نظر شهاب حسینی در مورد فیلم نبات

کورش جاهد کارشناس سینما، ایده فیلم، ارتباط کلامی پدر و دختر در فیلم را خوب دانست و در ادامه افزود: با ورود سایه مادر نبات، فیلم بیش تر به سمت تراژدی رفت و فیلم سعی دارد تعادلی بین نگاه و اندیشه سایه و سعید مادر و پدر نبات برقرار کند. سایه برای فراموش کردن خاطرات زندگی خود به خارج سفرکرد. سعید با غرور خود نتوانست حرف ها و عشق و علاقه ای را که می خواهد به سایه انتقال دهد.

پگاه ارضی کارگردان این فیلم خاطرنشان کرد: بیماری آلزایمر با نگاه فلسفی در فیلم نشان می دهد زنی که برای فراموش کردن زندگی و خاطرات خود به خارج می رود با آلزایمر مجبور به فراموشی زندگی اش می شود. ما می توانستیم دلایل زیادی برای جدایی این دو نفر از زندگی مطرح کنیم اما چیزی که برایم مهم بود این بود که به راحتی نتوانیم بین این دو نفر به قضاوت بپردازیم و علیرغم این که همه شاید حق را به سعید بدهند معتقدم نمی توان مطلق به کسی حق را واگذار کرد.

جاهد یادآورشد: فیلم نبات ابهام، تناقض ها و ناگفته های ذهنی افراد در شرایط مختلف زندگی را نشان می دهد و تصمیم گیری هایی که گاه درست و گاهی هم نادرست و غیر منطقی خواهد بود. فیلم هایی که امروز ساخته می شوند به نظر به ذهن انسان نزدیک تر است چرا که در گذشته در اکثر فیلم ها علت ها و مقصر ها را مطرح و فیلم به سمت سیاه و سفید بود تا خاکستری. همچنین جاهایی از فیلم، خلوتی خیابان ها، تلفن عمومی، ارتباط دوستانه ما را به دهه پنجاه می بُرد.

ستایش محمودی بازیگر نقش نبات که پس از چند تجربه بازی در تئاتر و سینما در این فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخته است کمک ها ی کارگردان و بازی بسیار جذاب شهاب حسینی را در کنار خود برای نقش پدر موثر می داند و هدف اصلی فیلم را باورپذیری رابطه نبات با پدرش مطرح می کند.

ارضی به عنوان کارگردان تناقض نقش نبات را که گاهی باید با رفتار آدم بزرگ ها مثل یک زن خونه رفتار می کرد و گاهی آنقدر کودکانه و مهیج دیده می شد تا با انعطاف و جذابیت با مخاطب ارتباط گیرد را مشکل توصیف کرد. وی در انتخاب بیماری آلزایمر توضیح داد: در خصوص این بیماری تحقیق کردم و به ندرت در سن پایین اتفاق می افتد ولی پیشرفت این بیماری در سن پایین سریع تر و در واقع نوعی از زندگی نباتی است. نازنین فراهانی در نقش سایه با بی قراری درونی، افسردگی و فشار روحی و عدم تعادل که در نگاه اول شاید بیننده را خسته می کند در جذب مخاطب موفق بود.

ارضی یادآورشد: در سینمای ما ارتباط و ستون این فیلم همانا ارتباط دختر با پدر بسیار سخت بود که اگر درست اجرا نمی شد نمی توانست با مخاطب همزاد پنداری کند به طبع ریتم کُندتری را می طلبید. او به نگاه فراجنسیتی در فیلمش اشاره می کند و این که در فیلم ها باید واقع بینانه به رفتار زن و مرد بپردازیم تا آگاهی های لازم به مخاطب منتقل شود. نبات در فیلم متوجه چهره واقعی مادرش می شود، سایه مستقیم به نبات نمی گوید مادرش هست. سعید متوجه می شود هنوز سایه را دوست دارد همه و همه می تواند قضاوت های مخاطب از فیلم باشد و در نهایت تنهایی و جدایی مجدد این زوج و دست و پنجه نرم کردن سایه با بیماری آلزایمر در کنار جعبه ای از خاطرات زندگی خانوادگی اش که با خود از ایران به ایتالیا می برد.

ارضی در پاسخ به سوال یکی از تماشاگران در خصوص چگونگی حضور شهاب حسینی به عنوان یک سوپر استار در نقش اول این فیلم گفت: من حتی شهاب حسینی را ندیدم چون مشغول سریال شهرزاد بود به واسطه یکی از بازیگران این سریال، فیلم نامه به دست او رسید و در جواب گفت: من یک پدرم و پس از خواندن فیلم نامه منقلب شدم و شما اگر بتوانید همین تاثیر را فقط در یکی از مخاطبان فیلم بگذارید، کافی است.

ارضی در خصوص قاب بندی بازیگر های فیلم و شخصیت پردازی نقش نبات گفت: خلاء زندگی نبات هدف فیلم بود چون قرار نبود به جزییات پرداخته شود حتی در بگو مگو های سعید و سایه دوربین رها بود گاهی روی پایه گاهی روی دست و زمان مشخص برای دو نفر مشخص نبود چرا که بحث و قضاوت مطرح است و دوربین یه جوری گیج است. نبات تصویری از گذشته مادرش ندارد این نفرت پدر را به سایه نشان می دهد و این با دروغ که مادرش سوخته خود را از سوال و جواب های دیگر رها می کند.

ارضی اظهارداشت: قرار نیست همه چیز در فیلم گفته شود چون کمکی به بیننده نمی کرد آدم ها هرکدام به نوعی تصمیم می گیرند و فرمول بندی خاصی هم برای آنها وجود ندارد و همین طور که من در جایگاهی نیستم که پیام دهم. برانگیختن احساسات بیننده ، ایجاد فضای خاکستری و ایجاد قضاوت های گوناگون در ذهن مخاطب، پیدایش رفتار جستجوگری، تناقض های کلامی، درگیری مخاطب در این فیلم برایم مهم بود.