تشخیص دفع پروتئین در ادرار در 24ساعت!

پروتئین در ادرار – که پروتئینوری proteinuria نامیده می شود – مشکلی است که مقدار پروتئین زیادی در نمونه ادرار مشاهده می شود. پروتئین یکی از موادی است که در زمان آزمایش ادرار و تجزیه و تحلیل محتویات ادرار شناسایی می شود. کم بودن سطح پروتئین در ادرار طبیعی <Protein level in normal urine>است. افزایش موقتی سطح پروتئین در ادرار هم غیر طبیعی نیست، به خصوص در افراد جوان بعد از ورزش کردن یا در طول بیماری. اما بالا بودن مداوم سطح پروتئین در ادرار ممکن است نشانه بیماری کلیه باشد. پروتئین ها یکی از اجزاء اصلی تمامی اعضای بدن ما هستند. یعنی پروتئین در ماهیچه ها، استخوان ها، موها و ناخن ها و … وجود دارد. پروتئین هایی که در خون ما هستند نیز کارهای مهمی انجام می دهند. آنها ما را از عفونت حفظ می کنند و به لخته شدن خون کمک می ­کنند. بنابراین مهم است که سطح مناسبی از پروتئین را در بدن خود حفظ کنیم. کلیه های ما وقتی سالم هستند وظیفه انجام این کار را بر عهده دارند. اما کلیه های  آسیب دیده، ممکن است پروتئین هایی مانند آلبومین را از خون به ادرار برسانند. البته دفع پروتئین از ادرار می­ تواند به دلیل تولید بیش از حد پروتئین در بدن باشد. بنابراین اگر در آزمایش ادرار پروتئین شما زیاد باشد احتمال دارد که بیماری کلیوی داشته باشید.

مقدار نرمال پروتئین در ادرار چقدر است؟

نسبت آلبومین (نوعی پروتئین) به کراتینین، مقدار نرمال دارد. اگر آزمون کراتینین در واحد میلی گرم در دسی لیتر (mg / dl) اندازه گیری شود و آلبومین در واحد های میکروگرم در دسی لیتر اندازه گیری شود، ۳۰ میکروگرم آلبومین در هر میلیگرم کراتینین و یا کمتر مقدار نرمال است.

دفع پروتئین در ادرار شما موقتی است؟

شرایطی که باعث افزایش موقتی سطح پروتئین در ادرار می شوند، اما لزوما نشان دهنده وجود مشکل در کلیه ها نیستند، عبارتند از:

    کم آبی بدن

    استرس های عاطفی

    قرار گرفتن در معرض سرمای شدید

    تب

    ورزش سنگین

    عفونت

    اختلال در سیستم ایمنی

    مصرف برخی داروها

دفع پروتئین در ادرار چه علائمی دارد؟

در مراحل اولیه فرد به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند به وجود پروتئین در ادرار ش و دفع آن پی ببرد و این موضوع فقط با مشاهده نتیجه آزمایش قابل‌تشخیص است. اگر میزان آلبومین ادرار از مقادیر مشخصی بیشتر شود، هم ادرار کف‌آلود می‌شود و هم بدن بیمار شروع می‌کند به ورم‌کردن به طوری که دست‌ها، پاها، صورت و ساق‌ پاها دچار تورم خواهد شد.

چه کسانی بیشتر در معرض دفع پروتئین هستند؟

سردسته آنها مبتلایان دیابت هستند. چه دیابت نوع 1 و چه دیابت نوع 2. دومین گروه، افراد دچار فشارخون هستند و سومین گروه کسانی که سابقه بیماری کلیوی دارند. افراد دچار بیماری‌های التهابی گلومرول‌ها هم مستعد این هستند که پروتئین از خون به ادرارشان برود. البته بیماری‌های زیادی هستند که می‌توانند باعث دفع پروتئین در ادرار شوند.

تشخیص دفع پروتئین در ادرار در 24ساعت

وجود پروتئین در ادرار نشانه مهمی است که معلوم می‌کند کلیه ما بیمار است. نتیجه آزمایش ادرار ساده نمی‌تواند وجود آلبومین یا پروتئین را در ادرار نشان دهد. روش مهم، جمع‌آوری ادرار بیست و چهار ساعته است. برای انجام این آزمایش، آزمایشگاه به بیمار ظرفی می‌دهد که طی ساعت ادرارش را جمع کند و بعد میزان پروتئین ادرار دقیق اندازه‌گیری می‌شود. امروزه این کار سخت، کمتر انجام می‌شود و به جای آن میزان پروتئین و کراتینین را در هر نمونه از ادرار بیمار و نسبت پروتئین به کراتینین ادرار را اندازه می‌گیرند. اگر این میزان بیشتر از 30 باشد، نشان‌دهنده وجود پروتئینوری یا وجود مرضی پروتئین در ادرار است و این بیماران باید بیشتر مراقب سلامتشان باشند. کراتینین خون نشانه دقیقی است که عملکرد کلیه را نشان می‌دهد و با اندازه‌گیری آن می‌توانیم به میزان خونی که کلیه‌ها در هر دقیقه از مواد زائد تصفیه می‌کنند، پی ببریم. اگر این میزان کمتر از 60 میلی‌لیتر در دقیقه باشد، نشان‌دهنده آسیب شدید کلیوی است.

تست جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته یک نمونه تست آزمایشگاهی است که چندین مورد را در ادرار اندازه گیری می‌کند. این تست معمولا برای عملکرد کلیه استفاده می‌شود. تست ادرار ۲۴ ساعته بوسیله جمع کردن ادرار در یک ظرف خاص طی یک دوره کامل ۲۴ ساعته است. این ظرف باید تا زمان بردن ادرار به آزمایشگاه خنک نگه داشته شود.

ادرار از آب و مواد شیمیایی محلول در آن همچون سدیم و پتاسیم ساخته شده است. این ماده همچنین حاوی اوره است. این ماده به هنگام تجزیه پروتئین ساخته می‌شود. و حاوی کراتینین است که از تجزیه عضله ایجاد می‌شود. به طور طبیعی ادرار حاوی مقادیر خاصی از این تولیدات زائد است. اگر این مقادیر در اندازه‌های نرمال نباشد، یا در صورتی که مواد دیگری موجود باشند، ممکن است نشانه یک بیماری خاص یا عارضه‌ای باشد.

به منظور انجام آزمایش ادرار نمونه ادرار صبحگاهی که غلیظ ترین نمونه می باشد مناسب تر است. برای سنجش کمی مواد نمونه ادرار ۲۴ ساعته، ۲ تا ۱۲ ساعته نیز استفاده می شود. موادی نظیر هورمون ها، پروتئین ها و الکترولیت ها به طور متغیر در عرض ۲۴ ساعت دفع می شوند، بنابراین بررسی نتایج ادرار ۲۴ ساعته بهتر از نمونه های تصادفی می باشد

حجم ادرار 24 ساعته چقدر باید باشد (Urine total Volume در آزمایش نشانه چیست )

اندازه گیری حجم ادرار طی فواصل زمانی در تشخیص کلینیکی ارزشمند می باشد. مقدار متوسط حجم طبیعی ادرار در 24 ساعت در فرد بالغ طبیعی ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی لیتر (در حالت طبیعی ۶۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی لیتر) می باشد.

• حجم ادرار بیش از ۲۰۰۰ میلی لیتر در۲۴ ساعت پلی اوری نامیده می شود. افزایش مصرف آب، افزایش مصرف نمک، افزایش مصرف پروتئین خوراکی و بعضی داروها نظیر کافئین، الکل، تیازید و محلول های گلوکز باعث افزایش دفع ادرار می شود.
• دیابت بی مزه و دیابت قندی دو بیماری هستند که باعث تشنگی شدید و افزایش مصرف آب می شوند. در دیابت بی مزه پلی اوری با نوکتوری همراه بوده و حجم ادرار تا ۱۵ لیتر در روز افزایش می یابد.
• دفع کمتر از ۵۰۰ میلی لیتر ادرار در روز اولیگوری و توقف کامل تشکیل ادرار آنوری نام دارد.
• استفراغ طولانی، اسهال، تعریق شدید که منجر به از دست دادن آب و تغلیظ خون می شوند، همچنین کاهش مصرف آب، بیماری کلیوی و انسداد طولانی دستگاه ادراری موجب اولیگوری می گردند.

خواندن جواب آزمایش ادرار 24 ساعته

colour

دامنه تغییر رنگ ادرار گسترده است و معمولا به غلظت آن بستگی دارد. شروع رنگ ها از light yellow(زرد کم رنگ) است و تا کهربایی تیره (dark yellow) متغیر است. برخی رنگ ها مهم هستند و باید مورد بررسی قرار گیرند.

• قرمز: هماچورییا پورفیرینوری
• سیاه: آلکاپتونوری
• نارنجی: بیلیروبینوری
• سفید: چرک فراوان
• آبی تا سبز: عفونت سودومونایی

Appearance

ظاهر ادرار طبیعی شفاف است؛ اما گاهی اوقات کدری ادرار می تواند دلایلی داشته باشد که عبارتند از رسوب فسفاتها یا اورات ها. هم چنین گلبول های قرمز یا سفید، اپی تلیالها و برخی باکترب ها نیز ادرار را کدر یا نمیه کدر می کنند. موکوس نیز نمایی مه آلود (cloudy) به ادرار می دهد.

• کدر: turbid
• نیمه کدر: semiturbid

Hemoglubin

حضور هموگلوبین در ادرار بدون RBC است. چنان چه به دلایلی همولیز داخل عروقی در بیمار اتفاق بیفتد مانند (مارگزیدگی، ورزش های شدید مانند قدم روهای نظامی ها در روی سنگ فرش ها، آنمی همولیتیک دارویی، انگل مالاریا، ترانسفوزیون، خون ناسازگار، سوختگی های شدید و.) هموگلوبین از از RBC ها خارج و از کلیه ها عبور نموده و وارد ادرار می گردد. هم چنین اگر در هماچوری، ادرار قلیایی یا مقدار SG آن پایین (زیر ۱، ۰۰۷) باشد احتمال لیز شدن RBC ها در ادرار نیز وجود داشته و هموگلوبین ها آزاد می شوند.

BLOOD

 هماچوری زمانی گفته می شود که در ادرار خون وجود داشته باشد؛ اما به صورت فیزیولوژیک گلبول های قرمز می توانند در ادرار ظاهر شوند. از جمله در ورزش های سنگین، تب و عادت ماهانه و هم چنین پاتولوژیک هایی مانند التهاب حاد مثانه، تروما، زخم ها، عفونت ها، سرطان های کلیهیا مثانه، ضربه کلیه، انفارکتوس، گلومرولونفریت این دلایل وجود خون در ادار محسوب می شوند.

KetonAceton

بسیاری از اجسام  کتونی  در طی فرایند های کاتابولیسم اسیدهای چرب شکل می گیرند. به وجود آمدن کتونوری از افزایش کتون ها ناشی می شود. زمانی که فردی   دچار  کمبود مصرف قند  و کربوهیدرات ها  باشد یا به طریقی دفع کربوهیدرات ها در بدن وی افزایش یابد و یا سلول های بدن  توانایی دریافت  و مصرف کربوهیدرات را نداشته باشند ، کتون ها  به علت  مصرف چربی ها و سوخت ناقص آن ها  در ادرار و خون زیاد می شوند.

Specific gravity

 وزن مخصوص در  واقع شاخصی است  برای غلظت مواد محلول در ادرار   که جهت سنجش قدرت رقیق و غلیظ کردن کلیه ها با هدف  حفظ و بقای  هموستاز به کار می رود. به طور طبیعی  برای ادرار راندوم   ۰۰۳/۱  تا ۰۳۵/۱  و برای ادرار ۲۴ ساعته در حدود  ۰۱۵/۱تا ۰۲۵/۱ هست. لازم به ذکر است که SG ادرار در طول شبانه روز به علت  تغییرات غذایی و میزان مصرف مایعات  متفاوت است. به همین خاطر بهتر است ادرار ۲۴ ساعته بررسی شود.  در هیدراتاسیون  شدید و بیماری دیابت بی مزه  میزان SG کاهش و در دیابت قندی ، هیدراتاسیون و  اکلامپسی SG افزایش پیدا می کند.

PH  

به طور طبیعی بین ۶/۴_۸ متغییر است و معمولا حدود ۶ و کمی اسیدی است. در اسیدوز توبولار کلیوی بر عکس اسیدوز سیستمیک PH ادرار بیش تر از ۶ می شود و چون توبول های کلیه توانایی ترشح کافییون +H را ندارند.

Protein

 وجود پروتئین در ادرار نشانه ای از  بیماری های کلیوی است. ولی در برخی مواقع  مثل فیزیولوژیک  و بدون بیماری مانند ورزش  و تب هم دفع پروتئین در ادرار زیاد می شود. دو مکانیسم  اصلی که موجب پروتئینوری می گردند عبارتند از : صدمه گلومرولی و اختلال در عمل بازجذب  توبول ها . میزان پروتئینوری در ارزیابی  بیماری کلیوی مهم است.

Glucose

مشاهده گلوکوزوی  زمانی صورت می پذیرد که میزان گلوکز خون  از  حد آستانه کلیوی زیاد ۱۸۰mg /dl باشد. اما ممکن است که آستانه کلیوی بعضی از افراد  پایین تر  باشد.  ترزیق کردن  سرم های قندی و مصرف زیاد و یک باره کربوهیدرات ها  از علل گلوکوزوری هستند. هم چنین دلیل اسمولاریته ادرار مواد محلول موجود در آن است و از ۵۰ تا ۱۲۰۰ میلی اسمول در لیتر متغیر است. اسمولاریته بر اثر هیدریشت و عوامل تاثیر گذار بر وزن مخصوص ادرار قرار می گیرد.

ویژگی های فیزیکی در آزمایش ادرار

• رنگ ادرار

ادرار به طور طبیعی زرد کم رنگ (Pale yellow) به دلیل وجود پیگمانیوروکروم (urochrom)  است.

علل تغییر رنگ ادرار عبارتند از:

• میزان غلظت ادرار
• خوراکی ها
• داروها
• تولیدات متابولیسم بدن
• عفونت ادراری

چنان چه رنگ ادرار طبیعی نباشد، بایستی تمامی موارد بررسی شوند. سندروم کهنه قرمز(red  daiaper syndromeبه دلیل باکتری سراشیا مارسسنس است که موجب نگرانی مادران می شود.

• شفافیت ادرار (توربیدیتی)

ادرار تازه شفاف است. از جمله علل کدری ادرار می توان به فسفاتوری اشاره کرد. پس از مصرف غذا و مقداری شیر ، کریستال فسفات اضافی در ادرار قلیایی شروع به رسوب می کند و اغلب متناوب هستند. علائمی در بیمار مشاهده نمی شود و در صورتی که ادرار با اسید استیک اسیدی گردد شفاف می شود. هم چنین در آزمایش های میکروسکوپی کریستال های فسفات آمورف نیز دیده می شود. از جمله علل کدری  ادرار می توان به پیوری اشاره  کرد. در این بین نیز وجود تعداد زیاد wbc در ادرار و بوی تند و زننده موجب افتراق آن از علت های دیگر خواهد شد. کایلوری نیز از دلایل نادری است که باعث کدری ادرار می شود  که از ارتباط غیر طبیعی سیستم لنفاوی و ادراری حاصل می شود.

وزن مخصوص ادرار در آزمایش ادرار

وزن مخصوص ادرار نشان از وضعیت هیدریشن بیمار است. اما گاهی می تواند ناشی از کارکرد غیر طبیعی کلیه باشد. به طور طبیعی وزن مخصوص بین ۰۰۸/۱ الی ۰۲۰/۱هست. چنان چه این میزان زیر ۰۰۸/۱باشد، رقیق  و اگر از ۰۲۰/۱ بیشتر باشد، غلیظ است. در صورت تکرار ۰۱۰/۱ در چند آزمایش متوالی ، تشخیص CRF یا ARF مطرح می شود.

تفسیر آزمایش ادرار 24 ساعته urine volume

مقادیر نرمال آنالیت ها در ادرار 24 ساعته

protein چیست ؟

پروتئین‌ها ماکرومولکول‌های زیستی هستند که عملکردهای اساسی مانند نقش هورمونی، آنزیمی و ساختاری را در بدن بر عهده دارند. اکثر پروتئین ها از پلیمرهای خطی ساخته شده از مجموعه‌ای تا 20 اسید آمینه مختلف ساخته شده‌اند. همه اسیدهای آمینه دخیل در ساختمان پروتئین‌ها، دارای ویژگی‌های ساختاری مشترکی از جمله یک کربن آلفا، یک گروه آمین، یک گروه کربوکسیل و یک زنجیره جانبی با ساختار متغیر هستند.

تئین‌ها مجموعه‌ای از عملکردهای حیاتی را در ارگانیسم‌ها انجام می‌دهند و منجر به بروز فنوتیپ خاص آن‌ها می‌شوند. از جمله فعالیت‌های مهم پروتئین‌ها می‌توان موارد زیر را نام برد:

• واکنش‌های متابولیکی کاتالیزوری
• همانندسازی DNA
• پاسخ به محرک‌ها
• نقش ساختاری در غشای سلولی
• انتقال مولکول‌ها از یک مکان به مکان دیگر
• تنظیم فعالیت‌های سلولی

پروتئین‌ها با مولکول‌های فراوانی مانند پروتئین‌های دیگر، لیپیدها، کربوهیدرات‌ها و DNA میانکنش می‌دهند.

protein در آزمایش خون چیست ؟

urine protein در آزمایش خون چیست ؟ آزمایش پروتئین خون، یک تست روتین به شمار می آید که مقدار نرمال پروتئین را در سرم خون اندازه گیری می کند. این پروتئین ها اعمال بسیاری انجام می دهند اما اندازه گیری تک به تک آن ها می تواند بسیار هزینه بر باشد.  به منظور حفظ هزینه ها در محدوده قابل قبول می توان به صورت کلی پروتئین های خونی را اندازه گیری نمود و هرگونه روند کاهشی یا افزایشی غیرعادی را از این طریق پیدا کرد تا بعدا به دلیل اصلی آن پرداخت.

آزمایش پروتئین ادرار 24 ساعته ( urine protein چیست ؟ )

نوع نمونه قابل اندازه گیری: ادرار ۱۲ یا ۲۴ ساعته و تصادفی (Random)

شرایط نمونه گیری:

• بهترین نمونه برای این آزمایش پس از یک استراحت کامل و با پرهیز از فعالیت سنگین می باشد.

مقادیر نرمال پروتئین در ادرار :

میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار افراد عادی به صورت نرمال کمتر از ۱۵۰ میلی گرم پروتئین و ۳۰ میلی گرم البومین در روز از طریق ادرار است، اما دفع مقادیر بیشتر پروتئین در ادرار نشانه عملکرد ضعیف کلیه یا دیگر بیماری ها می باشد.

تشخیص: در ارزیابی بیماری کلیوی و غربالگری گاماپاتی مونوکلونال به کار می رود.

• میزان پروتئین ادرار تحت شریط پاتولوژیک نظیر بیماری های کلیوی، بیماری های اتوایمیون و بیماری مولتیپل میلوما افزایش می یابد.
• در شرایط فیزیولوژیک و بدون بیماری مثل ورزش و تب هم میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار افزایش می یابد.
• صدمه گلومرولی (نظیر گلومرولونفریت یا سندرم نفروتیک)، اختلال در عمل بازجذب توبول ها (نفریت بینابینی)، غلظت بالای پروتئین پلاسما و التهاب دستگاه ادراری یا تومورها از عواملی هستند که سبب پروتئینوری می شوند.
• میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار۱۵۰-۱۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت می باشد از این مقدار پروتئین حدود یک سوم آلبومین پلاسما، در حالیکه یک چهارم آن موکوپروتئین (Tamm- horsfall ) و بقیه گلبولین های پلاسما می باشند.
• افزایش سطح پروتئین ادراری ممکن است به علت آلودگی ادرار با خون قاعدگی، ترشحات پروستات و یا مایع منی باشد.
• پروتئینوری ممکن است در مقادیر کم در التهابات و فرایندهای نئوپلاسمی (بدخیمی) مجاری ادراری مشاهده شود.
• میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در افراد سالم بعد از ورزش شدید ممکن است به ۳۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت برسد.
• در ۳ تا ۵ درصد افراد به ظاهر سالم بالغ جوان پروتئینوری وضعیتی دیده می شود. در این افراد پروتئینوری طی روز ظاهر ولی در شب در حالت خوابیده مشاهده نمی شود. این پروتئینوری ممکن است در اثر نارسایی کلیه یا کم خونی باشد.
• افزایش پروتئین توتال به بیش از ۵۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت باید با روش ایمونوفیکساسیون بررسی گردد. تا وجود زنجیره سبک ایمنوگلوبولین مونوکلونال مورد بررسی قرار گرفته و در صورت وجود نوع کاپا یا لامبدا آن تعیین گردد.
• بهترین روش تشخیص پروتئین بنس جونز ادرار الکتروفورز پروتئین می باشد. وجود گلوبولین بنس جونز را می توان با یک قله تند در ناحیه گلوبولین الکتروفورز پروتئین ادرار نشان داد.

چگونه برای آزمایش پروتئین ادرار آماده شوید؟

مهم است که پزشک از همه داروهایی که در حال حاضر مصرف می‌کنید چه داروهای بدون نسخه و چه با نسخه پزشک مطلع باشد. برخی از داروها می‌توانند روی سطح پروتئین ادرار شما تأثیر بگذارند، بنابراین ممکن است پزشک از شما بخواهد که قبل از آزمایش پروتئین ادرار دارو را قطع کنید یا دوز داروی خود را تغییر دهید.

داروهایی که بر میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار اثر می‌گذارند عبارتند از:

• آنتی بیوتیک ها، مانند آمینوگلیکوزیدها، سفالوسپورین‌ها و پنی‌سیلین‌ها
• داروهای ضدقارچ، مانند آمفوتریسین- B و گریزئوفولوین (Gris-PEG)
• لیتیوم
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
• پنی سیلامین (کوپریمین)، دارویی است که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود
• سالیسیلات‌ها (داروهایی که برای درمان آرتروز استفاده می‌شوند)

مهم است که قبل از دادن نمونه ادرار، به اندازه کافی آب خورده باشید. این کار تحویل نمونه ادرار را راحت‌تر کرده و از دهیدراتاسیون که می‌تواند بر نتایج آزمایش پروتئین ادرار تأثیر بگذارد، جلوگیری می‌کند.

قبل از آزمایش از ورزش شدید خودداری کنید زیرا این کار هم می‌تواند بر میزان پروتئین ادرار شما تأثیر بگذارد. همچنین باید حداقل سه روز پس از انجام یک آزمایش رادیواکتیو که در آن از ماده حاجب استفاده شده، منتظر بمانید و سپس آزمایش پروتئین ادرار انجام دهید. ماده حاجب در آزمایش پروتئین ادرار شما ترشح می‌شود و می‌تواند نتایج را تحت تأثیر قرار دهد.

تفسیر آزمایش random urine protein

علامت اختصاری دفع پروتئین در آزمایش: Protein, urine

سایر نام ها: پروتئین ادرار 12 و24 ساعته، پروتئین ادرار رندم، پروتئین ادرار (کمی)

Protein Urine 12 or 24 hours, Protein Urine Random, Quantitative Urine Protein, Protein Timed Urine

نمونه ادرار تصادفی، یکی از روش‌های آزمایش پروتئین ادرار است. به این تست دیپ استیک نیز می‌گویند. ممکن است نمونه خود را در مطب پزشک، یک آزمایشگاه طبی یا خانه بدهید.

به شما یک ظرف استریل با درپوش و یک حوله یا سواب می‌دهند تا اطراف دستگاه تناسلی خود را تمیز کنید. برای شروع، دستان خود را به خوبی بشویید و درپوش را از ظرف جمع آوری جدا کنید. با انگشتان خود داخل ظرف یا در آن را لمس نکنید، زیرا ممکن است نمونه را آلوده کنید.

با استفاده از دستمال مرطوب یا سواب اطراف مجرای ادراری خود را تمیز کنید. سپس، برای چند ثانیه ادرارکردن در توالت را آغاز کنید. جریان ادرار را متوقف کرده، لیوان جمع آوری را در زیر مجرای ادراری خود قرار داده و در میانه جریان ادرار خود، ادرار را جمع آوری کنید. اجازه ندهید ظرف به بدن شما تماس پیدا کند، در این صورت ممکن است نمونه را آلوده کنید. شما باید حدود ۲ اونس (تقریبا ۵۵ گرم) ادرار جمع آوری کنید.

پس از جمع آوری نمونه میانه جریان ادرار، ادرار کردن را در توالت ادامه دهید. درپوش ظرف را تعویض کرده و دستورالعمل‌های تحویل آن به پزشک یا آزمایشگاه طبی خود را انجام دهید. اگر نمی‌توانید نمونه را یک ساعت پس از جمع آوری تحویل دهید، آن را در یخچال قرار دهید.

رنج نرمال پروتئین ادرار رندوم چقدر است و چگونه اندازه گیری میشود ؟

از آنجایی که جمع‌ آوری ادرار 24 ساعته در برخی بیماران، بویژه در بچه‌ ها، مشکل بوده و در مواردی از قبیل پره اکلامپسی، سرعت عمل در تشخیص و درمان، دارای اهمیت می باشد، جایگزینی ادرار راندوم و تعیین نسبت های پروتئین به کراتینین، آلبومین به کراتینین و کلسیم به کراتینین در آنها پیشنهاد می گردد.

نسبت پروتئین به کراتینین ادرار:

نخستین بار گینسبرگ (Ginsberg) در سال 1983،ارتباط میان نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه راندوم ادرار و میزان دفع پروتئین ادرار ۲۴ ساعته مطرح نمود.ادرار اول صبح (صبحگاهی) برای این منظور ارجح می باشد. نسبت پروتئین به کراتینین ادرار، تقریبا متناسب با میزان دفع روزانه پروتئین بر مبنای گرم در متر مربع سطح بدن می باشد. این اندازه گیری نسبت پروتئین به کراتی نین ادرار، نسبت به اندازه گیری پروتئین ادرار با نوارهای ادراری ارجح بوده و نتایج مثبت و منفی کاذب حاصل از آنها را نیز نخواهد داشت. از آنجائی که میزان دفع کراتینین با مقدار توده عضلانی شخص متناسب می باشد، ممکن است که نسبت مذکور در کودکان دچار کاشکسی، بیش از مقدار واقعی برآورد گردد. مقدار نرمال این نسبت بایستی کمتر از 2/0 باشد.

در مطالعه ای که توسط مبشری و همکاران (1383) انجام شده، نسبت پروتئین به کراتینین ادرار به میزان مساوی و بالاتر از 5/0 را معادل پروتئینوری 24 ساعته ادرار بیماران مشکوک به پره اکلامپسی به میزان 300 میلی گرم در دسی لیتر و یا بیشتر، به دست آورده اند. آنها همچنین به منظور برآورد دفع میزان پروتئین در ادرار 24 ساعته، فرمول زیر را پیشنهاد نموده‌اند.

کراتینین / پروتئین × 1126 + 103 = پیش بینی ادرار 24 ساعته

نیتارات و همکارانش (2002) نیز، فرمول زیر را به منظور برآورد دفع میزان پروتئین در ادرار 24 ساعته، پیشنهاد نموده اند.

کراتینین / پروتئین × 1200 + 300 = پیش بینی ادرار 24 ساعته

در مطالعه لینوس میراندا و همکاران (2008)، نسبت پروتئین به کراتینین مساوی و یا بیشتر از 3/0 را معادل پروتئینوری ادرار 24 ساعته به میزان 300 میلی گرم و یا بیشتر، به دست آورده‌اند.

در مطالعه دیگری، بیشترین ارتباط میزان پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار راندوم با میزان پروتئینوری ادرار 24 ساعته را در نمونه های ساعات 8 تا 12 صبح و کمترین ارتباط را در نمونه های ساعت 4 عصر به دست آورده اند (8). در مطالعه کوچکی شلمانی و همکاران (1370)، بیشترین همبستگی و ارتباط، با نمونه های ساعت 11 صبح به دست آمده است.

نسبت آلبومین به کراتینین ادرار:

مقدار طبیعی دفع آلبومین، کمتر از 20 میلی گرم در روز می باشد. دفع آلبومین به میزان 300-30 میلی گرم در روز (تقریبا 200-20 میکروگرم در دقیقه) غیر طبیعی تلقی شده که با نوارهای ادرار استاندارد قابل تشخیص نبوده و میکروآلبومینوری نامیده می شود. میکروآلبومینوری نخستین یافته کلینیکی در نفروپاتی دیابتی بوده و افراد مبتلا به دیابت بایستی از این نظر بررسی شوند. همانند میزان پروتئین، نسبت آلبومین به کراتی نین ادرار، متناسب با مقدار دفع آلبومین در نمونه ادرار 24 ساعته می باشد. نسبت بیشتر از 03/0، غیر طبیعی تلقی می گردد. شواهدی در دست است که میکروآلبومینوری قادر به پیشگویی بیماری های قلبی- عروقی در افراد بالغ غیر دیابتیک نیز می باشد.

فلوچ و همکاران (2201) با مطالعه بر روی نمونه ادرار راندوم بیماران دیابتی، به این نتیجه رسیدند که چنانچه نسبت آلبومین به کراتینین، مساوی و یا بیشتر از 03/0 باشد، به طور قوی تایید کننده وجود آلبومینوری می باشد.

در مطالعه باکری (2001) بر روی نمونه ادرار صبحگاهی تعدادی از بیماران دبابتی، مشخص گردید که نسبت آلبومین به کراتینین به مقدار 03/0 و یا بیشتر، بیانگر دفع آلبومین به مقدار بیش از 30 میلی گرم در شبانه روز بوده که می تواند نشان دهنده وجود میکروآلبومینوری و هشدار دهنده زمینه پیشرفت برای دفع بیشتر پروتئین و آسیب وارده به کلیه باشد.

در مطالعه کوچکی شلمانی و همکاران (1370)، نسبت آلبومین به کراتینین کمتر از 02/0 در افراد، نشان دهنده وضعیت ثابت کلیه و میزان طبیعی دفع پروتئین در آنها بود. تمام افرادی که نسبت فوق در آنها بیشتر از 35/0 بود، دارای مرحله سندروم نفروتیک و گلومرولونفریت پیشرفته و در افرادی که این نسبت در آنها در حد فاصل این دو مقدار بود (بین 02/0 تا 35/0) دارای شکل های مختلفی از بیماری های کلیوی بودند .    

نسبت کلسیم به کراتینین ادرار:

هیپرکلسیوری، یافته نسبتا شایعی در بچه های مبتلا به هماچوری می باشد. اگرچه جمع آوری ادرار 24 ساعته به منظور بررسی میزان دفع کلسیم به عنوان استاندارد طلایی معرفی گردیده است، آزمایشی که بیشتر رایج بوده و متناسب با این نسبت می باشد، اندازه گیری نسبت کلسیم به کراتی نین ادرار در یک نمونه راندوم ادرار می باشد. مقدار طبیعی این نسبت، متناسب با سن بوده اما در بچه های سنین مدرسه و بالغین بایستی کمتر از 22/0 باشد.

در مطالعه ای که توسط سرخی و همکاران (2007) بر روی نمونه ادرار صبحگاهی کودکان 7 تا 11 ساله انجام شده است، نسبت کلسیم به کراتینین ادرار، به میزان 36/. به دست آمده است (12). همچنین در مطالعه مشابهی که توسط نیکی بخش و همکاران (2007) انجام شده است، نسبت مذکور، 24/0 بوده است.

پیشنهاد می شود که با توجه به سهولت انجام و اهمیت این اندازه گیری ها بر روی ادرار راندوم و اختلاف در نسبت های به دست آمده طی مطالعات مختلف، که ممکن است ناشی از اختلاف در ناحیه مورد مطالعه، سن، جنس، نژاد، رژیم غذایی و ... باشد، نسبت های مذکور، در نقاط مختلف به صورت جداگانه انجام و به کار گرفته شوند.

urine protein 24 hr چیست ؟

اگر در نمونه ادرار تصادفی شما پروتئین وجود داشته باشد، پزشک ممکن است جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته را درخواست کند. برای این تست، یک ظرف جمع آوری بزرگ و چندین دستمال مرطوب برای تمیز کردن خود به شما داده می‌شود. در شروع روز اولین ادرار خود را در ظرف جمع آوری نریزید. با این حال، زمان اولین دفع ادرار خود را ثبت کنید زیرا از آن زمان دوره جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته آغاز می‌شود.

طی ۲۴ ساعت آینده، تمام ادرار خود را در ظرف جمع آوری کنید. حتما قبل از ادرار اطراف مجرای ادرار خود را تمیز کرده و لیوان جمع آوری را به اندام تناسلی خود تماس ندهید. نمونه را در یخچال خود بین بقیه نمونه‌ها نگهداری کنید. وقتی دوره ۲۴ ساعته تمام شد، دستورالعمل‌هایی که برای تحویل نمونه به شما داده شده را انجام دهید.

protein در آزمایش ادرار

میزان نرمال آلبومین در ادرار

البومین پروتئین اصلی خون است، بنابراین در دفع پروتئین در ادرار (پروتئینوری) نیز پروتئین اصلی دفع شده البومین (البومینوری) می باشد.

زمانی که خون از کلیه عبور می کند، کلیه متابولیت های حاصل از واکنش های شیمیایی در بدن و آب اضافی را به بیرون فیلتر می کند. پروتئین ها بزرگ تر از آن هستند که از فیلترهای کلیوی به درون ادرار راه یابند. اما فیلترهای صدمه دیده میتوانند باعث نشت پروتئین آلبومین به درون ادرار شوند.

به حضور مقادیر غیرطبیعی از پروتئین در ادرار ، پروتئینوری یا آلبومینوری می گویند. بیماری های خاص مانند دیابت و فشار خون می توانند سبب آسیب به سیستم فیلترکننده کلیه (گلومرول ها) شوند.

بر اساس اندازه گیری حجم پروتئین درون ادرار، میتوان به میزان آسیب به کلیه ها و اینکه فرد به چه میزان در آینده در ریسک نارسایی کلیه قرار دارد دست یافت.

افزایش دفع پروتئین از کلیه در ادرار( پروتئینوری) عموما نشاندهنده آسیب کلیوی است. بطور طبیعی روزانه مقداری پروتئین (حداکثر150 میلیگرم) از کلیه ها دفع شده و وارد ادرار میشود که این مقدار نرمال فرض میشود . در صورتیکه کلیه بعلل مختلف آسیب ببینند مقدار دفع آلبومین و یا پروتئین های بزرگ دیگر که در خون هستند بیش از حد نرمال میشود که به این پدیده پروتئینوری گفته میشود.

علت دفع پروتئین از ادرار

علت وجود پروتئین در ادرار بسته به سن و شرایط بیمار متفاوت است و گاها فرد به علت تجربه یکی از موارد زیر ممکن است میزان بیشتری از پروتئین در ادرار را داشته باشد:

آلبومین در ادرار trace

• کم آبی یا دهیدراتاسیون
• ورزش های بسیار سنگین
• استرس
• تب
• ماندن در دماهای بسیار پایین و سرد

اگر پروتئینوری مشخص شود، پزشک با توجه به آزمایش های بیمار، مقدار دفع پروتئین در ادرار را پیگیری می کند تا به علت بیماری زمینه ای دست یابد. اگر فردی در ریسک پیشرفت به سمت بیماری های کلیوی باشد، پزشک تست های منظم برای ارزیابی پروتئینوری را پیشنهاد می کند.

افرادی که در ریسک بالای پروتئینوری با حجم بالا به طور دائم هستند، ممکن است برخی از بیماری های زیر را داشته باشند:

• دیابت
• فشار خون بالا
• آمیلوئیدوز: وجود پروتئینهای غیر طبیعی در اندام های داخلی
• بیماری برگر: التهاب و اختلال در عملکرد کلیه در نتیجه تجمع انتی بادی
• ایمونوگلوبولین A
• اندوکاردیت: التهاب و‌ عفونت دریچه های قلبی
• گلومرولواسکلروز فوکال سگمنتال: نوعی بیماری که در آن بخش هایی از گلومرول که وظیفه پاکسازی خون و دفع مواد سمی را به عهده دارند، دچار بافت غیرعملکردی فیبروزه و اسکار می شود. عدم درمان این بیماری در مراحل اولیه منجر به نارسایی کلیه، دیالیز و پیوند کلیه میشود.
• بیماری های قلبی از جمله نارسایی قلبی
• لنفوم هوچکین: نوعی سرطان خون که بر اثر رشد غیر طبیعی و تزاید سلول های لنفاوی ایجاد میشود.
• لوپوس: نوعی بیماری خود ایمنی که در آن احتمال درگیری کلیه و تخریب کلیه توسط سیستم ایمنی بدن وجود دارد.
• مالاریا
• مالتیپل میلوما: شایعترین تومور منشا گرفته از استخوانها
• پروتئینوری ارتوستاتیک: دفع پروتئین صرفا در وضعیت خاص بدنی
• پره اکلامپسی یا مسمومیت بارداری که به همراه سردرد، تاری دید و افزایش فشار خون می باشد.
• بارداری
• آرتریت روماتوئید
• سارکوئیدوز: بیماری التهابی در گیر کننده چند ارگان از جمله چشم، ریه، کبد و غدد لنفاوی
• آنمی داسی شکل: نوعی اختلال خونی که منجر به تولید سلول های خونی معیوب می شود.

علائم دفع پروتئین در ادرار

در مراحل اولیه بیماری های کلیوی، فرد ممکن است متوجه علامت خاصی در خود نشود. به همین دلیل یک آزمایش ادرار به منظور مشخص کردن پروتئین در ادرار الزامی است که نشانه های اولیه بیماری های کلیوی را نشان دهد.

علاوه بر پروتئینوری، علایم بیماری های کلیوی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ادرار کف مانند یا کفدار
• تکرر ادرار
• تنگی نفس
• خستگی
• تورم در دست ها، پاها و صورت
• پوست خشک
• مشکل در خواب
• وجود مزه آهن در دهان
• سکسکه های مکرر
• تهوع و استفراغ
• مشکل در تمرکز

اگر فرد باردار است، پروتئین در ادرار، می تواند نشانه ی بیماری پره اکلامپسی باشد، بیماری خطرناکی که موجب فشار خون بالا شده و منجر به بستری در بیمارستان می شود. علائم دیگر این بیماری شامل سردرد، تغییرات بینایی، درد شکم، تهوع، کاهش ادرار و تنگی نفس می باشد.

بررسیهای تشخیصی :

آزمایش ادرار:

میزان دفع پروتئین در ادرار ابتدا بوسیله آزمایش نمونه ادرار بررسی میشود. این آزمایش را میتوان بصورت سریع با دیپ استیک انجام داد. در واقع دیپ استیک شبیه یک قلم پلاستیکی است و در نوک آن مواد شیمیایی وجود دارد و درتماس با ادراری که محتوای پروتئین آن بالا باشد بلافاصله تغییر رنگ به رنگ آبی میدهد. پس از این مرحله و در صورت تایید وجود پروتئین در ادرار ،  بررسی تکمیلی روی نمونه ادرار از نظر وجود گلبول های سفید در ادرار ، خون در ادرار ، باکتری، کریستال و نوع پروتئین دفعی انجام میشود.

بررسی های تکمیلی:

علاوه بر اندازه گیری حجم پروتئین دفعی، جهت تعیین نوع پروتئین،الکتروفورز پروتئین های ادرار نیز انجام میشود. آزمایش های تکمیلی دیگری که در این افراد انجام میشود، شامل اندازه گیری سطح کراتینین خون ، اندازه گیری فیلتراسیون گلومرولی کلیه ، اندازه گیری سطح کلی پروتئین بدن است. علاوه بر این تصویر برداری از کلیه ها شامل سونوگرافی یا سی تی اسکن برای بررسی احتمال تومور ، سنگ و یا انسداد در کلیه ها و در صورت نیازبیوپسی کلیه انجام میشود.

آزمایش protein چیست ؟

آزمایش urine protein به طور معمول به وسیله تستی به نام آنالیز ادرار انجام می گیرد. این تست می تواند میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار را اندازه گیری کند. اگر در آنالیز ادراری پروتئین یافت شود، آزمایشات دیگری برای تشخیص بیماری کلیوی درخواست می شود.

همچنین آزمایش خون برای اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) درخواست می شود که نشان دهنده این است که به چه میزان کلیه ها مواد دفعی را به درون ادرار فیلتر می کنند.

تست های بیشتر شامل سونوگرافی، CT اسکن یا بیوپسی (نمونه برداری) از کلیه می باشد. زمانی که ادرار جهت وجود پروتئین آزمایش می شود، مقدار آلبومین و کراتینین (که یک آمینواسید در ادرار است) سنجیده می شود. مقادیر بیش از ۳۰ میلیگرم بر گرم از نسبت آلبومین به کراتینین برای بیش از دو مرتبه در طول دوره ۳ ماهه نشان دهنده یک بیماری کلیوی است.

اگر دفع پروتئین از میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار کمتر باشد، میکرو آلبومینوری می گویند. افراد دیابتی سالیانه یک یا دو مرتبه جهت وجود میکروآلبومینوری آزمایش شده که اگر مثبت باشد، نشان دهنده نشانه های اولیه صدمه به کلیه ها به وسیله دیابت است.

ممکن است میکرو آلبومینوری در نتیجه بیماری های قلبی خطرناک ، فشارخون بالا و لخته های خونی ایجاد شود. در نتیجه در صورت مثبت شدن مقادیر غیر طبیعی پروتئین در ادرار، آزمایشات اندازه گیری کننده سطوح کلسترول، قندخون و فشارخون به جهت یافتن بیماری های محتمل همراه انجام می گیرد.

لازم به توضیح است که پروتئین های درون عروق مسئول حفظ فشار اسمزی درون عروق می باشند بنابراین در صورت دفع پروتئین و کاهش فشار اسمزی داخل عروقی، نشت مایع به درون فضای میان بافتی صورت گرفته که این امر منجر به ایجاد ادم (ورم) در بافت های شل بدن (پف زیر چشم ها) و ادم اندام تحتانی بدن می شود.

معنی trace پروتئین در آزمایش ادرار

نوار غلظت پروتئین ادرار را به طور نیمه کمیتی به صورت زیر نشان می دهد:

Trace= 50-200 mg/L

1+=300 mg/L

2+=1000 mg/L

3+=3000 mg/L

4+=Greater than 7000mg/L

هرگاه نوار پروتئین در ادرار Trace یا پروتئین ۱+ ادرار نشان دهد بعداً تکرار آزمایش لازم است. در صورت مثبت بودن مداوم باید با متدهای کمیتی از قبیل اندازه گیری پروتئین ادرار ۲۴ ساعته یا UPCR دنبال گردد.

با فرمولهای زیر می توان میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در 24 ساعت را تخمین زد:

پروتئین +1 در ادرار = کمتر از ۵۰۰ میلی گرم در روز

+۲ = مابین ۱۰۰۰-۵۰۰ میلی گرم در روز

+۳ = ۲-۱ گرم در روز

+۴ = بیش از ۲ گرم در روز

با توجه به اعداد فوق بنابراین حتی وجود پروتئین +۱ در ادرار نیز می تواند نشان از بیماری کلیوی مهم باشد.

درمان دفع پروتئین از کلیه :

درمان بستگی به بیماری زمینه ای دارد که باعث پروتئینوری شده است زیرا دفع پروتئین از کلیه ذاتا یک بیماری مشخص و منفرد نیست. در واقع درمان آن نیاز به شناسایی بیماری زمینه ای مسئول پروتئینوری  بطور جداگانه در هر فرد و مدیریت آن دارد.

معمولا در بالغین شایعترین علل دفع پروتئین از کلیه ها دیابت و فشارخون هستند. از اینرو درمان دقیق این دو بیماری نقش مهمی در کاهش دفع پروتئین و جلوگیری از پیشرفت سریع به سمت نارسایی کلیه دارد. درمان معمولا بر اساس تجویز داروهای کاهش دهنده فشار خون ، رعایت رژیم غذایی مناسب ، کاهش وزن و ورزش است. بیماران دیابتی نیاز به کنترل دقیق قند خون دارند .در بیمارانی که علت پروتئینوری در آنان سرطان خون ، گلومرولونفریت ، لوپوس یا موارد دیگر باشد درمان اختصاصی با توجه به بیماری زمینه ای انجام میشود.

تفسیر آزمایش دفع پروتئین در بارداری

بالا بودن پروتئین در آزمایش خون بارداری همراه با ورم بدن

ورم ناگهانی دست و پا نشانه وجود مشکل در کلیه‌ها و دفع پروتئین بیش از حد طبیعی است و فرد حتما باید به پزشک مراجعه کند. تهوع و استفراغ، ادرار کف آلود، بی‌اشتهایی، خستگی، بی‌حالی، رنگ پریدگی و در برخی افزایش وزن از نشانه‌های وجود این مشکل است.

دکتر سندگل در این باره می‌گوید: اگر ارزیابی ۲۴ ساعته ادرار نشان داد میزان پروتئینی که کلیه دفع می‌کند بیش از هزار میلی‌گرم است، فرد دچار سندرم نفروتیک شده و حتما باید تحت آزمایشات و بررسی‌های بیشتر قرار بگیرد.

وی تأکید می‌کند: دفع پروتیئن به میزان بالا میان افراد عادی و خانم‌های باردار خطرناک است. در صورتی که این سندرم درمان و فرآیند دفع پروتئین متوقف نشود، کلیه‌ها در عرض سه تا پنج سال نابود می‌شوند و فرد باید دیالیز شود.

به گفته این نفرولوژیست، دیابت و فشار خون شایع‌ترین دلیل دفع پروتئین در افراد عادی است.

دفع پروتئین در خانم‌های باردار بسیار خطرناک‌تر از افراد عادی است. ورم، فشار خون بالا همراه کم شدن پلاکت‌های خون، کاهش هموگلوبین و بروز کم‌خونی شدید، مجموعه عواملی هستند که باعث بروزمشکلی به نام مسمومیت حاملگی (پره اکلامپسی و اکلامپسی) می‌شوند.

دکتر سندگل با بیان این که دلیل دفع پروتئین هنوز به صورت دقیق شناسایی نشده است، می‌گوید: درباره این عارضه نمی‌توانیم تنها یک عامل منفرد و مشخص را دلیل بدانیم. برخی تحقیقات نشان می‌دهند واحد جفت و جنین از خودشان موادی ترشح می‌کنند که روی بستر عروقی تمام بدن ازجمله کلیه، مغز، پوست، قلب و در مجموع همه رگ‌های بدن تاثیر می‌گذارد و این ماده باعث آسیب می‌شود. تحقیقات هنوز درباره دلایل و عامل تولید این ماده در دست انجام است.

این متخصص نفرولوژی ادامه می‌دهد: این ماده آسیب خود را درکلیه‌ها به صورت دفع پروتئین، در چشم با تاری دید، در قلب با نارسایی قلبی و در مغز با گیجی، تشنج، خونریزی و در نهایت مرگ فرد نشان می‌دهد.

به گفته استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران علائم مسمومیت بارداری یکباره خود را نشان نمی‌دهد، بلکه با ورم دست و پا، سپس فشار خون بالا، درد ناحیه بالای شکم، خونریزی کبدی و در نهایت تشنج و چه‌بسا خونریزی مغزی مشخص می‌شود.

تفسیر آزمایش ادرار 24 ساعته در بارداری (urine volume 24 )

انجام آزمایش ادرار تاریخچه قدیمی دارد که از قدیم از نظر رنگ، بو، مزه، کدورت بسیارمورد بررسی قرار می گرفته است وعلت مهم بودن تست این است که با آزمایش ادرار به موارد و بیماریهای بسیار زیادی می توان پی برد. زیرا کلیه ها وظیفه فیلتر کردن مواد و دفع مواد زائد از بدن را دارند و وجود برخی مواد یا زیاد بودن آنها در ادرار نشانه بیماری است.

یکی از آزمایشاتی که بسیار پیش می آید که دکتر درخواست کند، آزمایش ادرار 24 ساعت است. برای انجام این آزمایش به فرد ظرفی بزرگ تر از ظرفهای نمونه ادرار معمولی داده می شود و که در آن پودر خاصی ریخته شده و از فرد خواسته می شود که 24 ساعت نمونه ادرار خود را در آن جمع آوری کند.

برای جمع آوری آن، فرد باید نکاتی را رعایت کند و به او قبل از انجام توضیحاتی داده  شود:

• فرد برای جمع آوری نمونه در اولین مرحله باید آن را دور بریزد و زمان آن را به خاطر داشته باشد. از آن به بعد هربار ادرار باید در ظرف مخصوص جمع آوری شود تا 24 ساعت بعد
• در روز بعد نمونه را در همان تایمی که اولین نمونه ادرارش را دور ریخته در ظرف بریزد. و ظرف حاوی ادرار را در اسرع وقت به آزمایشگاه برساند.

به طور مثل اگر فرد اولین نمونه  را در ساعت 8 دور می ریزد بعد از آن تمام نمونه ها را در ظرف ریخته تا 8 صبح روز بعد.

برای نمونه گیری فرد باید طبق معمول هر روز آب و نوشیدنی استفاده کند تا میزان نرمال حجم ادرار بررسی شود. همچنین فرد باید مراقب باشد تا از ریخته شدن پودر داخل ظرف جلوگیری شود. همچنین دور از نور مستقیم آفتاب قرار گیرد.

میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار :

• میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار غیر باردار: کمتر از 140 میلی گرم (0.14 گرم) در 24 ساعت
• میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در سه ماهه اول بارداری: فاقد میزان طبیعی
• میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در سه ماهه دوم بارداری: 0 تا 255 میلی گرم (0.26 گرم) در 24 ساعت
• میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در سه ماهه سوم بارداری: 0 تا 254 میلی گرم (0.25 گرم) در 24 ساعت

معمولا ادرار حاوی مقدار مشخصی پروتئین است. میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در بارداری 300 میلی گرم در روز است که در زنان غیرباردار این مقدار 150 میلی گرم در روز است. این مقدار دفع پروتئین به دلیل افزایش حجم خون در دوران بارداری است که باعث افزایش استرس روی کلیه ها می شود.

موارد درخواست این آزمایش:

• بررسی میزان حجم ادرار
• بررسی میزان کلسیم دفع شده توسط کلیه که نشان دهنده میزان میزان جذب کلسیم بدن و عملکرد ویتامین D در بدن می باشد.
• بررسی میزان کراتینین در ادرار
• بررسی میزان دفعی پروتئین در بیماران دارای مشکلات کلیوی( زیرا در ادرار نباید پروتئین وجود داشته باشد و در این بیماران بررسی می شود که طی 24ساعت چه میزان پروتئین دفع می شود و درمان در آنها تا چه حد جواب داده است).

برای انجام تست ادرار 24 ساعته فرد باید از 3 روز قبل از مصرف چای، قهوه، کافئین و موز و غذاهای دارای ویتامین C مانند مرکبات برای وقتی که پزشک می خواهد میزان اگزالات ادرار را بررسی کند، خودداری  کند.

آیا پروتئین در ادرار من در دوران بارداری طبیعی است؟

سطح پایین پروتئین در ادرار شما طبیعی است . این زمانی است که میزان پروتئین در ادرار شما از یک آستانه مشخص بالا می رود که ممکن است پزشکتان نگران آن شود.

با این حال ، برخی از شرایط می تواند باعث افزایش موقتی و بی ضرر پروتئین ادرار شود ، از جمله :

• کم شدن آب بدن .
• استرس عاطفی.
• قرار گرفتن در معرض سرماخوردگی
• تب.
• ورزش شدید .

سایر عوامل خطرزا شامل چاقی ، سابقه خانوادگی بیماری کلیوی یا فشار خون بالا ، سن بالاتر و قومیت است.

اگر پزشک معالج میزان پروتئین بالا در ادرار شما را تشخیص دهد ، آنها آزمایش بیشتری را برای تعیین اینکه آیا این ناشی از یکی از شرایط موقتی ذکر شده در بالا ایجاد شده است یا مشکل پزشکی مداوم که ممکن است به درمان نیاز داشته باشد ، انجام خواهد داد.

سوالات متداول

رنج نرمال پروتئین ادرار 24 ساعته چقدر است ؟

میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار در 24 ساعت در افراد عادی کمتر از ۱۵۰ میلی گرم پروتئین و ۳۰ میلی گرم البومین در روز از طریق ادرار است.

آزمایش Urine protein چیست ؟

در حالت عادی میزان نرمال دفع پروتئین در ادرار باید منفی باشد. به وجود پروتئین در ادرار، پروتئینوری گفته می شود.

گاهی اوقات در شرایط ورزش سنگین ، تب و بارداری پروتئین در ادرار دیده می شود. در غیر از این حالات بصورت پاتولوژیک پروتئین در ادرار وجود دارد. مهمترین علت وجود یک بیماری کلیوی محسوب می شود.

در موارد زیر ممکن است پروتئین در ادرار کشف شود: آسیب کلیوی، عفونت ادراری، فشار خون بالا، دیابت و سرطان

معنی urine volume در آزمایش چیست ؟

urine volumeحجم ادرار24ساعتهاست.

برای آزمایش دفع پروتئین باید ناشتا بود ؟

خیر برای آزمایش دفع پروتئین ادرار نیازی به ناشتا بودن نیست.