بیماری پسوریازیس چیست و چگونه درمان می شود ؟

پسوریازیس چیست؟ علائم وجود این بیماری چیست؟ آیا پسوریازیس یک نوع سرطان است؟ انواع مختلف این بیماری کدام اند؟ بهترین روش درمان خانگی برای آن چیست؟ پاسخ این سوالات و هرآنچه راجب این بیماری باید بدانید را در پارس نیوز بخوانید.

پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس یکی از بیماری‌های خود ایمنی است که سبب تجمع و انباشتگی سریع سلول‌های پوستی می‌شود. این انباشتگی سبب به وجود آمدن حالت فلسی یا صدفی بر سطح پوست شده و معمولاً یک ناحیه ملتهب و قرمز اطراف آن را احاطه می‌کند. فلس‌های ایجادشده معمولاً به رنگ نقره‌ای- سفید بوده و به‌صورت پلاک‌های ضخیم و برآمده دیده می‌شوند. موارد کمتر شایع این بیماری ناخن‌ها، دهان و اطراف ناحیه تناسلی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. طبق یکی از مطالعات دانشگاهی در سال ۲۰۱۸ ، حدود ۷.۴ میلیون آمریکایی مبتلا به پسوریازیس هستند.

شیوع پسوریازیس در ایران حدود ۲% کل جمعیت است. این بیماری همواره با بیماری‌های دیگری مرتبط است و فرد مبتلا ممکن است علاوه بر آن به یکی از بیماری‌های زیر نیز مبتلا باشد:

• دیابت نوع دو
• بیماری التهابی روده
• بیماری قلبی
• آرتریت پسوریاتیک
• اضطراب
• افسردگی

آیا پسوریازیس یک نوع سرطان است؟

پسوریازیس سرطان نیست؛ ولی می‌تواند منجر به سرطان بشود. پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن می‌شود. افرادی که در مراحل حاد بیماری هستند؛ در صورت عدم درمان ممکن است به برخی بیماری‌ها مبتلا شوند. این امکان شاید خیلی ضعیف باشد؛ ولی در بین بیماران مبتلا دیده شده است. سرطان غیر ملانوم و سرطان ریه از جمله این سرطان‌ها هستند.

چه عواملی باعث ایجاد این بیماری می‌شوند ؟

همان‌طور که گفتیم بیماری صدفک یک بیماری ژنتیکی است؛ در نتیجه ژن این بیماری از بدو تولد با بیمار همراهی می‌کند. البته هنوز علت اصلی ایجاد این بیماری مشخص نشده است؛ اما برخی از عوامل می‌توانند شدت آن را در بدن افزایش داده و احتمال ابتلا به پسوریازیس را بالا ببرند. اصلی‌ترین علت‌هایی که می‌توانند بیماری صدفک پوستی را در بدن ایجاد کنند؛ از قرار زیر هستند:

ژنتیک

معمولا نیمی از بیمارانی که به این مرض پوستی مبتلا می‌شوند؛ سابقه خانوادگی داشته‌اند. در این دسته از افراد پسوریازیس ممکن است از سنین پایین ایجاد شود.

استرس

استرس یکی از عواملی است که می‌تواند شدت پسوریازیس را افزایش دهد؛ به همین دلیل به این دست از بیماران توصیه می‌شود که تا حد امکان آرامش روانی خود را حفظ کنند.

هورمون‌ها

هرچند هنوز مشخص نیست که هورمون‌ها چه تاثیری بر روی بیماری پسوریازیس دارند؛ اما معمولا این بیماری از سنین بلوغ خود را نمایش می‌دهد. به علاوه بارداری هم ممکن است شدت آن را افزایش دهد؛ به همین دلیل پزشکان معتقد هستند که هورمون‌ها بر روی صدفک تاثیرگذار هستند.

جراحت‌های عفونی

همه قسمت‌های بدن که دچار آسیب‌های فیزیکی یا شیمیایی شده‌اند؛ در معرض این بیماری هستند. عفونی شدن جراحت‌ها می‌تواند بیماری پسوریازیس را شدت دهد؛ اما باید روی دیگر سکه را هم دید. زیرا درمان عفونت ممکن است این بیماری را بهبود ببخشد.

داروها

برخی از داروها هستند که می‌توانند باعث افزایش شدت پسوریازیس شده و یا سرعت پیشرفت آن را افزایش دهند. از مهم‌ترین این داروها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. داروهای ضد مالاریا،
2. لیتیم،
3. داروهای فشار خون که برای مسدود کردن رسپتور بتا استفاده می‌شوند.

علاوه بر این قطع مصرف برخی از داروها هم می‌تواند شدت بیماری را افزایش دهد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به کورتیکواستروئیدهای خوراکی و موضعی قوی اشاره کرد.

• چاقی : داشتن اضافه‌وزن یا چاقی شدید یکی از عوامل زمینه‌ای ایجادکننده بیماری پسوریازیس است؛ علاوه بر این، ترکیب چاقی با این بیماری پوستی می‌تواند ریسک سکته‌های قلبی و مغزی را هم افزایش دهد.

• مصرف دخانیات و الکل : نتایج تحقیقات علمی نشان داده است که رابطه مستقیمی بین پسوریازیس و مصرف نوشیدنی‌های الکلی یا استعمال دخانیات وجود دارد.

علت پدید آمدن پلاک‌ها و پچ‌های پوستی در پسوریازیس چیست؟

دلیل پدید آمدن پلاک‌ها در این بیماری، تکثیر سریع سلول‌های پوستی است. در حالت طبیعی سلول‌های پوست در ناحیه عمقی تکثیر شده و به‌تدریج به سطح پوست می‌آیند و پس از مدتی نیز از پوست جداشده و جای خود را به سلول‌های تازه‌تر می‌دهند.

این چرخه هرماه یک‌بار برای سلول‌های پوستی تکرار می‌شود. اما در افراد مبتلا به پسوریازیس این چرخه سریع‌تر و روند تکثیر سلولی به دلیل نقص پیش آمده بسیار فعال‌تر است و به همین علت سلول‌های پوستی زمان لازم برای تکمیل چرخه و ریزش و جدا شدن از پوست را ندارند.

این روند سبب تجمع غیرعادی سلول‌های اپیدرم بر سطح پوست به‌ویژه در مفصل زانو و آرنج می‌شود. البته این اشکال صدفی در هر نقطه از بدن ازجمله دست‌ها، پاها، گردن و صورت امکان پدید آمدن دارند.

انواع مختلف پسوریازیس

پلاکی (plaque)

حالت پلاکی شایع‌ترین نوع پسوریازیس است به‌صورتی‌که حدود ۸۰ درصد افراد مبتلا، به نوع پلاکی آن مبتلا هستند. در این عارضه پلاک‌های ملتهب و قرمز به صورت موضعی در بخش‌هایی از پوست دیده می‌شود. این پلاک‌ها عمدتاً با فلس‌های نقره‌ای- سفید پوشیده شده است. چنین پلاک‌هایی بیشتر بر روی آرنج، زانوها و پوست سر دیده می‌شود.

تاولی (Pustular)

این نوع از بیماری در افراد بالغ شایع‌تر است. در پسوریازیس تاولی، برجستگی‌های تاول مانند که داخل آن چرک سفید قرار دارد در برخی از نواحی پوست به‌صورت ملتهب و قرمز وجود دارد. این شکل از پسوریازیس به‌صورت پچ‌های محدود و موضعی، برخی نقاط پوست نظیر دست‌ها و پاها را درگیر کرده و گستردگی بالایی ندارد.

پسوریازیس ناخن (Nail Psoriasis)

پسوریازیس ناخن باعث تغییر شکل ظاهری ناخن در دست‌ها و پاها و افزایش ضخامت آن‌ها می‌شود. در افراد مبتلا به این بیماری، رشد ناخن‌ها غیر طبیعی می‌شود و رنگ آن‌ها تغییر می‌کند.

پسوریازیس معکوس (inverse)

پسوریازیس معکوس سبب بروز نقاط براق و ملتهب بر روی پوست می‌شود. این نوع پسوریازیس عمدتاً در زیر بغل، اطراف پستان‌ها، کشاله ران و اطراف ناحیه تناسلی دیده می‌شود.

اریترودرمیک (erythrodermic)

این نوع پسوریازیس از نوع شدید بیماری است و شیوع بسیار کمی دارد. در مراحل اولیه این بیماری، سطح وسیعی از پوست همانند آفتاب‌سوختگی قرمز و ملتهب می‌شود. در مرحله بعدی راش‌های قرمز که با سوزش همراه هستند ظاهر می‌شوند و حدود ۹۰ درصد سطح پوست را در بر می‌گیرند.

معمولاً بیماران در این مرحله از بیماری دچار تب و ضعف عمومی بدن می‌شوند. ازآنجاکه این نوع از پسوریازیس از بیماری‌های پرخطر به شمار می‌آید افراد مبتلا بایستی تحت نظر پزشک دوره‌های درمانی را طی نمایند.

پسوریازیس پوست سر (Scalp Psoriasis)

خال‌دار (Guttae)

نوع خالدار پسوریازیس عمدتاً در کودکان بروز می‌کند. در این نوع پسوریازیس نقاط صورتی کوچکی بر روی پوست ظاهر می‌شود. این خال‌های صورتی بیشتر بر روی شکم، بازوها و پاها دیده می‌شود. خال‌های صورتی پوست براثر عفونت‌های باکتریایی مثل عفونت مجاری تنفسی فوقانی و یا سایر عفونت‌های استافیلوکوک تحریک‌شده و تعداد آن‌ها افزایش می‌یابد.

پسوریازیس پوسته‌ای

عوارض این نوع از پسوریازیس اسهال، تب و لرز و خارش شدید پوست است. پسوریازیس پوسته‌ای نسبت به انواع دیگر این بیماری شیوع کمتری دارد؛ ولی سرعت گسترش بیماری بیشتر است. در مراحل اولیه این نوع پسوریازیس، یک ضایعه پوستی در دست یا پا ایجاد می‌شود و به سرعت شروع به بزرگ شدن می‌کند. در این نوع بیماری، پوست بدن نازک می‌شود و تار و پودهای حاوی مایع پوستی در زیر آن قابل مشاهده است.

مفصلی

این نوع از پسوریازیس علاوه بر پوست، مفاصل بدن را هم درگیر می‌کند. گاهی این بیماری به قدری سریع رشد می‌کند که باعث خشکی و سفتی مفاصل خواهد شد. این سفتی گاهی باعث تغییر شکل مفاصل هم می‌شود. تغییر ناخن‌ها، سفتی و تغییر شکل مفاصل و پوسته‌پوسته شدن پوست از عوارض این نوع پسوریازیس است.

علائم پسوریازیس چیست؟

با توجه به وجود انواع مختلف پسوریازیس، علائم این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در برخی بیماران پراکندگی فلس‌های پسوریازیسی کم و اندازه آن‌ها کوچک است اما در برخی دیگر وسعت التهاب پوستی و بثورات ایجادشده وسیع بوده و تا ۹۰ درصد پوست را نیز فرامی‌گیرد. شایع‌ترین علائم پسوریازیس به شرح زیر است:

• ایجاد پچ‌های برجسته و ملتهب بر روی پوست
• پدید آمدن فلس‌های نقره‌ای-سفید و یا پلاک‌های قرمزرنگ بر روی پوست
• خشکی پوست که ممکن به‌سادگی ترک‌خورده و دچار خونریزی شود
• احساس سوزش و خارش در اطراف پچ‌های ملتهب
• احساس درد و ورم در ناحیه مفاصل

البته ممکن است یک فرد مبتلا به پسوریازیس تمام این علائم را تجربه نکند. برای مثال در نوع پسوریازیس پلاکی و خالدار علائم خفیف هستند و خونریزی و درد مفاصل به‌ندرت دیده می‌شود درحالی‌که در پسوریازیس اریترودرمیک که نوع شدید پسوریازیس است بسیاری از علائم بالا ظاهر می‌شود. بیشتر افراد مبتلا علائم را به‌صورت چرخه‌ای تجربه می‌کنند. در هر دوره به مدت چند روز علائم عود کرده و پس از مدتی دوباره ناپدید و یا شدت آن‌ها بسیار کم می‌شود. در برخی شرایط ممکن است عوامل محیطی و یا عفونت‌های باکتریایی سبب تشدید علائم بالینی شوند.

آیا پسوریازیس مسری است؟

پسوریازیس مسری نیست چراکه عامل این بیماری میکروبی نیست بلکه یک نقص ژنتیکی در چرخه تکثیر سلول‌های پوستی است که باعث تولید بیش‌ازحد سلول‌های اپیدرم می‌شود. بنابراین تماس با پلاک‌های پوستی فرد مبتلا به پسوریازیس شما را در معرض ابتلا به این بیماری قرار نمی‌دهد.

تشخیص پسوریازیس چگونه انجام می‌شود ؟

پزشکان برای تشخیص پسوریازیس از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند؛ اما معمول‌ترین این روش‌ها از قرار زیر هستند:

نمونه‌برداری

اگر به هر دلیلی پزشک در تشخیص خود دچار تردید بشود؛ نمونه‌برداری انجام می‌شود. در این روش تشخیص پسوریازیس، نمونه کوچکی از زخم را به آزمایشگاه می‌فرستند. در آزمایشگاه نمونه زیر میکروسکوپ قرار می‌گیرد و بررسی می‌شود. پس از آن پزشک می‌تواند نوع بیماری را تشخیص داده و داروهای مناسب را تجویز کند.

آزمایش فیزیکی

در غالب اوقات پزشک با مشاهده عینی زخم‌ها بیماری را تشخیص می‌دهد؛ زیرا علائم پسوریازیس به خوبی قابل تشخیص هستند. در این نوع تشخیص، دکتر به اطلاعات ریز به ریز بیمار نیاز دارد؛ این اطلاعات باید توسط بیمار به پزشک داده شوند.

چه عواملی سبب تشدید شدن علائم پسوریازیس می‌شوند؟

استرس

استرس و اضطراب یکی از علل مهم در عود و تشدید علائم پسوریازیس است. افراد مبتلا می‌توانند با یادگیری مهارت‌های کنترل استرس و آرامش ذهن، کمک بزرگی به فروکش کردن علائم و افزایش کیفیت زندگی خود نمایند. به دلیل تأثیر مخرب استرس در افزایش پیام‌رسان‌های التهابی در بدن، سیستم ایمنی دچار افزایش حساسیت و اختلال عملکرد شده و نتیجه آن بروز بیشتر پلاک‌های پوستی و التهاب است.

مشروبات الکلی

یکی دیگر از عوامل مخرب بر تشدید علائم پسوریازیس استفاده از مشروبات الکلی است. ترکیبات این نوشیدنی‌ها علاوه بر تأثیر مخرب بر روی سلول‌های پوستی، سبب اختلال در سیستم ایمنی نیز می‌شوند که نتیجه آن افزایش التهاب و آسیب‌های پوستی است.

جراحت‌های پوستی

یک بریدگی، خراش و یا زخم ممکن است سبب تشدید علائم پسوریازیس گردد. این آسیب‌های پوستی باعث ایجاد طوفان‌های التهابی موضعی در پوست می‌شوند و اثر تشدیدکننده بر علائم دارند.

برخی داروها

مصرف برخی داروها منجر به تحریک ضایعات پوستی و ایجاد پچ‌های ملتهب می‌شود. شایع‌ترین این داروها عبارت‌اند از:

• داروهای حاوی لیتیم
• داروهای ضد مالاریا
• برخی از داروهای مورداستفاده برای درمان فشارخون

عفونت‌ها

برخی عفونت‌های باکتریایی مانند عفونت‌های استرپتوکوکی گلو سبب تشدید علائم می‌شوند. عفونت باکتریایی با تحریک گسترده سیستم ایمنی و افزایش سلول‌های سفید، باعث حمله مجدد سلول‌های ایمنی به سلوهای خودی موجود در پوست و اپیدرم می‌شود.

راهکارهای خانگی برای درمان پسوریازیس

هرچند بیماری صدفک پوستی یک بیماری نسبتا وحشتناک به نظر می‌رسد و در بسیاری از موارد غیر قابل درمان است؛ اما می‌توان با استفاده از راهکارهای ساده خانگی، از شدت عوارض این بیماری تا حد زیادی کم کرد. اصلی‌ترین اقداماتی که می‌توانید در خانه برای کاهش عوارض پسوریازیس انجام دهید؛ از قرار زیر هستند:

• حمام کردن

کسانی که مشکل پوستی دارند؛ بهتر است که روزانه حمام کنند. استفاده از صابون‌های عطری برای این افراد ممنوع است و بهتر است بعد از حمام پوست خود را با روغن‌های طبیعی کاملا چرب کنند. دمای آب برای این افراد باید ولرم باشد؛ زیرا آب داغ یا سرد برای آن‌ها مضر خواهد بود.

• استفاده از مرطوب‌کننده‌ها

استفاده از مرطوب‌کننده‌ها و لوسیون‌های ضد حساسیت برای افراد مبتلا به پسوریازیس بعد از هر استحمام لازم است. برای اینکه خود را از انواع حساسیت‌ها دور کنید؛ از هیچ‌گونه لوازم عطری آرایشی بهداشتی استفاده نکنید.

• کاهش وزن

اگر اضافه‌وزن دارید؛ در اسرع وقت به کاهش وزن روی بیاورید. کاهش وزن باعث کم شدن چربی و تعرق در بدن می‌شود؛ همین عوامل تا حد زیادی به بهبود پسوریازیس کمک می‌کنند.

• قرار گرفتن در نور خورشید

نور خورشید به دلیل داشتن ویتامین دی یک داروی طبیعی برای پسوریازیس است. افراد مبتلا به این بیماری فراموش نکنند که قبل از قرار گرفتن در معرض نور خورشید حتما از کرم ضد آفتاب استفاده کنند.

• استفاده از مکمل‌ها

انواع ویتامین‌های خوراکی مثل امگا ۳ و ویتامین دی می‌توانند در بهبود این بیماری کمک کنند. شیر، سویا و آلوئه ورا را هم برای کاهش عوارض پسوریازیس توصیه کرده‌اند.

• حفظ آرامش

یکی از عواملی که باعث تشدید علامت‌های صدفک پوستی می‌شود؛ داشتن استرس است. هر چقدر که به آرامش بدن و اعصاب خود بیشتر کمک کنید؛ به همان نسبت به بهبود بیماری خود کمک کرده‌اید. از ورزش‌های یوگا و مدیتیشن برای تسکین اعصاب خود کمک بگیرید.

• کاهش مصرف دخانیات و نوشیدنی‌های الکلی

مصرف همه انواع دخانیات و نوشیدنی‌های الکلی باعث تشدید این بیماری می‌شود. برای بهبود بیماری خود و جلوگیری از عوارض بعدی بهتر است که در ترک سیگار بکوشید.

برای کاهش عوارض پسوریازیس از چه غذاهایی استفاده کنیم ؟

افراد مبتلا به پسوریازیس می‌توانند با گنجاندن برخی مواد ساده در رژیم غذایی خود تا حد زیادی شدت این بیماری را کاهش دهند. به این افراد توصیه می‌شود که از غذاهای طبیعی مثل ماهی سالمون، میگو و سویا استفاده کنند. به علاوه این افراد باید از مصرف غذاهای فرآوری شده مثل فست فودها، گوشت قرمز و ‌چربی‌های اشباع شده پرهیز کنند.

علاوه بر این می‌توانند با استفاده از مواد طبیعی، داروهایی را برای التیام بخشیدن به زخم‌های خود درست کنند. در ادامه بهترین مواد غذایی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس و ترکیباتی که می‌توانند التیام‌بخش زخم‌های آن‌ها باشند؛ معرفی شده‌اند.

ماهی

به جای استفاده از مکمل‌های ویتامین از ماهی تازه استفاده کنید. داروهای شیمیایی ممکن است باعث مسمومیت دارویی شوند؛ ولی ماهی تازه علاوه بر داشتن ویتامین‌های D و A، سرشار از امگا ۳ هست که برای درمان پسوریازیس بسیار مفید است.

زردچوبه

زردچوبه یک ماده ضد التهابی است که می‌تواند در بهبود پسوریازیس ایفای نقش کند. شما می‌توانید روزانه یک گرم زردچوبه را همراه یک لیوان آب گرم میل کنید و یا اینکه صابون زردچوبه را تهیه کرده و با آن پوست خود را بشویید. زردچوبه اگر با روغن زیتون و یا روغن نارگیل مخلوط شود؛ برای درد مفاصل که بر اثر پسوریازیس به وجود آمده است مناسب است. روغن خشخاش همراه با زردچوبه بهترین روغن برای درمان مفاصل است.

سرکه سیب

یک قاشق عسل و یک لیوان آب ولرم و ۴ قاشق سرکه سیب را با هم مخلوط و صبح ناشتا میل کنید. این محلول تا حد زیادی از بروز علائم بیماری جلوگیری می‌کند. شما می‌توانید محل زخم‌های پسوریازیس را با محلول آب و سرکه سیب با یک تکه پنبه بشویید؛ این کار برای رفع خارش و التهاب پوست مناسب است.

ژل آلوئه ورا

آلوئه ورا یک گیاه جادویی است؛ ژل این گیاه را می‌توانید هم به صورت خوراکی و هم به صورت موضعی استفاده کنید.

پوست موز

پوست موز را به صورت خمیر در آورید و به آن کمی پودر زردچوبه بزنید. این مخلوط تا حد زیادی خارش زخم‌ها را کاهش خواهد داد.

جوش شیرین

جوش شیرین، عسل و آب را با هم مخلوط کنید و درون یخچال قرار دهید. در مواقعی که زخم‌ها به شدت خارش دارند؛ از این محلول بر روی زخم‌ها بزنید.

کیسه یخ

کیسه یخ را می‌توانید از داروخانه تهیه کنید. از این کیسه برای درمان خارش‌های شبانه و کم کردن درد مفاصل استفاده کنید.

خمیر سیر و ژل آلوئه ورا

این ترکیب برای کاهش التهاب زخم‌های پسوریازیس بسیار مفید است.

برگ کلم

برگ کلم آب پز شده را با روغن بادام مخلوط کنید و به شکل خمیر در بیاورید. این خمیر را بر روی نواحی آسیب‌دیده پوست خود قرار دهید تا التهاب و خارش آن‌ها کاهش پیدا کند.

نوشیدن آب

افراد مبتلا به پسوریازیس نوشیدن آب را باید به صورت جدی‌تر در برنامه خود قرار دهند. ورزش کردن و نوشیدن آب در بهبود بیماری و علائم آن بسیار مفید خواهد بود.

درمان دارویی پسوریازیس چگونه است؟

پسوریازیس درمان قطعی ندارد اما برخی داروها و توصیه‌های درمانی می‌تواند شدت علائم را کاهش دهد. درمان دارویی به دو شکل است؛ استفاده از پمادهای موضعی و استفاده از داروهای سیستمیک و خوراکی.

پمادهای موضعی

پماد و کرم‌های موضعی که بر روی پوست آسیب‌دیده استفاده می‌شوند برای کاهش علائم پسوریازیس نوع خفیف تا متوسط مفید است. این داروها شامل موارد زیر است:

• رتینوئیدهای پوستی
• کورتیکواستروئید
• دیترانول
• پمادهای آنالوگ ویتامین D
• سالیسیلیک اسید
• مرطوب کننده‌های پوستی

داروها سیستمیک و خوراکی

برای بیماران مبتلا به نوع شدید پسوریازیس که به درمان‌های موضعی پاسخ موثری نمی‌دهند داروهای خوراکی و یا تزریقی تجویز می‌شود. با توجه به اثرات جانبی این داروها، پزشکان تنها برای بازه زمانی کوتاهی آن‌ها را تجویز می‌کنند. این داروها عبارت‌اند از:

• متوترکسات: این دارو سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بوده و مانع از حرکت سلول‌های سفید خون به سمت پوست می‌شوند. معمولاً این دارو عوارض زیادی ازجمله اختلال در عملکرد کبد، کلیه و مغز استخوان دارد.
• سیکلوسپورین: این دارو نیز سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است و مانع از حمله سلول‌های سفید خون به سلول‌های پوستی می‌شود. از عوارض این دارو متورم شدن و التهاب لثه‌ها است. جهت کاهش ابتلا به این عارضه توصیه می‌شود دندان‌های خود را روزانه مسواک زده و از نخ دندان استفاده کنید. همچنین به‌منظور پیشگیری از هر نوع آسیب دندانی به‌طور مرتب به دندان‌پزشک مراجعه نمایید.
• رتینوئیدها: این داروها با کاهش تکثیر سلولی، مانع از انباشتگی سلول‌های پوستی و ایجاد پلاک‌های پوستی می‌شوند. با توقف استفاده از این دارو، علائم دوباره ظاهر می‌شوند. از عوارض دارویی چنین داروهایی می‌توان به ریزش مو و التهاب لب‌ها اشاره کرد.

نوردرمانی

در برخی از انواع پسوریازیس می‌توان با نوردرمانی و یا بهره گرفتن از اشعه UV نور خورشید علائم را کاهش داد. اشعه UV قادر است سلول‌های سفید خون که به سلول‌های پوستی حمله کرده‌اند را از بین ببرد. در پسوریازیس‌های نوع وخیم که علائم شدیدی بروز می‌دهند ترکیب نوردرمانی با داروهای تجویزشده جهت کاهش علائم مفید است.

نکات مهم جهت درمان بیماری پوستی پسوریازیس

• نکات مهمی حاصل برآیند به وجود آمدن بیماری پسوریازیس هستند. عوامل ژنتیک، عفونی و محیطی هستند که اطلاعات اندکی درباره اثرات آن ها بر این بیماری وجود دارد.
• افراد مبتلا به بیماری پوستی پسوریازیس باید نهایت سعی خود را بکنند تا از استرس دور باشند. زیرا استرس شدید میتواند باعث تشدید این بیماری و ایجاد خارش و التهاب شود.
• رژیم غذایی در افراد مبتلا مهم است و استفاده از غذاهای دارای اسانس و طعم دهنده های مصنوعی و نگهدارنده ممکن است اوضاع این بیماری را وخیم کند.
• انجام ورزش و تحرکی که با عرق کردن بسیار همراه باشد جهت دفع سموم پسوریازیس بسیار مهم است. اما در عین حال استفاده از مکمل های ورزشی بدنسازی اوضاع این بیماری را وخیم تر می‌کند.
• این نکته را در نظر داشته باشید که بیماری های ژنتیکی قابل درمان قطعی نیستند ولی قابل کنترل هستند مانند بیماری های: قند خون، چربی خون، فشار خون و …

عوارض پسوریازیس

سایر مشکلات بهداشتی ممکن است در نتیجه پسوریازیس ایجاد شود. در حالی که برخی از مردم آن را بیماری پوستی می دانند، پسوریازیس می تواند بر استخوان ها، عضلات و سیستم متابولیکی نیز تأثیر بگذارد.

تفاوت اگزما و پسوریازیس چیست؟

اگزما یکی از مشکلات پوستی است که براثر خشک شدن بیش‌ازحد پوست در پاسخ به برخی محرک‌هایی نظیر ضدعفونی‌کننده‌های الکلی، مواد شوینده و یا آلرژن‌های تماسی ایجاد می‌شود. در اگزما علائمی همچون التهاب پوست، پوسته‌پوسته شدن، ترک خوردن، خارش و قرمزی پوست ایجاد می‌شود. اما پسوریازیس ناشی از یک مشکل در سیستم ایمنی افراد است که سبب تجمع انباشتگی سلولی بر روی پوست شده و به‌صورت پلاک‌های برآمده سفیدرنگ قابل‌تشخیص است.

آیا افراد مبتلا به پسوریازیس می‌توانند ازدواج کنند ؟

ازدواج برای افراد مبتلا به پسوریازیس مانعی ندارد؛ اما افراد باید راجع به بیماری خود، قبل از عقد با فرد مقابل صحبت کنند. اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و قصد ازدواج دارید؛ باید تمامی اطلاعات راجع به این بیماری را بدانید. به علاوه باید قبل از اقدام به هر کاری با پزشک معالج خود هم مشورت کنید تا بتواند راه‌های جلوگیری از انتقال این بیماری ارثی را به شما آموزش داده و به این ترتیب یک رابطه سالم و کنترل شده را برای شما به ارمغان آورد.

آیا کودکان هم به پسوریازیس مبتلا می‌شوند؟

پسوریازیس در کودکان هم قابلیت شیوع و خودنمایی دارد. زخم‌هایی که در بزرگ‌سالان به وجود می‌آیند؛ معمولا ۲۸ تا ۳۰ روز بعد بزرگ می‌شوند. ولی در کودکان، ایجاد این زخم‌ها سرعت بیشتری دارد و تنها ۳ تا ۴ روز طول می‌کشد.

در کودکان به دلیل بالاتر بودن سرعت ترمیم سلول‌های پوستی و جایگزینی آن‌ها، سرعت رشد این بیماری هم افزایش پیدا خواهد کرد. این بیماری در کودکان گاهی با یک سرماخوردگی و یا عفونت گلو خودش را نشان می‌دهد. گاهی این خارش‌های شدید مخصوصا در شب، برای کودکان غیر قابل تحمل می‌شود و خاراندن زخم‌ها به شدت یافتن آن‌ها کمک می‌کند.

برای جلوگیری از شدت یافتن بیماری، به دست‌های کودکان هنگام خواب دستکش بکنید. به علاوه داروهایی که پزشک برای آن‌ها تجویز کرده است؛ حتما به موقع و با همان دوز تجویزی باید مصرف شوند. در کنار این‌ها برای کاهش شدت پسوریازیس در کودکان باید پوست کودک را همواره مرطوب نگه دارید، لباس‌های خشن و پلاستیکی را به او نپوشانید و مراقب باشید که نکات بهداشت فردی را به خوبی رعایت کند.