هوالطبیب

امسال قسمت ما این بود که عید فطر را در "دیار رستم" یعنی شهر تاریخی زابل و روستاها و مناطق عشایری آن جشن بگیریم، در کنار مردم مهمان نواز، صمیمی و بی نظیر این مرز و بوم. انسان هایی که در مناطق محروم زندگی می کنند و در عین حال بسیار صبور هستند و قلب هایی بی نهایت بزرگ و مهربان دارند. این اولین تجربه من با اردوهای جهادی بود. گرچه در بیمارستان شریعتی از اقصی نقاط ایران بیمار دارم و این خودش حس رضایتمندی خاصی در من ایجاد می کند، اما دیدن همین مردم در محل زندگی شان تجربه متفاوتی بود. .

گروه ملی سلامت ایقان در مدت ۲۰ ماه با ۴۰۰ عضو، بدون حمایت مالی از سوی هیچ نهاد و ارگانی در ۷ استان فعالیت داشته و حدود ۲۸۰۰ نفر را ویزیت کرده است. نحوه کار این گروه به این شکل است که سعی می کند بیمارانی که نیاز به درمان های تخصصی دارند را غربال‌گری کرده و آنها را به متخصصین معرفی کند، همزمان بیمارانی که توانایی پرداخت هزینه درمان را ندارند، کمک می کند تا درمان کامل را دریافت کنند، حالا یا با مذاکره با پزشک های متخصص برای ارائه درمان رایگان و یا خودشان هزینه درمانشان را تهیه و پرداخت می کنند.

این کار از این جهت ارزشمند است که بیماران می توانند در مراحل اولیه بیماری شناسایی شوند و درمان مؤثر را دریافت کنند، چون خیلی از بیماران به خاطر شرایط مالی در آخرین مراحل بیماری به پزشک مراجعه می کنند، زمانی که تقریبا برای درمان دیر شده است. در همین اردوی آخر چند بیمار داشتیم که اگر درمان به موقع شروع شود می توانند ان شاالله علاج کامل پیدا کنند، یکی از آنها دختر بچه ای ۵-۶ ساله با تشخیص تالاسمی ماژور بود که هر دو هفته خون دریافت می کرد، این بیمار اگر در سنین کودکی پیوند سلول‌های بنیادی شود احتمال درمان موفقیت آمیز برایش بیشتر است و می تواند بعد درمان یک زندگی طبیعی داشته باشد. در صورتی که اگر در سنین بالای ۱۶ سال پیوند شود می تواند با مشکلات متعدد و جدی روبرو شود و این مساله مهمی است که خیلی از بیماران از آن آگاه نیستند.

علاوه بر اینکه رفتن گروه های درمانی به مناطق محروم برای بهبود حال بیماران مؤثر است، پیامی است به این عزیزان که ما آنها را فراموش نکرده ایم و باعث دلگرمی و رضایت مندی آنها می شود. ان شاالله خداوند توفیق خدمت بیشتر به این بزرگواران را به ما عطا کند و ما را از این نسیم های رحمت بی نصیب نگذارد. ‌