فتنه‌گرانی که دعوت به راهپیمایی کردند اما خودشان نیامدند!

به گزارش پارس به نقل از کیهان، ماجرا از آنجا آغاز شد که خاتمی و جمعی از اعضای مجمع روحانیون در آستانه ۲۲ بهمن به شکل بی سر و صدا به حرم مطهر حضرت امام خمینی (ره) رفته و مورد استقبال سیدحسن خمینی قرار گرفتند. خاتمی درهمین بحبوحه مدعی شد باید کدورت های گذشته کنار گذاشته شود! و این در حالی بود که فتنه و آشوب تدارک شده از سوی سرویس های جاسوسی بیگانه و با بازیگری افراطیون مدعی اصلاحات، یک کدورت و دلخوری شخصی نبود که بتوان از آن گذشت. بدتر از همه اینکه خاتمی در جلسات محفلی اذعان کرده بود ادعای تقلب واقعیت ندارد و با این همه از فتنه گران مدعی تقلب حمایت کرد. در حقیقت جرم خاتمی و طیف همسو با وی در مجمع روحانیون، سنگین تر از افراد قانون شکنی بود که با توهم تقلب، احساساتی شده و اقدام به قانون شکنی و رفتار ضد امنیت ملی کرده بودند.

همزمان با همین تحرکات بود که مجمع روحانیون و حزب مشارکت با صدور بیانیه های دو پهلو، دعوت به حضور در راهپیمایی ۲۲ بهمن کردند. همین موضوع سر آغاز ماجرای تازه ای در جبهه سرخورده فتنه سبز شد. این طیف یک بار سناریوی افتضاح اسب تروا را با اعلام آن از سوی عطاءالله مهاجرانی و کارگردانی رسانه هایی نظیر بی بی سی در ۲۲ بهمن سال ۸۸ به اجرا گذاشتند که طبق آن قرار بود حامیان فتنه لابلای جمعیت تظاهرات کننده بروند و در وقت مقتضی چفیه ها و نمادهای مذهبی را به دور بیندازند و به نفع فتنه شعار دهند اما هیچ و پوچ بودن حامیان فتنه باعث ضرب المثل شدن سناریوی مذکور به عنوان « درازگوش تروا» گردید. حالا در آستانه ۲۲ بهمن ۹۲، ابراهیم نبوی از دست اندرکاران سناریوی اسب تروای سال ۸۸، همسو با اصلاح طلبان می گفت باید در راهپیمایی شرکت کرد چرا که جمهوری اسلامی واقعیت است. بی بی سی نیز به استقبال بیانیه خاتمی رفته و خواستار یک راهپیمایی متفاوت شد! اما در روز ۲۲ بهمن نه از آن تفاوت خبری بود و نه از خاتمی و موسوی خوئینی ها و برخی فتنه گران عضو مجمع روحانیون با این حال اقدام تاکتیکی خاتمی و مجمع روحانیون باعث اختلافات جدید در میان فتنه گران و اپوزیسیون شد چنان که سایت روزنت به قلم یکی از همکاران فراری نشریات اصلاح طلب نوشت: باید به راهپیمایی ۲۲ بهمن نه گفت. ما در ۲۲ بهمن ۸۸ نیز همین اشتباه را کردیم و اسب تروا اتفاق افتاد؛ همان روزی که قرار بود پس از ۹ ماه تظاهرات، جنبش سبز تظاهرات بزرگی را به سود خود، برگزار کند.

فراموش نکنیم که جمهوری اسلامی از همان روزهای نخست، نشان داد که استعداد بی بدیلی در جمع کردن حامیان خود و مردم عادی، در خیابان و استفاده از آن به سود خود دارد. نمی توان بدون طرح و برنامه مشخص، پروژه ای را که ۳۴ سال است انجام می شود، به سود خود، مصادره و از آن استفاده کرد. تظاهرات ۲۲ بهمن سال ۸۸ که شکستی کامل برای جنبش سبز بود، در واقع پایان پروژه تظاهرات خیابانی تا یک سال پس از آن بود. حجم ناامیدی و جسورتر شدن حکومت در شکست جنبش سبز را نیز نباید فراموش کرد. آن چه رخ داد، برنامه ریزی ساده لوحانه بود. اما رادیو فردا در گزارشی که از سوی محمدرضا یزدان پناه - دیگر همکار فراری نشریات اصلاح طلب- تهیه شده، می گوید: اصلاح طلبان نگاهی معطوف به قدرت دارند و برخی از آنان در سال ۸۸ ناخواسته در عملی انجام شده قرار گرفتند. موسوی و کروبی باعث ورود ناخواسته اصلاح طلبان به دعوای سال ۸۸ شدند و حالا می خواهند به شکلی خود را کنار بکشند.

رادیو فردا می افزاید: دعوت اصلاح طلبان برای شرکت در راهپیمایی سی وپنجمین سالگرد ۲۲ بهمن، اختلافات زیادی میان بدنه جوان تر این جناح و افرادی که خود را هنوز سبز می دانند، ایجاد کرده است. یکی از مخالفان در فیس بوک خود نوشته که اگر وضعیت اینطور پیش برود، بعید نیست که اصلاح طلبان در سال آینده از طرفداران خود بخواهند که در سالگرد راهپیمایی ۹ دی هم شرکت کنند تا حسن نیت بیشتر خود را به حکومت نشان دهند. اما در کنار حضور پرشور و دشمن شکن ملت ایران، ماجرای مهمی که از نگاه برخی ناظران مغفول مانده، طنین گرم و پررونق شعار « مرگ بر آمریکا» بود. این بار مدعیان اصلاح طلبی برخلاف ۳ ماه پیش که خواستار حذف شعار مرگ بر آمریکا از راهپیمایی ۱۳ آبان شده بودند، ماجرا را به سکوت برگزار کردند چرا که از تصاعد میزان نفرت و انزجار ملت ایران نسبت به سیاست های خصمانه و منافقانه شیطان بزرگ در همین چند ماه اخیر خبر داشتند. در حقیقت برخلاف ۳ ماه پیش، دیگر رسانه یا سیاستمدار اصلاح طلبی نبود که جرأت کند و مانند ۳ ماه پیش خواستار حذف شعار مرگ بر آمریکا شود. آن هنگام یکی از همین چهره های سیاسی حتی نسبت دروغی را هم به حضرت امام (ره) مبنی بر موافقت ایشان با حذف شعار مرگ بر آمریکا داد که با انتشار اظهارات متواتر حضرت امام خمینی در دفاع از شعار مرگ بر آمریکا- حتی در ماه های پایانی عمر شریفشان- دروغ بودن این ادعا ثابت گردید. در هر صورت آنچه یقین و تردیدناپذیر است این که آلودگان به حمایت از فتنه، چاره ای جز ابراز ندامت و عذرخواهی به خاطر آن خیانت بزرگ ندارند.