مجری برنامه سحرگاهی شبکه 3: رکورد 1 میلیون وعده افطار را می زنیم

این پویش همگانی که از سال‌ها پیش به توصیه رهبری به راه افتاده است، امسال برای همراهی بیشتر با سیل زدگان در اقدامی کمک‌های مردمی را صرف اطعام مردم این مناطق می‌کند، پویشی که اگر سحرها به سراغ شبکه سه رفته باشید، در برنامه ماه من ذکر خیرش را حتما شنیده‌اید. این جریان که از طریق کمیته امداد، کمک‌های مردمی را جمع آوری می‌کند، امسال تنها به یک شهر یا استان محدود نشده و در ده استان به کمک نیازمندان می‌رود؛ استان‌هایی که برخی از آنها گرفتار آن بلای تلخ طبیعی شده‌اند و هنوز با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند. نجم‌الدین شریعتی، مجری این برنامه از دست‌اندرکاران پویش به راه افتاده است که شب گذشته اعلام خبر میزان همدلی مردم، باعث شد تا سراغ او برویم.

نمی شود اقدامی به راه بیفتد و از چگونگی شکل‌گیری آن نپرسید. پویش «افطاری ساده» چه طور کارش را شروع کرد؟

شروع و بهانه این پویش سخنرانی عید فطر حضرت آقا در عید فطر سال 92 بود. صحبت‌هایی که در آن ایشان روی احیای افطاری‌های ساده تأکید داشتند و به افطاری‌های پر زرق و برقی که سبک زندگی افراد را تغییر می‌دهد اشاره کردند. در واقع این پویش به این بهانه شکل گرفت تا با رویکرد اطعام گونه به کمک افراد نیازمند برود. الزاما پایه و اساس این نیازمندی هم فقر نیست و گاهی اتفاقات تلخی است که به یکباره رقم می‌خورد مثل حادثه غمباری که برای سیل‌زدگان در استان‌های مختلف رخ داد و هنوز که هنوز است آنها را درگیر مشکلاتی کرده که تمامی ندارد.

​زمانی که این پویش را شروع کردید، از بازخوردهایی که می‌گیرید پیش‌بینی داشتید؟ یعنی فکر می‌کردید به چنین همراهی از طرف مردم برسید؟

از ابتدا که کارمان را شروع کردیم نگاهمان این بود که این اقدام را به یک میلیون وعده افطار برسانیم و برای هر افطار دوستانمان با برآوردی که داشتند، 5000 تومان را در نظر گرفته بودند، در واقع افقی که پیش‌رویمان ترسیم کرده بودیم پنج میلیارد تومان بود و جای شکر دارد که تا شب گذشته به چهار میلیارد تومان رسید، البته باید زمان اعلام شروع این کمپین را هم در نظر بگیریم.

از ابتدای ماه رمضان این شروع اتفاق نیفتاد، درست است؟

بله، به‌دلیل هماهنگی‌هایی که لازم بود اتفاق بیفتد، ما دیرتر شروع کردیم و تقربیا از اواخر دهه اول ماه مبارک رمضان بود که پویش افطاری ساده را اعلام و معرفی کردیم.

توزیع کمک‌ها و اطعامی که به آن اشاره کردید چطور؟ می‌دانیم که این پویش یک حرکت گسترده است که فقط به یک استان مربوط نمی‌شود.

درست است، ما به ده استان این کمک‌ها را ارسال می‌کنیم و در همه آنها این بسته‌های غذایی توزیع می‌شود. استان‌های خراسان رضوی، شمالی، جنوبی، سیستان و بلوچستان، مازندران، گلستان، خوزستان، ایلام، لرستان و فارس مراکزی هستند که این کمک‌ها به آنجا فرستاده می‌شود. نکته‌ این است که این‌طور نیست که کمک‌های صورت‌گرفته در حساب کمیته امداد موجود باشد و بعدا بخواهند آنها را برداشت کنند، بلکه به محض آن که کمک‌ها به این حساب واریز می‌شود، آنها سریع سراغ توزیعش می‌روند یعنی کمک‌ها در این حساب‌ها نمی‌مانند. این دغدغه‌ای است که مسؤولان پویش مدام در نظر دارند تا نذر و کمک‌هایی که به نیت افطاری ساده پرداخت شده است را در راهی که باید هزینه کنند به همین دلیل است که آخرین زمان شرکت در این پویش تا 27 ماه مبارک است و بعد از آن دیگر کمکی برای این اقدام دریافت نمی‌کند.

این پویش علاوه بر اقدامی که باعث همدلی مردم در این روزها می‌شود، به نظر شما چه ابعاد و جنبه‌های دیگری دارد؟

به هر حال جدا از این که امسال ما بیشتر به فکر مردم عزیزمان در استان‌های سیل‌زده بودیم، این حرکت اقدام ارزشمند و دلگرم‌کننده‌ای است که در کنار این‌ها باعث می‌شود تا در سنت معروف و مبارک اطعام و افطاری دادن، مردم هم سهیم شوند. این یعنی در کنار بعد همدلی که نمی‌توان از آن گذشت، همه شرکت‌کنندگان در ثواب عظیم افطاری که پیامبر هم به آن سفارش کردند و گفته‌اند حتی اگر شده با نصف خرما افطاری دهید، شریک شده‌اند. از سوی دیگر هم امیرالمومنین(ع) به سنت اطعام تأکید فراوان داشتند و من هم امسال در شب‌های قدر گفتم که انگار واقعا هر کسی در این رویداد با وسعی که دارد پا جای پای این حضرت گذاشته است. این حمیت و از همه مهم‌تر اعتمادشان جزو شگفتی‌های ماه رمضان است. به هر حال همه مردم در زندگی‌شان مشکلاتی دارند، ولی با همه اینها از خودشان گذشتند و این اتفاق افتاد. من هم در حد و به نوبه خودم از تک‌تک‌شان تشکر می‌کنم.

هر اتفاق و حرکتی تا جا بیفتد زمان می‌برد، برای این پویش روند استقبال چطور پیش رفت؟

به محض آن که ما در برنامه این موضوع را اعلام کردیم و راه‌های ارتباطی را هم توضیح دادیم، توجه و لطف مردم شروع شد. اوج آن هم تقریبا درنیمه ماه مبارک و تولد امام حسن مجتبی(ع) بود. در این بین چند رویداد داشتیم؛ یکی وفات حضرت خدیجه در دهم ماه مبارک بود، ایشان مصداق بارز آن افرادی هستند که با مال و جانشان جهاد کردند؛ من نیز همین را بهانه قرار دادم و نکاتی را به مردم عزیز گفتم. این که حضرت خدیجه آن زمان برای اسلام دست به چنین فداکاری‌هایی زدند و ما هم امروز اگر توانستیم از خود و اموالمان بگذریم، می‌توانیم به آن جایگاه برسیم و به آنها نزدیک‌تر شویم. بعد هم در میلاد کریم اهل بیت(ع) این پویش به اوج رسید و در ادامه هم شب‌های قدر را داشتیم که از آن هم بهره بردیم. در این شب‌ها هر کار خیری ثواب مضاعف دارد و این هم بهانه‌ای شد تا به استقبالی که امروز می‌بینید برسیم. با این حال جدای از آن که چه کسی چقدر کمک کرده است، این باور، اعتقاد و همدلی مردم در نوع خودش بی‌نظیر است؛ یعنی من شکوهمندی را در این حرکت دیدم که در کمتر جایی به چشم می‌خورد و آن را تا به حال ندیده‌ام.

فکر می‌کنم دیگر سؤال درباره بازخوردهای مردم و حس آنها به این پویش چندان معنا پیدا نمی‌کند چون رقمی که امروز اعلام شده، خودش نشان دهنده بازخورد مردم است.

خیلی‌ها تشکر کردند که نفس این کار باعث شده تا ماه رمضان خروجی موثری داشته باشد؛ نگاهی که بین مخاطبان ما و مردم جامعه بوده و هست. گویاترین حرف آنها هم همین مشارکتی است که امروز می‌بینید. همچنین جا دارد که از مسؤولان کمیته امداد هم تشکر ویژه کنیم، چون این اقدام و توزیع آن کار دشواری است، اما به هر جهت با همت آنها در کنار کمک‌های دریافتی در حال رخ دادن

است.