باورهای اشتباه در مورد سرطان

باور اشتباه اول: مثبت اندیشی بیمار تعیین کننده‌ی شانس درمان است

پیرامون نگرش مثبت و تأثیر آن بر سلامتی همچنان بحث و جدل‌های زیادی وجود دارد، مخصوصاً زمانی که پای یک بیماری جدی به میان می‌آید.

تشخیص سرطان به فاکتورهای زیادی بستگی دارد از جمله نوع سرطانی که دارید، میزان شیوع آن در بدن و سرعت انتشار آن. بیماری که زودتر سرطان در او تشخیص داده می‌شود شانس بزرگ‌تری برای نجات دارد زیرا احتمالاً سرطان هنوز فرصت پیدا نکرده تا خیلی گسترش پیدا کند. سن و وضعیت عمومی سلامت شما پیش از سرطان نیز بسیار تأثیرگذار است و اینکه به درمان چگونه جواب می‌دهید.

هر چند بعضی از بیماران سرطان می‌گویند که نگرش مثبت آن‌ها در جنگ با سرطان کمک بزرگی به آن‌ها کرده است اما اینکه بگوییم درمان سرطان بستگی به نگرش و روحیه‌ی بیمار دارد کمکی نمی‌کند.

سرطان و درمانش می‌تواند تجربه‌ای واقعاً وحشتناک باشد و بیمار احساس ناامیدی و فرسودگی کند و نتواند تمام وقت مثبت فکر کند اما به این معنی نیست که جان سالم از این بیماری به در نخواهد برد. نگرش مثبت برای افراد گوناگون می‌تواند معنای متفاوتی داشته باشد و نباید به بیمار فشار وارد کرد که جور خاصی فکر یا رفتار کند.

باور اشتباه دوم: بعد از درمان سرطان به شرایط سابق برخواهید گشت

وقتی درمان سرطان به موفقیت می‌رسد و بیمار متوجه می‌شود که مراحل سخت را به خوبی پشت سر گذاشته بدون تردید حق دارد که شاد باشد و جشن بگیرد اما به این معنی نیست که زندگی او به شرایط گذشته و پیش از سرطان برمی‌گردد.

بعد از سرطان و طی دوران سخت درمان آن، احساسات و هیجان تا مدتی ثابت و قابل پیش بینی نیستند. برخی از افراد ممکن است احساس خوبی داشته باشند اما بعد از مدت کوتاهی متوجه شوند به سختی می‌توانند خود را با شرایط بعد از درمان وفق دهند. سرطان می‌تواند زندگی را تغییر بدهد و بسیاری از افراد احساس می‌کنند دیگر هیچ چیز مثل سابق نمی‌شود. اگر بدن شما به دلیل درمان دچار تغییراتی شده باشد احساسی که نسبت به خود دارید نیز ممکن است دستخوش تحولاتی شود.

آن‌هایی که از سرطان نجات پیدا می‌کنند با چالش‌های زیادی روبرو می‌شوند که یکی از آن‌ها درگیر شدن با طیفی از هیجانات است که تجربه‌شان می‌کنند. تنهایی، خشم، ناباوری و ترس تنها برخی از احساساتی هستند که ممکن است سراغ فرد بیایند. واکنش هر کسی متفاوت است بنابراین باید حمایت کافی از جانب اطرافیان دریافت شود، حتی بعد از پایان دوره‌ی درمان.

باور اشتباه سوم: اگر سابقه‌ی سرطان در خانواده‌تان باشد شما نیز حتماً دچار سرطان خواهید شد

درست است که برخی از سرطان‌ها مانند سرطان سینه، تخمدان یا پروستات با ژنتیک ارتباط دارند اما این ارتباط فقط 5 درصد را شامل می‌شود. ریسک فاکتورهای فراوان دیگری برای سرطان وجود دارد که شامل سبک زندگی، رژیم غذایی، محیط و حتی برخی از ویروس‌ها می‌شود.

ما اغلب در بسیاری از این ریسک فاکتورها با افراد خانواده‌ی خود وجه اشتراک‌هایی داریم که می‌تواند توجیه کننده‌ی شیوع برخی از سرطان‌ها در خانواده باشد. پس می‌توانیم با ایجاد تغییرات مثبت در سبک زندگی مانند ورزش منظم، تغذیه‌ی سالم و مراقبت از خود در برابر آفتاب و سیگار نکشیدن، ریسک فاکتورهای ابتلا به سرطان را کاهش بدهیم.

باور اشتباه چهارم: سرطان یعنی مرگ

طی دهه‌های گذشته نظر نسبت به سرطان اساسی تغییر کرده است. اگر به دهه‌ی شصت نگاه کنیم می‌بینیم که سرطان دومین علت مرگ و میر (بعد از بیماری قلبی) بوده و همه می‌دانستند که سرطان، کُشنده است. اگر کسی دچار سرطان می‌شد اطرافیان او درخواست می‌کردند که خود بیمار متوجه بیماری‌اش نشود؛ اما امروزه سرطان داشتن دیگر به معنی مردن نیست. تعداد افرادی که از سرطان نجات پیدا می‌کنند در عرض پنج سال گذشته به 21 درصد رسیده است. انواع سرطان، نرخ مرگ و میر متفاوتی دارند که بستگی به میزان پیشرفت بیماری نیز دارد.

باور اشتباه پنجم: اگر سرطان دارید فقط باید استراحت کنید

بدن وقتی دچار سرطان می‌شود تغییرات زیادی در آن روی می‌دهد که نه تنها شامل تأثیر خود بیماری و درمان آن است بلکه شامل استرس‌های ناشی از آن نیز می‌شود. اما این عقیده که بیمار سرطانی باید هیچ‌گونه فعالیتی نداشته باشد بیشتر برایش مضر است تا مفید.

این باور اشتباه وجود دارد که کسی که سرطان گرفته فقط باید در رختخواب بماند. ما می‌دانیم که فعالیت بدنی خودش یک داروست. تحرک داشتن هم طی درمان و هم بعد از درمان به غلبه بر عوارض آن مانند خستگی و ضعیف شدن کمک زیادی می‌کند. شواهد علمی نشان می‌دهد ورزش کردن می‌تواند شیوع سرطان در بدن را کُند کرده و حتی احتمال عود آن را کاهش بدهد.