حق غنی سازی به ایران داده نشده است

به گزارش پارس   به نقل از کیهان، دیوید آلبرایت ضمن تحلیلی که از سوی شورای روابط خارجی آمریکا منتشر شد، خاطرنشان می کند: توافق ژنو شروع خوب برای یک راه طولانی بود. توافقنامه شش ماهه ای که در ژنو به امضا رسید، در کوتاه مدت دستاوردهای عظیمی به همراه دارد اما طرف ها همچنان با چالش های دشواری در مورد حل و فصل مسائل در طولانی مدت مواجه هستند. مهم ترین دستاورد توافق ژنو این است که ایران حاضر شد ذخایر اورانیوم با غنای ۲۰ درصد را از بین ببرد و در طی دوران مورد توافق، سانتریفیوژهای جدید تولید نکند. نیمی از اورانیوم ۲۰ درصد رقیق شده و نیم دیگر نیز اکسید شده و از بین می رود.

وی می افزاید: اما یکی از مسائل مهم و دشواری که در آینده مطرح می شوند، به سقف مجاز تعداد سانتریفیوژهای ایران مربوط می شود. ایالات متحده احتمالاً می خواهد تعداد سانتریفیوژهای ایران را به ۵ هزار دستگاه محدود کند و ایران احتمالاً خواهان دو برابر این تعداد است.

آلبرایت ادامه می دهد: « نکته دیگری که بسیار مهم است و عده زیادی را حیرت زده کرد، این است که ایران پذیرفت طی این ۶ ماه سانتریفیوژ جدید نصب نکند و ساخت دستگاه های جدید را فقط به تعویض دستگاه های خراب غنی سازی که برخی در نطنز و برخی در فردو هستند، محدود کند. علاوه بر این، آژانس بین المللی انرژی اتمی قادر خواهد بود دو بخش کلیدی را در مجموعه ساخت سانتریفیوژ کنترل کند تا اطمینان یابد که سانتریفیوژ جدیدی ساخته نمی شود. این هم بخش قابل ملاحظه ای از این توافق است که البته چندان مورد توجه عموم قرار نگرفت. به علاوه، قرار است ایران ساخت و ساز اساسی در راکتور آب سنگین اراک را که پلوتونیوم تولید می کند، به حال تعلیق درآورد. »

کارشناس آمریکایی در ادامه با اشاره به ۶ ماهه بودن توافق ژنو نوشت: « مقامات آمریکا اعلام کرده اند ایران مجبور خواهد بود قبل از شکل گیری توافق جامع در آینده نگرانی ها را برطرف کند یا در این خصوص با آژانس به توافق برسد. »

وی افزود: « مهم این است که به ایران حق غنی سازی داده نشده و آمریکا و گروه ۵+۱ این مسئله را نپذیرفته اند (! ) اما یکی از مسائلی که باید حل شود این است که برنامه سانتریفیوژهای ایران به چه شکلی باشد. به هر حال مجموعه ای از شروط وجود دارد که ایران ناگزیر از پذیرش آن خواهد بود و کاملاً روشن است که این کشور تلاش خواهد کرد تا جای ممکن تعداد کمتری از این شروط را قبول کند اما ایالات متحده نیز سعی خواهد کرد امتیازات بسیار قابل توجهی بگیرد.

وی می نویسد: شاید ایرانی ها تصور کنند که ۱۸ تا ۱۹ هزار سانتریفیوژ نصب شده دارند و باید این تعداد را حفظ کنند. اینجاست که کار سخت خواهد شد و بحث شدیدی نیز بر سر چارچوب زمانی اجرای این محدودیت ها در خواهد گرفت. تعیین سه تا پنج سال هیچ فایده ای ندارد اما ۲۰ سال برای این کار مدت زمان قابل توجهی است (! ) و طی این مدت یک دوره کامل از محدودیت ها می تواند برقرار شود.