نقد دانشجویان نسبت به توافق نامه ژنو برای روحانی

به گزارش پارس به نقل از فارس، ۲۶۲ دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نامه ای در پاسخ به مطالبه رئیس جمهور از دانشگاهیان درخصوص اظهارنظر پیرامون توافق هسته ای ژنو صادر کردند که متن کامل آن در ادامه آمده است:

« رئیس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران

جناب حجت الاسلام و المسلمین روحانی

با سلام و احترام

انتخابات ۲۴ خرداد با حضور گسترده مردم پای صندوق های رأی، پیام واضحی برای همگان داشت و آن عبارت بود از حرکت در مسیر اسلام و پایبندی به آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی.

آرمان هایی که از همان ابتدا در شعار" استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" مردم مسلمان ایران طنین انداز بود. استقلال و آزادی ای که با خون هزاران شهید دوران دفاع مقدس تثبیت شد و با تقدیم خون چهار شهید علم برای دفاع از حق هسته ای ایران در برابر یاوه گویی های غرب و به خصوص آمریکا امتداد پیدا کرد.

پیرو درخواست جنابعالی برای اعلام موضع دانشگاهیان در خصوص توافق ژنو باید به عرض برسانیم که ما دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد ضمن حمایت از دولت عزیز و تیم مذاکره کننده که هدفی جز خدمت ندارند؛ در راستای نقد منصفانه و همیاری دولت نگرانی خود را از خدشه دار شدن عزت و استقلال کشور و عدم به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی در این توافق اعلام می کنیم.

همچنین اعلام می داریم که مفاد این توافق نامه نمی تواند آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی را در مقابل زیاده خواهی های غرب و استکبار جهانی، خصوصا آمریکا برآورده کند و دارای ابهامات و اشکالات جدی است که به بخشی از آن اشاره می شود:

در مقدمه این توافق نامه دستیابی ایران به حقوق خود منطبق با NPT پس از طی مدت زمان طولانی به عنوان نتیجه ذکر شده است. البته برای ایران یک برنامه غنی سازی" programme a mutually defined enrichment" “ و نه حق غنی سازی “ enrichment right” تعریف شده است، آن هم مشروط به تعریف مشترک!

به علاوه از همین الآن پذیرفته ایم برنامه ای که در آینده ای دور با نظر غربی ها تعریف خواهد شد دارای محدودیت های عملی و اقدامات شفاف ساز" practical limits and transparency measures" دیگری هم خواهد بود.

مگر ایران تا قبل از این عضو NPT نبوده است؟ آیا پذیرش این توافق به معنی انصراف موقت از حقوق NPT برای مدت زمان طولانی نیست؟

مقصود از" پرداختن به قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل" یا" addressing the UN Security Council resolutions" چیست؟ قطعنامه هایی که به خاطر موشک های دفاعی ایران، حمایت از حزب الله و آرمان فلسطین و نقض حقوق بشر در ایران صادر شده اند؟

جناب آقای دکتر روحانی؛ پرداختن رضایت بخش" satisfactory conclusion the UN Security Council۳۹; s" به قطعنامه های سازمان ملل را چگونه محقق خواهید ساخت؟ مگر ایران تا قبل از این، قطعنامه ها را ظالمانه و غیر قانونی نمی دانست؟

علاوه بر این در مقابل پرداختن ایران به این قطعنامه ها، هیچ اقدامی از طرف غربی صورت نخواهد گرفت! و آیا ما باید برای جلب رضایت و برآوردن خواسته های ظالمانه و نامشروع آنها، به قطعنامه های سازمان ملل بپردازیم؟

بر اساس تعهدات ایران در گام اول، عملاً پیشرفت برنامه هسته ای به طور کامل متوقف می شود و حتی تعهد می کند که از سانتریفیوژهای نسل جدید که به دانش ساخت آن دست پیدا کرده است، استفاده نکند و بخش قابل توجهی از سایت نطنز و فردو را به حالت غیرفعال باقی نگهدارد.

در حوزه تحقیقات و پژوهش، بخش مهمی از حق پژوهش از ایران سلب شده است و تحقیقات هسته ای نباید در خصوص انباشت اورانیوم باشد" which are not designed for accumulation of the enriched uranium" .

ایران تعهد کرده است که اطلاعات معادن اورانیوم و اطلاعات منبع هر ماده ای که در بخش هسته ای استفاده می شود را به بازرسان بدهد" information on uranium mines and mills, and informationon source material. "

همه ما می دانیم که این اطلاعات بسیار فراتر از تعهدات NPT و جزء اطلاعات حساس هسته ای هر کشوری است. نگران کننده ترین بخش این موضوع آن است که این اطلاعات باید ظرف مدت سه ماه از ایران خارج شود! This information would be provided within three months of adoption of these measures.

چرا ایران باید اطلاعات فنی راکتور اراک را که محصول کار علمی دانشمندان هسته ای کشور است، به راحتی در اختیار غرب قرار دهد؟

جناب آقای دکتر روحانی؛ همه ما دانشجویان علوم پزشکی بر این نکته واقف هستیم که اورانیوم ۲۰ درصد، نیاز مبرم بیماران سرطانی برای تولید رادیو داروها در کشور است. توقف چرخه تولید آن سبب نگرانی ما شده است. آیا تصمیم بر این است تولید اورانیوم ۲۰درصد پس از این ۶ ماه دوباره از سر گرفته شود؟ در غیر اینصورت پاسخ بیماران سرطانی محتاج به رادیو داروها را چه خواهید داد؟

در تعهدات طرف مقابل ما شاهد این هستیم که تحریم های نفتی و بانکی به قوت خود باقی است و اندک عقب نشینی از تحریم های نفتی صورت نگرفته است. تنها طرف غربی" تلاش" خود را برای کاهش خرید نفت ایران به صورت کوتاه متوقف خواهد کرد! " Pause efforts to further reduce Iran۳۹; s crude oil sales"

آیا مراد از شکاف های عمیق در ساختار تحریم های نفتی همین است؟

مقصود از" agreed amount" هایی که در چند بخش از توافق نامه به چشم می خورد چیست؟ چرا میزان دقیق پول آزاد شده از اموال بلوکه شده ایران که نزدیک به ۱۰۰ ملیارد دلار است در توافق ذکر نشده است؟ آیا توافق محرمانه ای وجود دارد که مردم از آن بی خبرند؟

سود اصلی و منفعت اساسی از برداشته شدن تحریم خودرو و ورود خودروهای خارجی به کشور، به جیب مردم خواهد رفت یا شرکت های خودروساز در حال ورشکستگی غربی که بازار ایران را در دست خواهند گرفت؟ آیا این به نفع حمایت از تولید داخلی است یا به ضرر آن؟

عدم تحریم جدید هسته ای هم مسئله قابل توجهی نیست که طرف غربی آن را پذیرفته است؛ زیرا باب تحریم های مربوط به قبل از توافق و نیز تحریم های غیرهسته ای همچون حمایت از حزب الله و حقوق بشر باز است. کما این که بعد از توافق ژنو دو تحریم جدید علیه شرکت ها و اشخاص حقیقی ایرانی صورت گرفت و دستگاه دیپلماسی کشور آن را مخالف با روح توافق دانست و نه متن توافق نامه! آیا شاخصی برای راستی آزمایی عمل طرف مقابل وجود دارد یا آمریکا می تواند همچنان به تحریم های هسته ای جدید ادامه دهد و آن را جزئی از برنامه های تحریمی خود قبل از مذاکرات بداند؟ (چنانکه تا کنون اتفاق افتاده است)

در گام نهایی خبری از مدت زمان ادامه داشتن این گام نیست و فقط واژه بلند مدت" long term" استفاده شده است. این زمان چه قدر طول خواهد کشید؟ و در این زمان طولانی که ممکن است بیش از ۲۰ یا ۳۰ سال باشد با شرایط فعلی (عدم نصب سانتریفیوژهای جدید و سانتریفیوژهای نسل سه، غیرفعال نگه داشتن سایت های هسته ای و… ) خودبخود توان هسته ای ایران به صفر نخواهد رسید؟

بار دیگر در گام نهایی تأکید شده است که ایران می تواند پس از موفقیت در تمام مراحل! یک برنامه غنی سازی داشته باشد؛ آن هم با تعریف مشترک و مبتنی بر نیازهای عملی، همراه با محدودیت های پذیرفته شده. amutually defined enrichment programme with mutually agreed parametersconsistent with practical needs, with agreed limits on scope and level ofenrichmentactivities"

نه تنها هیچ خبری از حق غنی سازی برای ایران نیست بلکه به نظر می رسد در این بخش استقلال ملی کشور به مخاطره افتاده است و راه دخالت آشکار غرب در امور داخلی ایران را باز گذاشته است.

مقصود از رفع کامل نگرانی ها در خصوص آب سنگین اراک چیست؟ چرا کلماتی کیفی که قابلیت برداشت های مختلف دارند و هیچ مرجعی برای تعیین حدود آن مشخص نشده است به کرات در این توافق نامه استفاده شده است؟ حال آنکه دشمنان برداشت های منطبق با سیاست های ظالمانه خود را از این عبارات دارند؟

لازم به ذکر است که نکات و نقدهای جدی و نگران کننده دیگری هم وجود دارد که از ذکر آن صرف نظر می کنیم.

جناب آقای دکتر روحانی؛ به نظر می رسد پس از بسته شدن توافق، این ایران است که باید هر آنچه غرب می خواهد را برآورده کند تا شاید اگر همه چیز مورد توافق باشد و آن ها نخواهند این توافق را به هم بزنند؛ تحریم های هسته ای ایران برداشته شود و این درحالی است که ظرف مدت سه ماه اطلاعات حساس و استراتژیک کشور در اختیار دشمن قرار خواهد گرفت و حرکت پرشتاب علمی کشور برای ایجاد استقلال در حوزه هسته ای متوقف خواهد شد.

جناب آقای روحانی؛ جنابعالی در گزارش ۱۰۰ روزه خود گفتید که بخش عمده مشکلات اقتصادی کشور به دلیل سوء مدیریت های داخلی است و تحریم ها بخش کمی از آن را شامل می شود. پس چرا برای برطرف کردن مشکلات اقتصادی تمرکز خود را بر تولید داخلی و رفع مشکلات مدیریتی و مبارزه با مفاسد اقتصادی بانک ها و… قرار نمی دهید و افکار عمومی جامعه را به توافق نامه معطوف داشته اید؟

آیا برای پیشرفت برنامه هسته ای کشور که با همت دانشمندان جوان کشور سرعت گرفته است، می توان قیمتی مشخص کرد؟ آیا ۴.۲ میلیارد دلاری (حدود ۱۲ هزار میلیارد تومان) که در بیانیه کاخ سفید آمد و مسئولین دیپلماسی کشور نیز آن را تایید کردند ارزش این همه توقف را دارد؟ آیا این رقم در مقایسه با بودجه ۷۸۳ هزار میلیارد تومانی کل کشور در سال ۹۳، رقم قابل ملاحظه ای است؟ بهتر نیست برای رفع مشکلات اقتصادی کشور به مردم اعتماد کرد و با تکیه بر توان داخلی، کمبود های موجود را برطرف کرد؟

و در آخر، باید گفت ما دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد این توافق نامه را در مسیر آرمان های نظام اسلامی که همانا استقلال خواهی، استکبارستیزی و تکیه بر توان داخلی بوده است، نمی دانیم. این توافق نامه یک بار دیگر زیاده خواهی شیطان بزرگ را در برابر ملت بزرگ ایران آشکار کرد. امیدواریم که مسئولین محترم مذاکره کننده و به خصوص ریاست محترم جمهور نقدهای دلسوزانه دانشجویان را بشنوند.

محضر حضرتعالی اعلام می کنیم اگر پاسخ قانع کننده ای وجود دارد که بتواند فضای دانشگاهی کشور را از نگرانی خارج کند مشتاق شنیدن آن هستیم و در غیر این صورت امیدواریم هرچه سریع تر نسبت به رفع این مشکلات، اقدامات لازم مبذول داشته شود.

ما دانشجویان به خون شهدا قسم می خوریم و هم پیمان می شویم که با رصد فعالیت های مسئولان و همراه آنان، تا پای جان از حقوق هسته ای کشور صیانت کرده و در مقابل هرگونه زیاده خواهی استکبار جهانی ایستادگی کنیم. »