درس هایی از مذاکرات ژنو

به گزارش پارس به نقل از فارس: همانگونه که در منابع خبری مختلف انتشار پیدا کرده است تیم مذاکره کننده ایرانی همسو با دولت یازدهم به ظاهر توانسته است به توافقی نسبی با تیم ۵+۱ دست یابد. پیش از هر چیز باید توجه داشت تیم ۵+۱ نه نماینده تمام مردم دنیا بلکه نماینده کشورهای است که خود را مدیر و نماینده کل دنیا قلمداد می کنند. درواقع اگر تصمیمی را لحاظ می کنند از زبان همه دنیا بیان می کنند گوی که دغدغه این کشورها دغدغه تمام مردم دنیاست به همین جهت همیشه این کشورها خود گفتار برحق نظام جهانی قلمداد کرده و امنیت جهان را در گرو امنیت خود می پندارند. در همین راستا دشمنان فرضی که برساخته و زائیده تفکر غربی می باشد به عنوان تهدیدی علیه نظام جهانی قلمداد می شوند، این دشمنان فرضی به مثابه نیروهای معرفی می شوند که هر لحظه در پی ایجاد ناامنی برای این کشورها و به تبع برای تمام مردم دنیا هستند. اینجاست که پای حرفهای مزدورانه و مستکبرانه این کشورها به میدان آمده و سعی در دخالت و مسیر دادن به سرنوشت کشورهای دیگر می باشند. به همین جهت غفلت از ماهیت و تاریخچه روابط این کشورها و همچنین توافقات این کشورها در نقاط مختلف جهان اموری است که نباید فراموش شود.

در سر آغاز شکل گیری حرکت مردمی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، همیشه این انگاره دوگانه شرق و غرب در اندیشه و گفتار امام خمینی مشاهده شده است و از همان روزهای آغازین شکل گیری حاکمیت جمهوری اسلامی مفهوم غرب به مثابه دیگری شرق به خصوص ایران مورد توجه ایشان بوده است به همین جهت همیشه نگاه امام به غرب نگاهی ماهیتی و ذات انگارانه بوده است. به همین جهت همیشه ایستادگی شرق در مقابل غرب از دغدغه های مهم امام بوده است برای نمونه در جای می فرمایند: « همه مجتمعاً در مقابل غرب؛ غربزده نباشند، در مقابل غرب بایستند دول شرق؛ حتى بوداییها، بایستند در مقابل غرب؛ غرب را عقبش بزنند» [۱] یا در جای دیگر این گونه بیان می کنند: « غرب نمى ‏ تواند به قیمت نابودى بقیه بشریت کامیاب گردد. ما از تمام ملتهاى آزاد و بزرگ مى‏ خواهیم که به ما کمک کنند تا دست غرب و شرق و دست کسانى که مفتخوارند و مى‏ خواهند منابع ما را به زور ببرند از سرِ ما قطع شود. » [۲]

به همین جهت هیچگاه امام حاضر به سر فرود آوردن در مقابل غرب را نمی شدند و همیشه ایستادگی در مقابل استکبار و زورگویی را به تسلیم ترجیح می دادند. اگر قرار بر مذاکره ای بود امام همیشه اعتقاد داشتند در مواضعی برابر و احترام باشد برای مثال در اینباره می فرمایند: « روابط ما با جامعه غرب؛ یک روابط عادلانه است که نه زیر فشار ظلم آنها خواهیم رفت و نه ظلمى بر آنها روا خواهیم داشت. ما با آنها به طور احترام متقابل رفتار خواهیم کرد، و با آنها اگر آنها هم احترام متقابل را حفظ کنند و نخواهند بر ما تحمیل کنند و تجدید نظر در این کارهایى که تا کنون بر ما- بلکه با شرق- کرده‏ اند بکنند، ما با آنها به طور خوب و روابط حسنه رفتار مى‏ کنیم و معاملات با آنها هم خواهیم کرد؛ به هر نحوى که صلاح خودمان باشد، نه هر نحوى که تحمیل باشد یا فقط صلاح آنها در نظر گرفته شده باشد» [۳] . اگر مذاکره ای قراراست صورت گیرد اگر در این چارچوب گفته شده قرار نگیرد نه به نفع نظام و نه نفع آرمان های برساخته از انقلاب ایران می باشد.

با پذیرش این معیار و چارچوب سوال این است از مذاکرات اخیر ایران در ژنو چه مسائلی را باید مورد توجه قرار داد و چه درسهای می توان از این اتفاقات پیش آمده کسب کرد.

پیش از هرچیز باید توجه داشت همانگونه که مقام معظم رهبری در پیام تبریک خود به رئیس جمهوری بیان فرمودند جمهوری اسلامی در این مذاکرات نه تنها قدمی عقب نگذاشته بلکه تا حد امکان توانسته است مواضع خود را بر رقیب تحمیل کند. این مسئله را باید ارمغان مقاومت و ایستادگی مردم و همسو قرار گرفتن این امر با مواضع مقام معظم رهبری دانست. در این راستا نمی توان تلاشهای دولت پیشین را لحاظ نکرد باید توجه داشت اگر بپذیریم این مذاکرات دستاوردی داشته است به طور قطع این دستاوردها حاصل یک پروژه صد روزه نیست بلکه یک پروسه چند ساله است که حاصل تلاش ها و همکاری دلسوزان نظام می باشد. ایستادگی و مقاومت مردم و ثمرات حاصل از آن شاید مهمترین درسی باشد که از این تجربیات به دست آمده است

اما هیچگاه نباید فراموش کرد همانگونه که امام خمینی (ره) به خوبی این مسئله را مورد توجه قرار می دادند نباید ماهیت غرب را فراموش کرد و غفلت از این مسئله می تواند به خوشبینی کاذب بیانجامد همیشه مفهوم ایستادگی و دفاع از آرمان های نظام انقلابی اسلامی ایران، باید سرلوجه برنامه ای این دولت قرار گیرد نباید با دستاوردهای اندک فریب دستگاهی با این عقبه و پیشینه سیاه را خورد. نباید با سرخوش شدن از پیروزی های به خوشی های دور ازواقعیت دچار شد بلکه باید توجه داشت این آغاز راه است راهی برای اعتلا و پیشبرد نام ایران اسلامی است. بی توجهی به این مسائل می تواند در نهایت انزوای پنهان ایران را در پی داشته باشد چرا که هرگاه پیشتازی به سکون تبدیل شود قطعا به عقب نشینی دچار می شود.

به سربلندی همیشگی ایران اسلامی در جهان

مرکز اسناد انقلاب اسلامی