکت مجوزهای بیشماری که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داده است هیچ دهانی بسته و هیچ قلمی شکسته نیست. البته دشمنان نظام و مردم هم از هیچ اهانتی دریغ ندارند. سخن این است دفاع تلویحی و گاهی تصریحی دولت از این اهانت ها چه معنی می دهد؟

طبیعی است این مواضع نه مصداقی در داخل دارد و نه می شود زیادروی آن تکیه کرد. اما سئوال این است که چرا گفته می شود و به درد چه کسانی می خورد. چرا باید اتاق تولید فکر دولت در بخش رسانه و ارتباطات چنین مواضعی را طراحی کند و به طرح آن توسط رئیس جمهور در مراسم یاد شده رضایت دهد.

خانم اشتون مسئول سیاست خارجی اروپا در دومین روز سفر خود با یکی از عناصر فتنه ملاقات کرد. این ملاقات به بهانه نقض حقوق بشر در ایران بوده است. چندی پیش هم هیئتی از پارلمان اروپا به تهران آمدند و با دو تن از مجرمان فتنه ۸۸ ملاقات کردند و یک جایزه نفیس ۲۰۰ میلیون تومانی به آنها دادند.
مواضع یاد شده فقط به درد خانم اشتون می خورد که با تکیه بر آن، ادعاهای واهی خود در مورد نقص حقوق بشر در ایران را تکرار کند. در این مورد چند نکته قابل اهمیت است.

اولا: در حالی که اجازه نقد چند و چون توافق ژنو رادر داخل نمی دهند. باید به افکار عمومی پاسخ دهند که آیا ملاقات مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با محکومین فتنه و حمایت از آنها هم جزء توافقات ژنو است؟
ثانیا: حمایت اجانب از کسانی در کارنامه سیاسی آنها مبارزه مسلحانه با نظام وجود دارد چه معنی دارد؟ پس حقوق بشر بخوانید (حقوق مردم ایران) این وسط چه می شود؟ این فردی که خانم اشتون با او ملاقات کرده در سابقه سیاسی خود و شوهرش که اکنون در فرانسه پناهنده است، پرونده محاربه و مبارزه مسلحانه با نظام دارد.
آقای رئیس جمهور باید دقت کنند هر وقت قرار است در عرصه دیپلماسی خارجی فعالیتی صورت گیرد طراحان نطق رئیس جمهور مطالبی را به ایشان می گویند که با منافع و مصالح ملی خیلی سازگار نیست.
اگر یادشان باشد یک روز قبل از مذاکرات ژنو و توافقات، مسئله خزانه خالی را مطرح کردند که یک مطلب خلاف واقع بود و فقط مصرف خارجی داشت و به درد آن طرف میز مذاکره می خورد.

اکنون نیز این حرف ها فقط به درد بهانه جویی های خانم اشتون و اتحادیه اروپا برای متهم کردن ایران به نقض حقوق بشر می خورد.
ثالثا: خانم اشتون در بیانیه ای رسمی در پایان سفر خود اعلام کرده است بخش عمده ای از مذاکرات وی و مقامات ایرانی روی مسئله حقوق بشر متمرکز بوده است. اگر موضوع نقض حقوق بشر در توافقات وجود دارد لطفا رئیس جمهور بفرمایند آیا ما هم در ادعاهای واقعی خود مبنی بر نقص حقوق بشر در آمریکا و اروپا مطالبی مطرح کرده ایم؟ ! اکنون آمریکا در اروپا زندان های سّری دارد که از سراسر جهان کسانی را به آنجا می برند و جز خودشان هیچ دولت اروپایی از محل آن خبر ندارد هزاران انسان آزاده را از ۵ قاره می گیرند و می برند اروپا شکنجه می کنند و احدی هم اجازه بازدید از این زندان ها و ملاقات با آنها را ندارد.

زندان گوانتانامو که رسواترین ویترین نقض حقوق بشر در جهان است مربوط به آمریکا و حامیان اروپایی آن است.
کشتار بیرحمانه مردم مظلوم افغانستان، پاکستان و عراق بزرگترین سند نقض حقوق بشر آمریکایی است.
حمایت از رژیم جعلی صهیونیستی و غصب سرزمین یک ملت مصداق روشنی از نقض حقوق بشر است.
همین دخالت در اوکراین و راه اندازی یک کودتای خونین برای سرنگونی یک دولت قانونی… تازه ترین قلم از اقلام فهرست نقض حقوق بشر است آمریکایی ها و اروپایی ها با این گذشته ننگین چگونه به خود اجازه می دهند از نقض حقوق بشر در ایران سخن بگویند. دولت ما چگونه به آنها اجازه داده در این باره ورود کنند. اگر خانم اشتون دلش برای نقص حقوق بشر در ایران سوخته چرا با خانواده ۱۷ هزار نفر شهدای ترور و خانواده شهدای هسته ای ملاقات نمی کند. اینها سئوالاتی است که متاسفانه پاسخی برای آن نیست.