۸ رفتار کودک که نباید نادیده بگیرید

داشتن فرزند یکی از چالش برانگیزترین جنبه‌های زندگی است. حتی اگر کتاب‌های زیادی در این زمینه بخوانید، فیلم‌های زیادی ببینید و در کلاس‌های زیادی شرکت کنید، هیچ‌کدام این فعالیت‌ها نمی‌تواند مثل تجربه واقعی داشتن فرزند شما را برای این مسئولیت بزرگ آماده کند. همچنان‌که فرزندان‌تان رشد می‌کنند، شخصیت و دیدگاه‌شان بر اساس تجربیاتی که در زندگی خود کسب کرده‌اند، شکل می‌گیرد و بر این اساس رفتار‌های خاصی از آن‌ها بروز می‌کند که برخی از آن‌ها مثبت هستند، اما برخی دیگر، ممکن است برای شما نگران کننده باشد و نادیده گرفتن‌شان باعث تثبیت آن رفتار در کودک شود. در این مطلب به برخی از رفتار‌های نگران کننده کودکان اشاره کرده‌ایم که شما نباید آن‌ها را نادیده بگیرید. با ما همراه باشید.

بی‌احترامی به دیگران: بی‌احترامی به دیگران رفتاری است که هرازگاهی در همه کودکان بروز می‌کند و مهم است که شما به سرعت، اما با روشی نرم با آن برخورد کنید. نادیده گرفتن این رفتار باعث می‌شود کودک برای انجام آن بی‌احترامی تا زمانی که توجه شما را جلب کند، تشویق شود. اولین کاری که باید انجام دهید، این است که علت بی‌احترامی کودکان به دیگران را بیابید. در مرحله بعد می‌توانید با توضیح علت اشتباه بودن رفتارش را به او بیاموزید تا آرام و ساکت بماند و در هر شرایطی برای گرفتن بهترین نتایج، به دیگران احترام بگذارد.

دروغ گفتن: دروغ گفتن تقریباً در زندگی بیشتر کودکان به طور حتم اتفاق می‌افتد، زیرا کودکان با این رفتار محدودیت‌های خودشان و کار‌هایی را که می‌توانند و نمی‌توانند انجام بدهند، می‌سنجند. با این حال مهم است که شما با آرامش و احترام به این رفتار کودک‌تان بپردازید. کاری که می‌توانید انجام دهید، این است که اهمیت صادق بودن و نقش اعتماد دیگران به ما در برقراری ارتباط مناسب با آن‌ها را به فرزندتان بیاموزید. درعین حال به تنبیه مناسبی فکر کنید تا به فرزندتان بیاموزید که دروغ گویی غیرقابل قبول است.

بی‌ادبی: آموختن آداب رفتار با دیگران ممکن است کار زمان بری باشد؛ بنابراین مطمئن شوید که برای آموختن این آداب به فرزندتان، فشار زیادی به او وارد نمی‌کنید. وقتی رفتار بی‌ادبانه‌ای از کودک‌تان مشاهده کردید، به جای عصبانی شدن، به آرامی اهمیت احترام به دیگران را یادآور شوید و به او بفهمانید که باید همان طوری با دیگران رفتار کند که دوست دارد دیگران با او رفتار کنند.

بی‌اعتنایی به کار‌های بد دیگر کودکان: اگر کودک شما در محیط مدرسه یا خانه به رفتار‌های بد کودکان همبازی خود به عنوان مثال قلدری کردن آن‌ها بی‌توجه است، بهتر است شما بی‌توجهی کودک‌تان به این رفتار بد را نادیده نگیرید. در این حالت سعی کنید موقعیت را ارزیابی کنید و با همراهی فرزندتان راه‌حل مناسبی بیابید برای موقعیتی که کودک در آن درگیر است. به فرزندتان کمک کنید درک کند که چرا رفتار آن کودکان اشتباه است و چطور باید با آن برخورد شود.

دزدی: برداشتن وسایل دیگران یک مشکل کاملا رایج است که برای بسیاری از کودکان پیش می‌آید. مهم این است که هرچه سریع‌تر به آن رسیدگی کنید، زیرا این رفتار می‌تواند به یک عادت تبدیل شود. برای مقابله با این مشکل، باید مطمئن شوید که می‌توانید آرامش‌تان را حفظ کنید تا کودک پیام شما را دریافت کند، نه این‌که صحبت‌های شما باعث ایجاد مشاجره با او شود. به فرزندتان بیاموزید که برای داشتن چیزی باید هزینه آن را پرداخت کند، چیز‌هایی را که بدون اجازه دیگران برداشته است به آن‌ها برگرداند و از آن‌ها عذرخواهی کند.

رقابت بیش از حد با خواهر و برادر: اگر دو یا چند فرزند دارید، رقابت بین آن‌ها می‌تواند نشان‌دهنده یک مشکل باشد. بیشتر اوقات رقابت میان فرزندان از احساس حسادت ناشی می‌شود. راه‌حل مشکل این است که اطمینان حاصل کنید برای هر دو فرزند به اندازه مساوی وقت صرف می‌کنید و با هر دوی آن‌ها رفتار یکسانی دارید. درباره مشکلات فردی‌شان با آن‌ها صحبت و کاری کنید که بفهمند جایگاه برابری نزد شما دارند.

بد زبانی: استفاده از کلمات نامناسب و زبان توهین‌آمیز اغلب از طریق والدین به فرزندان منتقل می‌شود، گاهی حتی بدون این‌که خودشان متوجه باشند. در واقع کودکان رفتارهای پدر و مادر را به طور ناخودآگاه درونی می‌کنند. نادیده گرفتن این رفتار در کودکان با سنین بالاتر از ۵ تا ۶ سال می‌تواند باعث تثبیت آن در کودک شود. ساده‌ترین راه‌حل برای پیشگیری، اجتناب از به کار بردن زبان توهین‌آمیز در مقابل فرزندان است. همچنین باید به آن‌ها فهماند که این الفاظ، عبارت‌های مناسبی نیستند و نباید از آن‌ها استفاده کنند. اگر با وجود تذکرات، کودک رفتار خود را تکرار کرد باید از روش‌های تنبیهی از قبیل محروم ساختن او از برخی امتیازات استفاده کرد.

رفتار خشونت‌آمیز و پرخاشگرانه: عصبانیت یک احساس طبیعی است که هر انسانی در زندگی خود آن را تجربه می‌کند، اما اگر این احساس تبدیل به یک رفتار پرخاشگرانه شود، می‌تواند نشان دهنده چندین مشکل باشد. پرخاشگری رفتاری است که معمولا آموخته می‌شود؛ بنابراین باید بفهمید کودک‌تان آن را از کجا آموخته است و شما چگونه می‌توانید این رفتار را در او به حداقل برسانید. آرامش‌تان را حفظ کنید و برای کودک توضیح بدهید که او هم می‌تواند در هر شرایطی با آرامش رفتار کند.