حسام منظور: قصه «برادر جان» تاریخ انقضاء ندارد

به گزارش پارس نیوز، بازیگر سریال «برادرجان» گفت: سریال «برادرجان» سریالی مستقل از مناسبت‌ها است که حالا این توفیق را دارد که در ماه رمضان پخش شود. تم کلی این سریال طوری است که به مسائل مذهبی بیشتر می‌پردازد، اما در مجموع یک سریال اجتماعی است.

این شب‌ها شبکه سه راوی قصه دو خانواده است که برادری در آنها حرف اول را می‌زند. چاوش، آراز و حنیف سه برادر خانواده بدری هستند که پای برادری‌شان حاضرند از تعلقات خود بگذرند. چاوش برادر بزرگتر این خانواده در برهه‌ای با مال حرام زیر بال و پر برادرهایش را گرفته و حالا با مشخص شدن این ماجرایی که از گذشته سربسته بوده است، زندگیشان به سمت اتفاق‌های جدیدی رفته است.

سریال «برادرجان» بیش از برادری و جوانمردی به مال حلال و حق الناس اشاره مستقیمی دارد و تنها سریال امسال است که کمی با فضای ماه مبارک رمضان هم‌خوانی دارد. «حسام منظور» که قبل‌تر در سریال «بانوی عمارت» نقش شاهزاده قاجاری را ایفا می‌کرد،‌ در دومین تجربه تلویزیونی خود ایفاگر نقش چاوش برادر بزرگتر خانواده بدری است که این شب‌ها نخ اصلی داستان سریال شبکه سه به دست او است. با منظور درباره «برادرجان» و ایفای نقش او در سریال ماه رمضان و همچنین تولید سریال‌های طولانی در تلویزیون به گفت‌وگو نشستیم: 

**آقای منظور فکر می‌کنید شانس تا چه میزان می‌تواند روی روند انتخاب‌های یک بازیگر تاثیرگذار باشد؟

- من به شانس اعتقادی ندارم و در ازایش توانایی‌های یک بازیگر را در این بخش دخیل می‌دانم. چون معتقدم شانس چیزی است که در طول زمان خیلی نمی‌تواند به ما کمک کند و این توانایی‌ها است که همیشه حرف اول را می‌زند. به همین خاطر همیشه سعی می‌کنم تا روز به روز توانایی‌هایم را افزایش دهم و نقش‌هایی که محول می‌شود را به خوبی اجرا کنم.

** نقش چاوش از ابتدا چه ویژگی‌های منحصر به فردی برای شما داشت؟

-بعد از پخش سریال «بانوی عمارت» چند پیشنهاد داشتم که قصه برادرجان را از همه آنها بیشتر دوست داشتم و دوست داشتم تا با گروه تولید این سریال همکاری کنم. همیشه برای هر بازیگری در انتخاب نقش، مؤلفه‌هایی که شخصی هم هست باید وجود داشته باشد. از طرفی بازیگری یعنی انتخاب، از انتخاب نقش گرفته تا فیلم‌نامه و کنش‌ها و ... که همه اینها مجموعه‌ای است که شخصیت یک نقش را شکل می‌دهد. شخصیت چاوش به لحاظ روحی و روانی فراز و فرودهای بسیاری داشت و جذاب بود و احساس کردم که می‌توانم کاراکتر او را زنده کنم. همیشه کاراکترهایی را دوست داشتم که بتوانم آنها را زنده کنم و تصنعی‌ها را دوست ندارم به این دلیل که نمی‌شود زندگی را به آنها تزریق کرد. زمانیکه فیلم‌نامه را خواندم متوجه شدم چاوش شخصیتی است که می‌توانم به او نزدیک شوم و در اجرا زنده‌اش کنم.

** بخشی از شخصیت هر نقشی به شغل و پیشه او برمی‌گردد. شما چطور با شغل چاوش آشنا شدید؟

-هر نقشی ابعاد مختلفی دارد و یکی از ابعادش ویژگی صنفی آن شغل است و اگر قرار باشد من نوعی نقش یک پزشک و یا پلیس را بازی کنم باید درباره ویژگی‌های آن شغل اطلاعاتی داشته باشم و هر شغلی ویژگی‌های فیزیکی خاصی برای آدم بوجود می‌آورد و طبعا فردی که مدیر یک شرکت است در راه رفتن،‌ غذا خوردن، ‌آداب معاشرت و ... با فردی که پلیس تفاوت‌هایی دارد. چاوش نیز در بازار میوه و تره بار میوه فروشی می‌کند و بالاطبع شغل او نیز خصیصه‌هایی به لحاظ فیزیکی، صحبت کردن و رفتاری دارد. من نیز درباره همه اینها اطلاعات جمع‌آوری کردم و در میدان میوه و تره بار با افرادی که صاحبین این شغل هستند صحبت‌های بسیاری داشتم. حتی یک سکانسی داشتیم که در آن پرتقال می‌خوردم و نوع خوردن پرتقال را از میدونی‌ها پرسیده بودم و آنها به من یاد داده بودند. جالب است بدانید نوع میوه خوردن افرادی که در آنجا کار می‌کنند با سایر مردم متفاوت است و در تمام لحظه‌هایی که در میدان تره و بار تصویربرداری داشتیم، مدام با آدم‌هایی که بخشی از زندگی‌شان در آن فضا می‌گذرد صحبت می‌کردم تا بتوانم نقش باورپذیری را بازی کنم.

** چاوش، یکی از کاراکترهای مهم این سریال است که قصه‌ها حول او رخ می‌دهد. از همان ابتدا بزرگترین چالشی که با این نقش داشتید چه بود؟

-بازی کردن در این نوع نقش‌ها سختی‌هایی را نیز به همراه دارد و بخش عمده‌ای از بار و ریتم اجرا در پخش و در خود سریال به عهده این کاراکترها است و شما باید علاوه بر اینکه کاراکترتان را ایفا می‌کنید به نوعی کنش داستانی را هم پیش می‌برید و همه نگاه‌ها به سمت این کاراکتر است که می‌خواهد چه کار کند. باز یکردن در این نقش‌ها سخت است اما من این سختی را دوست دارم و به همین خاطر سال‌ها خودم را در این حیطه آموزش دادم که بتوانم از عهده چنین کاراکترهای پرچالش و پر فراز و نشیب برآیم. در هر حال خوشحالم که مردم این سریال را دوست دارند و با آن ارتباط خوبی برقرار کردند. برادرجان سریال پر کشمکش و پر از تعداد سکانس‌های طولانی و پر چالش و تعداد زیادی برخوردهای کلامی بازیگران با یکدیگر است.

** در برخورد با مردم و در فضای مجازی مخاطبان چقدر از این سریال استقبال کردند؟

- مردم خیلی به ما لطف دارند و محبت می‌کنند و خوشحالم که سریال چه در ایران و چه خارج از ایران دیده می‌شود و حتی کسانی که تلویزیون نمی‌بینند هم این سریال را دنبال می‌کنند و این یک اتفاق خوب است. فکر می‌کنم ما باید به این سمت برویم و سریال‌های جذاب بسازیم و از طرفی هم باید تنوع ژانری در تلویزیون بوجود آوریم. در حال حاضر تنها دو ژانر کمدی و ملودرام‌های اجتماعی را در تلویزیون داریم و در بین آنها سالی یکبار سریال تاریخی هم ساخته می‌شود. در وهله بعدی و در شرایطی که در سریال‌های معروف جهان در ۲۰۰ قسمت ساخته می‌شوند، بهتر است که ما هم سریال‌های طولانی بسازیم که لازمه‌‌اش صرف هزینه و پایین آوردن برخی حساسیت‌ها است.

** داستانی که در «برادرجان» به تصویر کشیده می‌شود جدید نیست. اما همیشه این نوع داستان‌ها مخاطب خود را دارد.

-این سریال در مورد انسان و انسانیت است و همیشه موضوع‌های انسانی جذاب هستند و تاریخ مصرف ندارند و ممکن است در هر برهه‌ای برای افراد اتفاق بیفتند. کما اینکه از زمانی که سریال پخش شده عده‌ای با من تماس گرفتند و گفتند عین همین اتفاق برای ما و
خانواده‌مان افتاده است. این به این معنی است که رخ دادن چنین اتفاق‌هایی در جامعه ما عمومیت دارد و معضل مردم است. برادرجان به مواردی می‌پردازد که شاید سالها است که در جامعه ما کمرنگ شده است و امیدوارم تلنگری برایمان باشد که بیشتر همدیگر را دوست داشته باشیم.

** شخصیت چاوش در قصه برادرجان از جمله افرادی بود که دستش برای مخاطب زود باز شد. این موضوع از ابتدا در قصه وجود داشت؟

-البته هنوز دست چاوش رو نشده است و در اجرا طوری بازی کردم که تا لحظه آخر مخاطب نتواند شخصیت کامل و دقیق او را حدس بزند چراکه معتقدم اگر کاراکتر زود لو برود از درجه جذابیت می‌افتد و مهم این است که چالش بین کریم بوستان و چاوش و نسبتشان با آراز تا پایان سریال ادامه داشته باشد. این یکی از ویژگی‌های خوب «برادرجان» است که مخاطب را با خود همراه می‌کند.

** یکی از ویژگی‌های شما در بازیگری این است که نقش را از آن خود می‌کنید، این به انتخاب‌هایتان برمی‌گردد یا اینکه نقش‌ها و پیشنهادهایتان به این سمت است؟

-همیشه دوست دارم نقش را زندگی کنم و از دریچه ذهن خودم عبور دهم و نمی‌توانم تصنعی بازی کنم و موضوعی که به آن اشاره کردید همان اضافه کردن بخشی از خودم به نقش‌ها است. برای مثال تعدادی بازیگرها هستند که اگر یک نقش را بازی می‌کنند، دیگر نمی‌شود بعدش همان نقش را بازی کرد و یا حتی تصور کرد که آن نقش با بازیگر دیگری اجرا شود.

** شما برای اولین بار است که در سریالی به قلم سعید نعمت اله ایفای نقش می‌کنید. اساسا نوع و لحن دیالوگ‌های این نویسنده سوای سایر نویسنده‌های مجموعه‌های تلویزیونی است.

-هر نویسنده‌ای ادبیات خاص خود را دارد و آقای نعمت اله هم از این قاعده مستثنی نیست. مهم این است که بازیگر بتواند با ادبیات هر نویسنده ارتباط خوبی برقرار کند و با او هماهنگ شود که خوشبختانه در برادرجان این اتفاق افتاد. علاوه بر اینها دوست داشتم برای حضور در سریال تلویزیونی این نوع از ادبیات را تجربه کنم و در کنار آن، یکی از اولویت‌هایم این بود که بعد از بانوی عمارت در نقشی متفاوت حاضر شوم.

**به طور معمول تولید و ساخت سریال‌های مناسبتی در این سالها با فراز و فرودهایی همراه بوده است. به طور کلی تا چه میزان با تولید سریال‌های مناسبتی موافق هستید؟

-شاید برایتان جالب باشد اما من جزو یکی از مخالفین سریال‌های مناسبتی هستم و همیشه بر این باورم که نباید برای یک یا چند مناسبت سریال بسازیم، بلکه باید سریال‌های خوبی مستقل از مناسبت‌ها بسازیم که بتوانیم در مناسبت‌های مختلف سال آنها را پخش کنیم. از طرفی معتقدم اینکه سریال‌های مناسبتی با حال و هوای مناسبت، هماهنگی داشته باشند از پایه نادرست است.

** بخشی از مردم جامعه ما به تماشای سریال‌های مناسبتی عادت کرده‌اند و نمی‌توان از تولید سریال‌های مناسبتی فاصله گرفت.

-می‌توانیم سریال‌هایی در ژانرهای مختلف بسازیم و در این ایام پخش کنیم و از این طریق استقبال مخاطبان هم بیشتر خواهد شد. زمانیکه اسم مناسبت می‌آید ما ناخودآگاه طیف بسیاری از مخاطبانمان را از دست می‌دهیم و رسالت تلویزیون از دیرباز این بوده است که برای اغلب طیف‌های مختلف جامعه سریال بسازد تا از این طریق بتواند طیف گسترده‌ای را جذب آثار نمایشی کند.

** اما ساختار سریال «برادرجان» منطبق بر ماه مبارک رمضان نوشته و ساخته است.

-این سریال، سریالی مستقل است که حالا شرایطی پیش آمده تا توفیق پخش در ماه مبارک رمضان نصیبش شود. اما بهتر است که ساخت سریال‌هایی با حال و هوای معنوی را به کل روزهای سال تامیم دهیم و خود را به یک مناسبت محدود نکنیم تا بتوانیم تاثیرپذیری ناشی از این دست سریال‌ها را در کل سال شاهد باشیم. همانطور که دیدید تم کلی این سریال طوری است که به مسائل مذهبی و حق الناس بیشتر می‌پردازد، اما در مجموع یک سریال اجتماعی است. هر چند نباید فراموش کرد مذهب، ‌بخشی از اجتماع است و به هر حال برای ساخت سریالی اجتماعی ناگزیر به سمت مذهب می‌رویم.

** یکی از مهمترین سکانس‌های شما در این سریال حضور در مقابل «علی نصیریان» است که موقعیت‌های دراماتیک و حساسی را رقم می‌زند. این سکانس‌ها چقدر برای خودتان چالش برانگیز بود و چقدر از این رویارویی به تجربیات شما اضافه شد؟

- هر بازیگری مخصوصا از ‌هم‌نسلان من دوست دارد تا بازیگری را کنار این پیشکسوتان و استادهای عزیز تجربه کند. به هر ترتیب من هم همیشه دوست داشتم تا در کنار بزرگانی همچون آقای نصیریان مشق بازیگری کنم و بیشتر بیاموزم که این اتفاق در سریال «برادرجان» افتاد. حرفه‌ای بودن در کار و عملکرد از مهمترین آموزه‌هایی است که در این مدت و در هم‌جواری آقای نصیریان نصیبم شد.

** شما در فصل اول سریال «بانوی عمارت» نقش شاهزاده قاجار را ایفا کردید. از تولید فصل دوم سریال «بانوی عمارت» خبری دارید؟

-دوستان در شبکه تصمیم به ساخت ادامه این سریال دارند، اما موانعی وجود دارد که مردم هم از آنها آگاه هستند. معتقدم باید فصل‌های بعدی سریال‌های موفق ساخته شود اما فراهم کردن امکانات مالی و سخت افزاری شرط اول است و نباید از عوامل و سازنده‌ها انتظار داشت که صرفا سریالی را تولید کنند.