درمان جراحت های قرنیه با لنز تماسی

از پایگاه خبری مدیکال ساینس، قرنیه خارجی ترین سطح چشم است و از سه نوع سلول اصلی تشکیل شده است که اپی تلیوم سطحی، کراتوسیت های استروما و سلول های اندوتلیالی تک لایه داخلی نام دارند. در حال حاضر برای درمان جراحت های قرنیه، از بانداژی استفاده می شود که از جنس غشای آمنیوتیک (amniotic) جفت انسان است.

غشای آمنیوتیک داری خاصیت ضد التهابی و ضد زخم است، به علاوه این بانداژ حاوی فاکتورهای رشد است که به بهبودی سریعتر زخم قرنیه کمک می کنند. یکی از معایب این روش، اثرات متفاوت آن در بیماران مختلف است و گاهی درمان مطابق انتظار پیش نمی رود، از طرفی در صورت کاهش تعداد اهداشوندگان، درمان با مشکل جدی مواجه می شوند.

محققان استرالیایی برای حل این مشکلات به روشی دست یافتند که احتمال می رود جایگرین بهتری برای بانداژ قرنیه باشد.

در این روش از یک عدسی صلبیه استفاده می شود که بزرگتر از لنزهای تماسی متداول است. این لنز یک لایه منحنی پوشیده از اشک روی قرنیه قرار می دهد. سطح داخلی لنز از سلول های استرومای مزانشیمی پوشیده شده که از اهداکننده دریافت می شود و نسبت به روش قبلی تاثیر بیشتری در بهبود جراحت دارد و از طرفی استفاده از آن ساده تر است.

این روش علاوه بر استفاده در درمان زخم قرنیه، در درمان جراحت های ناشی از سوختگی، ‌مواد شیمیایی و گرما قابل استفاده است. قرار است این روش پس از آزمایش های بالینی برای بیماران قابل استفاده شود.