ممنوعیت صدور روادید آمریکا برای مسافران به ایران

وی این تور 12 روزه را برای تفریح اسکی در ارتفاعات کوهستانی آمریکا پیش بینی کرده بود که در فرودگاه شهر فرانکفورت به هنگام تحویل مدارکش متوجه شد امکان رفتن به این سفر را ندارد.

*** بخش اول: ماجرا از چه قرار بود؟

"ولفگانگ تیشلر" (Wolfgang Tischler) عضو "حزب دموکرات‌های آزاد" (FDP) اهل شهر "باد زودن" واقع در ایالت هسن آلمان است. 

وی روز شنبه 6 فوریه (17 بهمن 94) در مصاحبه با پایگاه خبری kreisblatt گفت:

از سال‌ها پیش این خاطره در ذهن من باقی مانده بود که مقامات مرزی شهر "سالت‌لیک‌سیتی" مرکز ایالت یوتای آمریکا، با یک کنجکاوی مهارنشدنی به من و مدارکم نگاه می‌کردند. علاوه بر این، مدارک توسط یک دستگاه اتومات چک می‌شد، اثر انگشت از تمام انگشتان دست گرفته شده و از چهره مسافران عکس‌برداری صورت می‌گرفت.

سؤالاتی که آن روز از من پرسیده شد، غالباً سؤالات شخصی بود به جای سؤالات متداول!

مانند اینکه متراژ خانه‌ام در فرانکفورت چقدر است؟ آیا تنها زندگی می‌کنم یا با کسی/چه کسی؟ چقدر پس‌انداز دارم و به کدام واحدهای پول؟ کارفرمای من کیست؟ شغلم دقیقاً چیست؟

من در حالیکه از درون عصبانی بودم، تمام سؤالات را صبورانه جواب دادم و توانستم ویزا بگیرم.

این سیاستمدار بازنشستۀ 70 ساله در ادامه با بیان اینکه دیگر حوصلۀ رفتن به آمریکا را ندارد، به خبرنگار این پایگاه خبری گفت:

دیگر به جای اشتیاق نسبت به سفر آمریکا، سرخوردگی عایدم شده، چون چند روز پیش بار دیگر قصد سفر به کوه‌های راکی برای اسکی را داشتم که در باجه لوفتهانزای فرودگاه فرانکفورت، فهمیدم آمریکا اجازه این سفر را به من نمی‌دهد.

تیشلر قرار بود در این سفر با یک گروه 20 نفره از اسکی‌بازان به ارتفاعات ایالات متحده سفر کند که از همراهی آن‌ها بازماند. در این گروه، چند نفر از برندگان المپیک اسکی نیز حضور داشتند و از این اتفاق حیرت‌زده شدند. 

*** بخش دوم: پیگیری علت منع سفر به آمریکا

این پیرمرد بازنشسته آلمانی دلیل رد شدن ویزای آمریکایش را با مراجعه به کنسولگری آمریکا در آلمان جویا شد.

کنسولگری به آقای تیشلر یک وقت اضطراری (خارج از نوبت) داد ولی به جای آنکه وی از مسئولان کنسولگری دلیل منع سفرش را سؤال کند، آن‌ها سؤالات بسیاری از وی درباره سفری که سال 2014 به ایران داشت، پرسیدند!

در حقیقت انبوه سؤالات با این موضوع، خودش پاسخ واضحی به ابهام آقای تیشلر مبنی بر دلیل عدم اجازه سفرش به آمریکا بود. وی به خبرنگار این پایگاه خبری گفت:

من سال 2014 به عنوان سیاستمدار به همراه یک گروه سفری به ایران را ترتیب داده بودم. گروه ما علاوه بر دیدنی‌های توریستی این کشور، از سفارت آلمان، اتاق بازرگانی ایران-آلمان و نمایندۀ کلیسای پروتستان در تهران بازدید به عمل آورده بود. ما در اصفهان با پروفسور دکتر محمد صلواتی فارغ التحصیل دانشگاه فرایبورگ آلمان و رئیس برنامه همکاری‌های مشترک اصفهان-فرایبورگ دیدار کردیم.

منع سفر به آمریکا به دلیل سفر به ایران

ظاهراً همۀ این دیدارها و به طور کلی سفر به ایران، به نظر کنسولگری آمریکا مشکوک بوده است.

*** بخش سوم: بین ما و ایران یکی را انتخاب کنید

این وب سایت در ادامه این طور نتیجه گیری می‌کند که تنها شهروندانی حق عبور و مرور آزادانه از اروپا به ایالات متحده آمریکا را دارند که با ایران مشکل داشته باشند!

کسی که در عمرش یک بار به ایران سفر کرده باشد (حتی برای مقاصد گردشگری)، از آن پس یا حقّ سفر به آمریکا را ندارد و یا پشت صف‌های بسیار طولانی صدور روادید باید منتظر بماند.

خود آقای تیشلر می‌گوید "من همیشه پسر سربه‌راهی بوده‌ام". وی به این رویکرد خصمانۀ سیاسی می‌خندد و تجربۀ خود در فرودگاه را یک"غافلگیریِ شرورانه" می‌داند.

همکار نزدیکش وی را امیدوار کرده که هر کاری لازم باشد برای رفع مشکل سفر وی به آمریکا انجام خواهد داد. مشاوران نیز، توصیه‌هایی مبنی بر تدوین یک درخواست تجدیدنظر خطاب به ادارۀ مرکزی صدور ویزا در واشنگتن کرده‌اند، ولی همسر او اصرار دارد که با اتفاقِ پیش آمده، دیگر هرگز نباید پایمان را به آمریکا بگذاریم.

به طور کلی تاریخ سیاسی دهه‌های اخیر ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهد مقامات آمریکایی همواره از صدور یا عدم صدور روادید به عنوان اهرم فشار استفاده ابزاری کرده‌ و در این مسیر حتی اقدامات غیرقانونی را نیز به جان خریده‌اند.

مثال بارزی که در خصوص عدم صدور روادید آمریکا در خاطر ما ایرانیان هست، به نماینده انتخابی ایران در سازمان ملل مربوط می‌شود. نمایندگان مجلس آمریکا در فروردین ماه 93 از کلیه ابزارهای حقوقی-سیاسی که در اختیار داشتند، سوءاستفاده کرده و به همراه سنا طرحی را تصویب کردند که ورود سفیر ایران در سازمان ملل را با قاطعیت آرا و اجماع دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه ممنوع اعلام می‌کرد و حتی توسط باراک اوباما نیز امضا شد.

روزنامه کریستین ساینس مانیتور پس از این اقدام عجیب، نوشت:

آمریکا حق چنین کاری را نداشته است. آمریکا یک‌بار دیگر هم از صدور روادید برای یک مقام خارجی جهت ورود به سازمان ملل امتناع کرده بود؛ در سال 1988 این کشور مانع ورود یاسر عرفات، رهبر سابق تشکیلات خودگردان فلسطین شد و این اقدام منجر به محکومیت آمریکا در مجمع عمومی با رای 151 به دو به دلیل نقض توافقنامه مقر شد. تنها آمریکا و اسرائیل جواب «نه» به این رای‌گیری داده بودند.

در این گزارش دیدیم که عدم صدور ویزا توسط آمریکا برای مقامات ایرانی، تنها منصۀ ظهور خصومتی به این شکل نیست. 
بااستناد به موردی جدید، آقای "ولفگانگ تیشلر" عضو "حزب دموکرات‌های آزاد" آلمان که در دوران بازنشستگی قصد مسافرت تفریحی به آمریکا را داشت، دیدیم که چگونه سفر تفریحیِ گذشته‌اش به ایران، باعث شد نتواند به آمریکا سفر کند.

ایالات متحده، کلیه تبعات این عمل غیرقانونی را با پوشال‌های آشنایی مانند "مسائل تروریستی"، "گروگان‌گیری"، "جاسوسی" یا "تهدید امنیت ملی آمریکا" توجیه و بدین ترتیب حتی ورود شهروندان و سیاستمداران اروپایی به آمریکا را ممنوع می‌کند.