کسانی که در کارهایشان امروز و فردا می کنند ، بخوانند

بیشتر افراد ناموفق کسانی هستند که از شروع کار طفره می روند و همیشه دلایلی برای توجیه آن دارند. عبارت « کار امروز را به فردا نیندازید » بسیار ساده و به دور از هر ابهامی است و همه ما به معنا و اهمیت آن در زندگی واقفیم اما در عمل این توصیه را رعایت نکرده و پیوسته کارها را به تاخیر می اندازیم.

چرا کار امروز را به فردا می اندازیم؟

-کمال گرایی:

بسیاری از ما با این باور بزرگ شده ایم که باید همیشه کارهایمان را عالی و بدون نقص انجام دهیم و باور داریم که بهترین شدن اهمیت ویژه ای در نزد دیگران دارد.داشتن معیارهای سطح بالا چیز بدی نیست،اما کمال گرایی وسواس گونه نیز راه مناسبی برای بالا بردن کیفیت کارها نیست.

– باور نادرست:

اهمال کاران همیشه خودشان را دست کم می گیرند و در همان لحظه ای که به خود می گویند:«باید اینکار را انجام دهم.»این فکر را در سر دارند که« اما حالا به انجام آن مجبور نیستم تا فرصتی دیگر صبر می کنم .»

-نداشتن قاطعیت و جرات ورزی در کارها

بسیاری اوقات چون فکر می کنید دیگران از شما توقعات نابجا دارند تن به مسامحه می دهید و چون دوست ندارید کار محول شده را انجام دهید،چون به هر دلیلی نتوانسته اید در برابر آن مخالفت کنید به هر نحو ممکن از زیر بار انجام آن کوتاهی می کنید.

همچنین اضطراب،تنفر از انجام به موقع وظایف،ترس از شکست،ترس از ارزیابی منفی دیگران وعزت نفس پایین نیز از جمله موارد دیگری هستند که می توان به عنوان دلائل اهمال کاری مطرح کرد.

دلیل روان‌شناسی تعویق کارها و نداشتن مدیریت زمان چیست؟

روانشناس‌ها فهمیدند که افرادی که عادت دارند کارها رو به تعویق بندازند معمولا درباره علت و معنای این کارشان تصورات غلطی دارند. اکثر انها فکر می‌کنند دلیل اینکه کار را شروع نمی‌کنند  این است که می‌خواهند بی‌نقص آن را انجام دهند. ولی تحقیقات نشان می‌دهند که این عادت ارتباط چندانی با کمال‌گرایی ندارد و بیشتر به تکانشگری برمی‌گردد. پروفسور پیرس استیل ، استاد رفتارشناسی سازمانی در دانشگاه کلگری توضیح میدهد که تکانشگری یعنی «تمایل به انجام عمل به صورت ناگهانی و انگیزشی.»

خیلی‌ها فکر می‌کنند اضطراب باعث می‌شود که کار را شروع نکنند. ولی داده‌های به دست آمده از تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی افراد میزان تکانشگری پایینتری دارند ، اضطراب باعث می‌شود که کار را سریع‌تر شروع کنند و کسانی که میزان تکانشگری‌شان بالاتر است برعکس گروه اول وقتی اضطرابشان زیاد می‌شود اصلا نمی‌توانند هیچ کاری انجام دهند. دکتر استیل معتقد است این افراد نمی‌توانند احساسات شدید را به خوبی مدیریت کنند و برای فرار از این حس‌ منفی ترجیح می دهند که یک کار دیگر انجام بدهند.  بعضی‌ها ادعا می‌کنند عمدا انجام دادن کارها را به لحظه آخر میاندازند چون در شرایط پر استرس بهتر کار می‌کنند اما اکثر کسانی که عادت دارند کاراشان را به تعویق بندازند وقتی تاخیر دارند بیشتر استرس می‌گیرند و نمی‌توانند کار کنند. دکتر پیچل می‌گوید نمی‌شود با قطعیت گفت که کیفیت کار این افراد در شرایط پر استرس بهتر از وقتی است که کارشان را سر موقع شروع می‌کنند.

تاثیر منفی امروز و فردا کردن

آمار نشان می‌دهد حدود 20 درصد از آمریکایی‌ها اهل امروز و فردا کردن هستند. این افراد گهگاه دچار تعلل نمی‌شوند بلکه تعلل و امروز و فردا کردن، بخشی از سبک زندگی آنهاست. آنها قبض‌ها را دیر پرداخت می‌کنند، انجام پروژها‌ی بزرگ را تا شب قبل از ضرب الاجل شروع نمی‌کنند، خرید عید را تا شب کریسمس به تاخیر می‌اندازند و خیلی چیزهای دیگر.

متاسفانه این تعلل‌ها می‌توانند تاثیر جدی بر خیلی از جوانب زندگی بگذارند، مثلا وضعیت روانی فرد را به خطر بیندازند. در مطالعه‌ای محققان دریافتند در شروع ترم، دانشجویانی که اهل تعلل بودند، کمترین میزان استرس و اضطراب را داشتند اما در پایان ترم، این قضیه به طرز وحشتناکی تغییر کرد و بیشترین میزان استرس و اضطراب و حتی احساس ناخوشی مربوط به همین افراد بود.

امروز و فردا کردن نه تنها بر سلامت شما تاثیر منفی دارد بلکه می‌تواند به روابط اجتماعی‌تان هم آسیب بزند. با تاخیر در انجام امور در واقع باری بر دوش اطرافیان خود می‌گذارید. اگر عادت کرده‌اید انجام کار مهمی را موکول به آخرین دقایق فرصت‌تان کنید، آنهایی که در ارتباط با شما هستند مانند دوستان، اعضای خانواده و یا همکاران ممکن است از دست‌تان عصبانی شوند.

علاوه بر دلایل اصلی تعلل کردن، ما معمولا بهانه تراشی‌هایی می‌کنیم تا رفتار خود را توجیه کنیم.

تکنیک های رویایی با تاخیر در کارها

یکی از تکنیک هایی که در مورد به تاخیر انداختن کارها می توان انجام داد برنامه ریزی های کوتاه مدت است.

افراد به جای برنامه ریزی های طولانی مدت سعی کنند برنامه خود را روز به بروز برای خود بنویسند تا به دلیل حجم کم آن امکان عمل کردن آن برای فرد راحت تر باشد.

در نوشتن برنامه ریزی روزانه ابتدا باید تمام فعالیت های ضروری و واجب مانند غذاخوردن، ورزش، استراحت و خواب را نوشت. بعد از این کار قسمت های باقیمانده جدول برنامه ریزی را با فعالیت هایی که در طول روز باید آنها را به اتمام رساند، پر کرد.

امام علی (ع) در مورد به تاخیر انداختن کارها می‌فرمایند: بدانید که روزها به سه دسته تقسیم می شوند، روزی که گذشت و امیدی به بازگشت آن نداری، روزی که مانده و هم‌اکنون در آن هستید و روزی که می‌آید و اطمینان به آمدن آن نیست. دیروز پند است، امروز غنیمت و از فردا خبری نیست که از آن کیست … امروز امانتداری است که هر چه به او بسپاری و هر کاری که در آن انجام دهی به تو باز خواهد گرداند.