این‌جا بود که احساس سرخوردگی کردم. صدام حسین ادامه داد: "کدام صلح؟ کدام حل مشکل بین ما و ایران؟ صلاح! این فرصت شاید در هر قرن یک بار هم پیش نیاید. آن‌ها (ایرانی ها) اهواز را از ما [امت عرب!] گرفتند، شط العرب (اروندرود) را از ما گرفتند، به ما تعدی کردند، تهدیدمان می کنند، انقلاب‌شان را به کشور ما صادر می کنند. الان ما فرصت مناسبی داریم؛ آن‌ها از هم فروپاشیده اند، ارتش‌شان تکه‌پاره است، نیروهای‌شان پراکنده شده، بین خودشان درگیرند، برخی‌ها برخی دیگر را می کشند، پس ما الان فرصتی تاریخی در اختیار داریم تا همۀ حقوق‌مان را بازگردانیم. و این را به تو می گویم، خودت را به عنوان نمایندۀ عراق در سازمان ملل آماده کن! من می خواهم بروم و به آن‌ها ضربه‌ای بزنم که همۀ کرۀ زمین صدایش را بشنوند و همۀ حقوق‌مان را به صورت کامل بازپس بگیرم."