خواص معجزه آسای چای سبز

پروفسور چونیو وانگ (Chunyu Wang) از مؤسسه پلی تکنیک رنسلیر (Rensselaer) ایالات متحده آمریکا در توضیحات خود اظهار داشت: «هر دو مولکول p53 و اپی گالوکاتچین گالات بسیار جالب هستند. در بیش از ۵۰ درصد سرطان انسانی جهش ژنتیکی پروتئین p53 دیده می شود در حالی که اپی گالوکاتچین گالات، موکلول آنتی اکسیدان اصلی در چای سبز است، محصولی که یکی از نوشیدنی های محبوب در سراسر جهان به حساب می آید.»

 

ی افزود: «اکنون متوجه شدیم که فعلاً یک تعامل مستقیم که پیش از این ناشناخته بود، بین این دو مولکول وجود دارد که به راهی جدید برای تولید داروهای ضد سرطانی کمک خواهد کرد. این تحقیقات ما کمک می کند تا توضیح دهیم که چگونه اپی گالوکاتچین گالات قادر به افزایش فعالیت ضد سرطانی پروتئین p53 است و راه را برای تولید داروهایی با ترکیباتی مانند اپی گالوکاتچین گالات باز می کند.»

 

پروتئین p53 خاصیت ضد سرطانی مهمی دارد و به دلیل شکل بسیار انعطاف پذیر این پروتئین در انتهای ترمینال N خود، می تواند عملکردهای مختلفی را در سلول ها انجام دهد. فرآیند آپوپتوز از آن جمله است به طوری که این بخش انعطاف پذیر پروتئین، ترمیم دی ان ای را تسهیل کرده و مرگ سلولی را هنگامی آغاز می کند که دی ان ای قابل ترمیم نباشد.به گزارش سیناپرس، در ضمن هنگامی که همه چیز از جمله همه عملکردهایی که در سرطان به دلیل جهش یا تغییر در فعالیت p53 در سلول، بد پیش می رود، همین بخش رشد سلول را متوقف می کند.

 

پروتئین p53 به طور معمول در سلول ها در سطح پایین وجود دارد. این مسئله به دلیل چرخه طبیعی تولید و تخریب پروتئین است. هنگامی که ترمینال N پروتئین p53 با یک مولکول به نام MDM2 ارتباط برقرار می کند، پروتئین p53 به سرعت تجزیه می شود که باعث کاهش سطح این پروتئین در سلول ها شده اما برای انجام عملکردهایش در شرایط عادی کافی است.به گزارش سیناپرس، با این حال، در سرطان، اگر میزان بیشتری از این پروتئین موجود باشد، می توان کارهای بیشتری برای مقابله با سرطان در سطح مولکولی انجام داد.

 

در حال حاضر یافته های جدید نشان می دهد که مولکول های اپی گالوکاتچین گالات که به وفور در چای سبز وجود دارد، می توانند با تعامل با انتهای ترمینال N پروتئین از تخریب p53 جلوگیری کنند.

 

پروفسور وانگ توضیح می دهد که هر دو مولکول EGCG و MDM2 در همان مکان در پروتئین p53، در حوزه ترمینال N متصل می شوند بنابراین مولکول EGCG با MDM2 به رقابت می پردازد. وقتی مولکول EGCG با پروتئین p53 متصل شود، این پروتئین از طریق مولکول MDM2 تخریب نمی شود پس سطح پروتئین p53 با تعامل مستقیم با مولکول EGCG افزایش پیدا می کند و این بدان معنا است که  پروتئین p53 بیشتری برای عملکرد ضد سرطان وجود دارد. این یک تعامل بسیار مهم است.

 

یافته ها درک مهمی از فعل و انفعالات مولکولی پروتئین p53 و آنتی اکسیدان ها و نحوه استفاده از ترمینال N این پروتئین به عنوان یک هدف درمانی در مبارزه با سرطان را شکل می دهد.

 

کرت برنمن (Curt Breneman)، رئیس دانشکده علوم رنسلیر (Rensselaer) در این رابطه گفت: «با توسعه درک از مکانیسم های سطح مولکولی که فعل و انفعالات کلیدی بیوشیمیایی مرتبط با بیماری های ویرانگر مانند سرطان و آلزایمر را کنترل می کنند، تحقیقات پروفسور وانگ در حال ایجاد زمینه ای برای درمان های جدید و موفق است.»

 

شرح کامل این تحقیقات و نتایج آن در آخرین شماره مجله ارتباطات طبیعت (Nature Communications) به چاپ رسیده و قابل دسترس است.